Περί αισιοδοξίας...

Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον της χώρας; Βγήκαμε από το τούνελ;

Θα διαφωνήσω με τον κύριο Πρωθυπουργό. Θα αρχίσω να είμαι αισιόδοξος, όταν θα δω να ανοίγουν νέες υγιείς επιχειρήσεις στη χώρα, είτε  υφιστάμενες  θα επεκτείνονται. Οι οποίες θα παράγουν, και θα κάνουν εξαγωγές. Και η δραστηριότητά τους θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Με βασική προϋπόθεση: να μη σχετίζονται με κανένα τρόπο με το Κράτος.

Μέχρι τότε, διατηρώ τις επιφυλάξεις μου.

Ο Ζίζεκ είναι απειλή...

...για την εικόνα του Αριστερού χώρου. Εξηγώ:  Από το 1974 και μετά, η Αριστερά υπερείχε δραματικά στον τομέα του φαίνεσθαι. Κυριαρχούσε στους χώρους των καλλιτεχνών, ενώ το επίθετο αριστερός ταυτίζονταν με το ευαίσθητος, διανοούμενος και εκλεπτυσμένος. Τύποι σαν το μέγα φιλόσοφο Ζίζεκ, ευτυχώς, ανατρέπουν μια και καλή τα πολύτιμα για το χώρο στερεότυπα...

Εννοείται δεν αισθάνομαι ότι απειλούμε από γελοίες δηλώσεις για Γκουλάγκ. Είναι πιο γραφικές και από τη Σαντορίνη.

Θρύλος και στο Λονδίνο!

Πίστευε κανείς ότι η περυσινή επιτυχία στην Κωνσταντινούπολη μπορούσε να επαναληφθεί;Δεν επαναλήφθηκε, απλά ξεπεράστηκε! Γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο να διατηρηθείς στην κορυφή, από το ανέβεις σε αυτή.

Το καλό πράγμα φάνηκε από την αρχή: οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ διαμήνυαν σε όλους ότι δεν ξεχνούν το πάθημά τους στον τελικό της Πόλης. Όλοι περίμεναν την εκδίκηση των Ρώσων... Αλλά οι δηλώσεις και προϋπολογισμοί, δεν κερδίζουν.

Ξεκινά ο ημιτελικός, και αυτοί που φαίνονται φανατισμένοι είναι οι παίκτες του Θρύλου! Η τρομακτική πιέση στα guard και συνεχόμενα hedge out, βραχυκυκλώνουν τους αντιπάλους και κάνουν ειδικά τον Τεόντοσιτς άξιο λύπησης. Μπορεί η άμυνα να είναι θεαματική; Ε, τελικά μπορεί.

Η περίφημη υπερομάδα των Ρώσων, με το τριπλάσιο προϋπολογισμό κατέρρευσε αγωνιστικά και ψυχολογικά. Περίμενα την αντεπίθεση της, η οποία δεν ήρθε ποτέ... Παίζοντας το καλύτερό του παιχνίδι φέτος, και με τον Μπαρτζόκα να επικρατεί κατά κράτος του Μεσίνα, ο Θρύλος προκρίνεται στον τελικό.

Η Ρεάλ είναι το τελευταίο εμπόδιο από τον μεγάλο άθλο. Μια ομάδα με απίστευτες μονάδες (Φερνάντες και Μίροτιτς) αλλά σε αρκετές περιπτώσεις αλλοπρόσαλλη αγωνιστική συμπεριφορά.

Ξεκινά το πρώτο δεκάλεπτο, στο οποίο οι Μαδριλένοι έχουν αφύσικη ευστοχία, και επικρατούν σε όλες τις ατομικές μονομαχίες. Ο φυσικός ηγέτης της ομάδας, ο Βασίλης Σπανούλης είναι εξουδετερωμένος. Ο Θρύλος κλείνει το δεκάλεπτο έχοντας πετύχει 10 και έχοντας δεχθεί 27...

Δεύτερο δεκάλεπτο,  ο Βασίλης κάθετε στον πάγκο και στο παρκέ μπαίνουν οι Σλούκας και ο Κατσίβελης. Ξαφνικά η άμυνα αρχίζει να στραγγαλίζει τη Ρεάλ... Σε συνδυασμό με λύσεις στην επίθεση από Άντιτς και Περπέρογλου, η διαφορά ροκανίζεται και το ημίχρονο βρίσκει τις δυο ομάδες να τις χωρίζουν 4 μόλις πόντοι.

Ο αρχηγός ξεκινά με τρία συνεχόμενα τρίποντα. Ο Θρύλος περνά μπροστά. μέχρι και έξι πόντους. Οι Ισπανοί όμως δεν καταθέτουν τα όπλα. αντεπιτίθενται και το τρίτο δεκάλεπτο βρίσκει τις δυο ομάδες ισόπαλες.

Στο τέταρτο δεκάλεπτο όμως κρίνονται τα πάντα...Η άμυνα συνεχίζει να πνίγει τους αντιπάλους, και σε συνδυασμό με κρίσιμα καλάθια, ο θρίαμβος ολοκληρώνεται. Με σκορ 100 - 88 , ο Θρύλος κατακτά για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το πρωτάθλημα Ευρώπης.

Τι να πρώτο αναφέρω:

• τη καταξίωση του Μπαρτζόκα, που απέδειξε ότι οι νέοι έλληνες προπονητές είναι άξιοι να ηγούνται μεγάλων ομάδων. Φίλοι Βάζελοι πιστέψτε και στο δικό σας προπονητή, θα σας δικαιώσει;
• την δικαίωση των αδελφών Αγγελόπουλων, που με την αξία τους και το ήθος τους, κατέκτησαν την Ευρώπη, έχοντας πολεμηθεί ακόμα και από οπαδούς του Ολυμπιακού;
• τον Hines που είναι ο καλύτερος σέντερ στην Ευρώπη, με ύψος μόλις 1,98, αλλά καρδιά και πάθος χιλίων λεόντων;
• τον Σπανούλαρο που δικαιωματικά πρέπει να θεωρείτε ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή;
• τους νεαρούς της ομάδας, που όχι μόνο δεν τους φοβίζουν τα μεγάλα ματς, αλλά σε αυτά διαπρέπουν;
• την ομαδική προσπάθεια;
• το πάθος;

Ο μπασκετικός Ολυμπιακός των δύο τελευταίων ετών κέρδισε με την αξία του ξανά το δικαίωμα να αποκαλείται Θ Ρ Υ Λ Ο Σ!

Σας ευχαριστούμε!

Τα πάντα άλλαξαν, δεχθείτε το!

Είτε θέλουμε να το παραδεχθούμε, είτε όχι, τα πάντα έχουν αλλάξει στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη από το 2009 και μετά. Και τα δύσκολα, κατά την ταπεινή μου άποψη είναι μπροστά. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως άτομα και ως χώρα, πρέπει να κάνουμε θυσίες. Να δουλέψουμε περισσότερο, αμειβόμενοι με λιγότερα, να γίνουμε πιο τίμιοι και πάνω από όλα αποτελεσματικότεροι. Και αυτό ισχύει για όλους μας, χωρίς διακρίσεις.

Αγαπητοί (παραλίγο) συνάδελφοι, πριν ξεκινήσετε τις κινητοποιήσεις σας για την αύξηση των ωρών διδασκαλίας, θα ήθελα να αναλογιστείτε το μερίδιο ευθύνης σας για το κατάντημα της χώρας.

Αντιφασισμός ή απλά ανεστραμένος φασισμός;

Στα χρόνια της κρίσης, ξανα εμφανίστηκαν φαινόμενα ιδεολογικής πόλωσης που τουλάχιστον εγώ δεν τα είχα ζήσει ποτέ. Ένα από τα πεδία των μαχών αυτού του περίεργου πολέμου είναι το διαδίκτυο, με τα αντίπαλα στρατόπεδα να ανταλάσουν προπαγανδιστικά πυρά, που θα έκαναν τον Γκέμπελς και το Μπέρια να πρασινίσουν από τη ζήλια τους.

Το διαδίκτυο λοιπόν, αποτελεί το πεδίο δράσης ακτιβιστών κάθε απόχρωσης. Μια από τις περιπτώσεις που μου έχουν κάνει εντύπωση, είναι ομάδες αυτοαποκαλούμενων αντιφασιστών που περιπολούν στα social media "πολεμώντας" το φασισμό και ειδικότερα την Χρυσή Αυγή. Πως το κάνουν αυτό; Εντοπίζουν δηλώσεις που με τα δικά τους κριτήρια είναι "φασιστικές" και επιτίθενται ανηλεώς. Ένα από τα τελευταία τους θύματα η ποιήτρια ... Κική Δημουλά! 

Αξίζει όλοι μας να προβληματιστούμε για το πως βρέθηκε μια οργάνωση που ξεκίνησε ως μια μικρή και περιθωριακή ομάδα εθνικοσοσιαλιστών με μερικές δεκάδες μέλη να είναι μέσα στη Βουλή;

Η απάντηση είναι απλή: ο κόσμος στράφηκε αρχικά σε αυτούς, ως αντίδραση για τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν από τη λαθρομετανάστευση, καθώς η μεν πεφωτισμένη Αριστερά τους καθύβριζε ως ρατσιστές, και η Πασοκονεοδημοκρατία έκανε την πάπια για να μην τους κολλήσει και σε αυτούς τη ρετσινιά. Και με αυτό το τρόπο η ΧΑ έφτιαξε τη μαγιά της...

Όταν έσκασε η κρίση στη χώρα, και αναγκαστήκαμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που κρύβαμε κάτω από το χαλί , μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου, επέλεξε το λαϊκισμό για κερδίσει δύναμη και να κρύψει τις ευθύνες. Η Χρυσή Αυγή αποδείχθηκε καλός παίκτης σε αυτό το παιχνίδι, συνεπικουρούμενη από την ανοησία των πολιτικών της αντιπάλων. Γιατί όλοι αυτοί που αυτοαποκαλούνται αντιφασίστες και τσακίζουν το φασισμό με τη βοήθεια των πληκτρολογίων, είναι οι καλύτεροι διαφημιστές της.

Θέλετε φαινόμενα σαν τη Χρυσή Αυγή να εκλείψουν; Ανεβάστε το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τα συνθήματα και καταθέστε σοβαρές προτάσεις. Έλα που κανένας πολιτικός χώρος δεν θέλει ή ακόμα χειρότερα μπορεί.

Δεν μπορείς να καταπολεμήσεις τον φασισμό, χρησιμοποιώντας τα όπλα που επινόησε ο Γκέμπελς. Γιατί αν καταφεύγεις στις μεθόδους και τις πρακτικές του αντιπάλου, τότε μόνο οι ταμπέλες σε διαφοροποιούν από αυτόν, ένας αντεστραμένος κλόνος του. Και σε αυτή την περίπτωση, ανεξάρτητα πόσες μάχες θα έχεις κερδίσεις, στο τέλος κανείς δεν θα μπορεί να σας διαχωρίσει.

Αντίο Jeff και ευχαριστώ

Πέθανε χθες ο Jeff Hanneman, κιθαρίστας των θρυλικών Slayer,  ενός από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω, για την μουσική που δημιούργησε, γεμάτη ένταση, ενέργεια και δυναμισμο.