Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Με μπαρ, καφετέριες και εστιατόρια δεν λύνουμε το πρόβλημα

Άλλη μια ένδειξη ότι η χώρα μας δεν θα βγει από την κρίση. Σύμφωνα με έρευνα της Endeavor Greece " το 90% των νέων εταιρειών που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα μέσα στην κρίση, εξακολουθούν να αναπαράγουν το εσωστρεφές και μη παραγωγικό επιχειρηματικό μοντέλο του παρελθόντος. Ενδεικτικά, πάνω από μία στις τέσσερις νέες επιχειρήσεις εξακολουθούν να προσανατολίζονται στο χώρο της εστίασης και στη λιανική ρούχων και παπουτσιών."

Αν μετά από 4 και πλέον χρόνια μέσα στην κρίση, η πλειονότητα των επιχειρηματιών, θεωρεί καλή επένδυση και βιώσιμη επιχείρηση μια νέα καφετέρια, ένα καινούργιο μπαρ, ή ακόμα ένα κατάστημα ρούχων, τότε δεν υπάρχει ελπίδα. Οι έλληνες, όσοι ακόμα έχουν χρήματα τα κρατούν για τα απαραίτητα. Οπότε οι εξαγωγές υπηρεσιών και προϊόντων είναι μονόδρομος.

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Το "Όχι" και ο Μεταξάς

 Ποιος είπε το περίφημο "Όχι " στο τελεσίγραφο του ιταλού πρεσβευτή, το πρωί της 28 Οκτωβρίου του 1940; Η απάντηση για τους περισσότερους έλληνες είναι ο Ιωάννης Μεταξάς. Μερίδα συμπατριωτών μας, αντιδρά.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, υπήρχαν κάποιοι που υποστήριζαν, ότι ο Μεταξάς ενέδωσε στις απαιτήσεις των ιταλών, αλλά ο λαός επαναστάτησε. Η εκδοχή αυτή είναι εντελώς αβάσιμη ιστορικά, καθώς προσωπικότητες από όλες τις παρατάξεις, υποστηρίζουν την επίσημη εκδοχή. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει καμία απόδειξη που επάνω της μπορεί να στηριχθεί η "εναλλακτική" αυτή εκδοχή.

Πλέων αμφισβητούνται τα κίνητρα του Μεταξά. Ο κύριος Μπογιόπουλος σε άρθρο του, υποστηρίζει ότι η απόφαση αυτή ελήφθη για να εξυπηρετηθούν των συμφερόντων των Άγγλων. Ο θρόνος εκείνη την περίοδο ήταν μεν αγγλόφιλος αλλά ο Μεταξάς ιδεολογικά ήταν πλησιέστερα στην Ιταλία και τη Γερμανία. Γιατί λοιπόν διάλεξε τους συμμάχους;

Η απάντηση είναι πολύ απλή: Η Βρετανία τότε ήταν θαλασσοκράτειρα δύναμη, και με τον τεράστιο στόλο της έλεγχε και τη Μεσόγειο. Οπότε θεωρούσε την συμμαχία μαζί της, πιο ωφέλιμη και μάλλον αναγκαία για τη χώρα μας.Εξυπηρέτησε με τη στάση του τα συμφέροντα των Βρετανών;

Οι ελληνικοί θρίαμβοι στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, ήταν  οι πρώτες ήττες του άξονα, και αναπτέρωσαν το ηθικό των συμμάχων. Ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Τσώρτσιλ, είδε μια ευκαιρία για να τη δημιουργία δεύτερου μετώπου, σε μια περιοχή που ο Χίτλερ δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να εμπλακεί. Άρχισε να πιέζει το Μεταξά, να δεχθεί στρατιωτικές ενισχύσεις από την Βρετανία.

Η ελληνική ηγεσία, έκρινε πως η βοήθεια που ήθελαν να αποστείλουν οι Βρετανοί ήταν μικρές και δεν θα βοηθούσαν ουσιαστικά την προσπάθεια του Ελληνικού Στρατού. Η μάλλον πενιχρή βοήθεια, θα προκαλούσε την εμπλοκή των Γερμανών, η οποία θα ήταν καταστροφική για την χώρα μας. Για αυτό το λόγο, ο Μεταξάς αρνήθηκε την βοήθεια των Άγγλων, βάζοντας το συμφέρον της χώρας μας, πάνω από τα Βρετανικά συμφέροντα. Η κατηγορία που του προσάπτει ο κύριος Μπογιόπουλος είναι αβάσιμη. Βολικά για τους συμμάχους ο Ιωάννης Μεταξάς πέθανε σε μερικές εβδομάδες...

Ποιος ο λόγος που αμφισβητείται η στάση του Μεταξά; Χωρίς αμφιβολία το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν δικτατορικό. Το καθεστώς έκανε πολλές φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις, μεταξύ άλλων το οκτάωρο και η δημιουργία του ΙΚΑ, όμως πολλοί συμπατριώτες μας διώχθηκαν για τα φρονήματα τους, και ειδικά οι Κομμουνιστές. Οπότε οι τότε πολιτική αντίπαλοί του, είναι λογικό να μη επιθυμούν την αγιοποίηση ενός καθεστώτος που τους δυνάστευσε.

Υπάρχει δυστυχώς, και μια σκοτεινότερη αιτία. Η Αριστερά διεκδικεί την αποκλειστικότητα στην αντίσταση απέναντι στους κατακτητές. Η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, δυστυχώς ήταν άλλο ένα λάθος, που μας επηρεάζει ακόμα και σήμερα.

Θεωρώ πως δικαίως η απόφαση για το θρυλικό "Όχι" πιστώνεται στο Μεταξά. Όσο για αυτούς που τον αμφισβητούν, καλό είναι να αναρωτηθούν ποια θα ήταν η στάση της παρατάξεώς τους, αν ήταν αυτή στην εξουσία. Το περίφημο σύμφωνο ήταν ακόμη εν ισχύ, το οποίο δεν έχουν ποτέ καταδικάσει, και το δίλημα που θα αντιμετώπιζαν θα ήταν αμείλικτό. Βέβαια η Ιστορία δεν γράφεται με Αν...

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Η παρέλαση

Μια από τις πιο ντροπιαστικές στιγμές της ζωής μου, ήταν όταν ως νεοσύλλεκτος δεν παρέλασα στην τελετή της ορκωμοσίας μου. Για κάποιο μάλλον παράξενο λόγο, δεν μπορούσα να συντονίσω το βήμα μου με τους υπόλοιπους στρατιώτες.

Το πρόβλημα αυτό, "διορθώθηκε" από μόνο του, με την μετάθεσή μου στην Ίλη Υποψηφίων Βαθμοφόρων. Και καθώς η ζωή μας ειρωνεύεται, στη μονάδα που μετατέθηκα, δεν υπήρχε άγημα ή παρέλαση που να μην συμμετάσχω.

Πριν δεκαπέντε χρόνια, η επιλαρχία μας (26η ΕΜΑ) συμμετείχε στην παρέλαση της Κατερίνης. Πρώτος αριστερά, μετά τη σημαία ήμουν εγώ. Η προοπτική της συμμετοχής μου, δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα, καθώς η προετοιμασία της παρέλασης με τις ατελείωτες πρόβες είναι ιδιαίτερα κουραστική διαδικασία.

Έφτασε εκείνη η ημέρα, και άρχισε η παρέλαση. Σε αντίθεσή με τις πρόβες, δεν μπορούσαμε να ακούσουμε το τύμπανο και δεν μπορούσαμε να συντονιστούμε με την προπορευόμενη 23η ΕΜΑ. Αυτό όμως δεν φαίνεται να απασχόλησε ιδιαίτερα τον κόσμο που παρακολουθούσε, ο οποίος μας επευφημούσε και έριχνε λουλούδια. Μπορεί το αποτέλεσμα να μην ήταν άρτιο, αλλά θυμάμαι εκείνη την ημέρα με συγκίνηση...

Ας παρακολουθήσουμε την μεθαυριανή παρέλαση, να χειροκροτήσουμε το Στρατό μας, και ας θυμηθούμε όλους αυτούς που θυσιάστηκαν. Όσο για τους μίζερους που θεωρούν τις παρελάσεις φασιστικές, εύχομαι καλά μυαλά.

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

"... και η μπάλα στο σίδερο"

Θα ήθελα να αποχαιρετήσω τον άνθρωπο που ταυτίστηκε με την μπασκετική δημοσιογραφία, τον Φίλιππο Συρίγο. Αν διαφώνισα σε πολλά θέματα μαζί του, και τον θεωρούσα μπλαζέ, ήταν σίγουρα μια σεβαστή προσωπικότητα στο χώρο του ελληνικού μπάσκετ.

Δεν θα ξεχαστεί ποτέ, για τις επικές μεταδόσεις του κατά τη θρυλική πορεία της Εθνικής προς τον τίτλο του 1987 αλλά και τις αξέχαστες ατάκες του: "Είναι κλοπή", και η αγαπημένη μου, "η μπάλα στο σίδερο!". Ειδικά με τη δεύτερη, πειρέγραφε σουτ που έβρισκαν στεφάνι αντί να μπουν στο πλεκτό. Εγώ την χρησιμοποιώ για να καταδείξω ότι κάποιος αμολάει... κοτσάνες.

Αντίο αγαπητέ και σε ευχαριστώ!

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Τρεις αριθμοί που πρέπει να μας προβληματίζουν

Στην Ευρώπη ζει το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού, παράγεται το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ και δαπανάται το 50% των κονδυλίων που δαπανώνται παγκοσμίως για κοινωνική πολιτική.( Πηγή:www.capital.gr)

Πολλές φορές, οι αριθμοί δεν σημαίνουν τίποτα, και η σταστιστική γίνεται προπαγανδιστικό μέσο. Όμως η διαφορά του δεύτερου με τον τρίτο αριθμό, πρέπει να μας προβληματίσει.

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Οι καλοί μας δημοσιογράφοι...

Η υπόθεση της Χρυσής Αυγής, και πως αντιμετωπίζεται από τους εκλεκτούς μας δημοσιογράφους μου δημιούργησε κάποιες σκέψεις. Ως συνήθως, τους παρακολουθούμε να δικάζουν και να καταδικάζουν, με ύφος ορισμένου κατηγόρου. Άραγε, όταν κλείνουν οι κάμερες και πέφτουν τα φώτα, αναρωτιέμαι αν έχουν και αυτοί κάποια ευθύνη;

Πιστεύω πως η ΧΑ είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία. Μεγάλωσα και εγώ κοντά στην Πλατεία Αμερικής, και δυστυχώς έζησα την πορεία της περιοχής προς την παρακμή. Όταν άρχισαν να διαμαρτύρονται οι κάτοικοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και οι υπόλοιποι opinion makers (τρομάρα μας), τους αντιμετώπισαν αφ' υψηλού, με υψωμένο το φρύδι. "Πρέπει να μάθετέ να ζείτε σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία", "στους μετανάστες χρωστάμε την ευημερία μας", έλεγαν με στόμφο. Χίμαιρα αποδείχθηκε η πρώτη, ενώ τις συνέπειες της δεύτερης τις απολαμβάνουμε όλοι μας. Αγνοήθηκαν, χλευάστηκαν και συκοφαντήθηκαν οι κάτοικοι , και αρκετοί στράφηκαν στην Χρυσή Αυγή...

Αλήθεια, δεν συνέβαλαν στην δραματική πτώση του επιπέδου της πολιτικής μας ζωής; Προβάλλοντας τους πιο φασαριόζους πολιτευτές, συγκροτώντας πολυπληθή τηλεοπτικά tableu που κατέληγαν σε διαγωνισμούς τσιρίδας και απαγγελίας τσιτάτων... Μην ξεχνάμε την παρουσίαση των ειδήσεων με προκλητικούς και πολλές φορές παραπλανητικούς τίτλους, με δραματική μουσική επένδυση.

Υποτίθεται ότι καθήκον τους είναι η αποκάλυψη της αλήθειας. Ποιος άραγε αμφισβήτησε την ψευδή εικόνα της ευημερίας εκτός από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις; Πόσοι προειδοποίησαν τον κόσμο για τους κινδύνους του τζόγου στο χρηματιστήριο;  Πόσοι αντέδρασαν για τις χιλιάδες προσλήψεις στον Δημόσιο Τομέα; Πόσοι ανησύχησαν για το διαρκώς διογκούμενο χρέος;

Υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, δημοσιογράφοι που εκφέρουν ψύχραιμο και υπεύθυνο δημόσιο λόγο, με γράφουν κείμενα που χαίρεται κανείς να διαβάζει, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί μαζί τους. Η ανάδειξη των ανθρώπων αυτών, θα είναι άλλο ένα βήμα για την έξοδο της χώρας από την άβυσσο.