Ας βάλουμε μια σημαία στο μπαλκόνι

Ας τιμήσουμε με αυτό το τρόπο, αυτούς που αντιστάθηκαν σε 7 εκατομμύρια λόγχες. Αυτούς που με ένα τουφέκι και μια ξιφολόγχη, χωρίς αρβύλες και σύγχρονο εξοπλισμό, σχεδόν πέταξαν στη θάλασσα μια από τις τότε υπερδυνάμεις. Τις γυναίκες, που κουβαλούσαν στις πλάτες τους πυρομαχικά και εφόδια, για να βοηθήσουν την τιτάνια προσπάθεια.

Ας τιμήσουμε αυτούς που τότε ταύτισαν για άλλη μια φορά την Ελλάδα, με την γενναιότητα, την αυταπάρνηση, το φιλότιμο και την ηρωική τρέλα, σε θλιβερή αντίθεση με εμάς που την ταυτίζουμε με τη παρακμή και τη δειλία.

Ας τους τιμήσουμε γιατί αυτοί πολέμησαν και σταμάτησαν το φασισμό, και όχι οι κάθε λογής πολιτικάντηδες, ψευδόδιανοούμενοι και αντιφά -αντιφού.

Για τα προγράμματα Stage

Το κυρίαρχο θέμα των ημερών είναι χωρίς αμφιβολία, η κατάργηση των προγραμμάτων Stage, και η διαμάχη για την ορθότητα της απόφασης.

Ο σκοπός των προγραμμάτων stage, είναι να δώσουν σε νέους που μπαίνουν στην αγορά εργασίας, εργασιακή εμπειρία, εργαζόμενοι στο ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, με χαμηλές απολαβές και χωρίς ασφάλιση. Στο δημόσιο τομέα, οι συμμετέχοντες αποκτούν μόρια, με τα οποία μπορούν να διοριστούν μόνιμα στο δημόσιο.

Η παρούσα κυβέρνηση, με πρωτόγνωρη σκληρότητα, καταργεί τα συγκεκριμένα προγράμματα, και τιμωρεί όσους διορίστηκαν στα πλαίσιά τους, μετά την προκήρυξη των εκλογών με στέρηση των δεδουλευμένων τους, θεωρώντας τους διορισμούς αυτούς ως κομματικά ρουσφέτια. Την αντίληψη αυτή, συμμερίζονται και στελέχη της αντιπολίτευσης, τα οποία βέβαια, μετά τις εκλογές αποφάσισαν να εκφράσουν της αντιρρήσεις τους.

Η αντιμετώπιση που έτυχαν όσοι εκδιώχθηκαν από την προσωρινή τους εργασία είναι, πάντα κατά την προσωπική μου άποψη απαράδεκτη. Δεν ανήκουν σίγουρα στις τάξεις των προνομιούχων, για να επιδιώκουν μια εργασία με τόσο πενιχρές απολαβές. Οι προνομιούχοι, γόνοι "καλών οικογενειών" βολεύονται ανεξάρτητα κυβερνήσεων σε καλές θέσεις του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Καθώς η πλειονότητα των πολιτικών μας, προέρχεται από τέτοιες προνομιούχες οικογένειες, κρίνω την στάση των κυβερνώντων υπεροπτική και ανάλγητη.

Βέβαια και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, χρησιμοποίησαν τους ανθρώπους αυτούς, δίνοντάς τους μια ελπίδα στο όνειρο του διορισμού στο Δημόσιο, ώστε να ικανοποιήσουν την κομματική τους πελατεία και παράλληλα να καλύψουν ανάγκες που κανονικά πρέπει να καλύπτονται από μόνιμο προσωπικό. Βέβαια, η χώρα μας έχει ένα δυσανάλογα μεγάλο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, οπότε δημιουργούνται απορίες, όταν μιλάμε για ανάγκες σε προσωπικό από τις κρατικές υπηρεσίες.

Ευθύνες όμως, φέρουμε και εμείς ως πολίτες.Από τη μια κατηγορούμε το δημόσιο για την ανεπάρκειά του και από την άλλη κάνουμε τα πάντα για να βολευτούμε σε αυτό. Καταδικάζουμε τους πολιτικούς μας, και παράλληλα πουλάμε τη ψήφο μας σε αυτούς για να μας "εξυπηρετήσουν". Άρα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Το πρόβλημα της ανεργείας είναι οξύτατο και "λύσεις" τύπου stage είναι επιεικώς ανεπαρκής. Πιστεύω πως η λύση στο πρόβλημα βρίσκεται στην δημιουργία των προυποθέσεων για νέες επενδύσεις στη χώρα μας, που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και όχι η περαιτέρω διόρκωση του δεινοσαυρικού Δημοσίου Τομέα. Και επιτέλους, ας πάψουμε να ανταλάσουμε την αξιοπρέπειά μας, με υποσχέσεις πολιτικάντηδων!

Πύργος Τήνου

Μια όμορφη φωτογραφία -ανάμνηση από ένα πανέμορφο χωριό της Τήνου.

Ανεμος αισιοδοξίας (μάλλον αεράκι)

Τελικά οι εκλογές έχουν και τα ωραία τους. Ακούγοντας τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης, άρχισα να ελπίζω. Δεν είμαι ψηφοφόρος της, αλλά δεν μπορώ να μείνω ασυγκίνητος, όταν ακούω υποσχέσεις για διαφάνεια και αξιοκρατία, πράσινη ανάπτυξη (αν και τα πράσινα δεν τα γουστάρω), ηλεκτρονική διακυβέρνηση,και επιτέλους, για στροφή σε μια σύγχρονη γεωργία. Και αν προσθέσουμε την υπόσχεση ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση θα είναι όλων των Ελλήνων, τότε ακόμα και εγώ ο γκρινιάρης και δύσπιστος, αρχίζω και νοιώθω αισιόδοξος.

Η χώρα μας έχει το κακό της το χάλι σε όλα τα επίπεδα. Χρωστάμε 120 χιλιάδες ευρώ ανά οικογένεια, δεν παράγουμε τίποτα, έχουμε απίστευτη γραφειοκρατία, δημογραφικά πεθαίνουμε, η παιδεία μας είναι για κλάματα, έχουμε καταστρέψει το περιβάλλων μας, είμαστε από τους πρώτους σε διαφθορά, και τόσα άλλα προβλήματα μας ταλανίζουν στο εσωτερικό μας. Στο εξωτερικό δεν έχουμε κύρος με αποτέλεσμα, οι γείτονες και φίλοι μας, να μας κάνουν ότι γουστάρουν, πόσο μάλλον οι υπερδυνάμεις.

Πολλά τα προβλήματα, αλλά αν επιλέξουμε να τα δούμε ως ευκαιρίες, τότε η κυβέρνηση του κου Παπανδρέου έχει πολλές ώστε να αφήσει έργο και να μείνει στην Ιστορία. Δυστυχώς τα προηγούμενα τριάντα χρόνια, υπήρχαν πολύ καλύτερες συνθήκες και οι δυνατότητες πολλές, που δυστυχώς έμειναν ανεκμετάλλευτες.

Αλλά, πάντα υπάρχει το αλλά. Τα φράγκα που λείπουν και λείπουν αρκετά, δεν μας έχουν πει που θα βρεθούν. Κρατώ μικρό καλάθι, πόσο μάλλον όταν ακούω για τους μη εισπραχθέντες φόρους. Πολύ φοβάμαι πως θα την πληρώσουν τα γνωστά κορόιδα, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, αλλά και όσοι διατηρούν αυτοκίνητο. Μπορεί να μην είμαι οικονομολόγος, αλλά όταν έχεις έξοδα, πρέπει να αυξήσεις τα έσοδά σου, και αυτό γίνεται μόνο μέσω της ανάπτυξης και των επενδύσεων.

Ως γραφικός, πατριώτης, φασίστας για μερικούς, οι μεγαλύτεροι μου φόβοι αφορούν τα εθνικά μας θέματα. Οι πρόσφατες δηλώσεις του κου Παπανδρέου για το Κυπριακό, δεν με εφησύχασαν καθόλου.Άσε που οι γείτονες και φίλοι μας, όπως και οι μπαρμπάδες από το Αμέρικα, παραείναι ευχαριστημένοι με την εκλογή της συγκεκριμένης κυβέρνησης.

Ωραίες λοιπόν οι υποσχέσεις, καιρός όμως για έργα. Αν εννοείται όσα έχετε εξαγγείλει, τότε όλοι όσοι θέλουμε την Ελλάδα των ονείρων μας, θα συνασπιστούμε μαζί σας, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις. Διαφορετικά, θα έχετε την τύχη των αντιπάλων σας και ίσως χειρότερη.

Σχεδόν ακίνδυνος

Σε πολλά σχόλια, γίνεται αναφορά στο "σχεδόν ακίνδυνος", που έχω στην υπογραφή μου. Δεν είναι κάποιο υπονοούμενο, ούτε κάποια έμεση απειλή. Είναι απλά μια αναφορά στην τριλογία, "Γυρίστε το Γαλαξία με Ότο στόπ" του Douglas Adams. Για περισσότερα, σας παραπέμπω στο πρώτο από τα πέντε βιβλία (!) της τριλογίας...