Χρόνος

Τελειώνει ένα ημερολογιακό έτος και αρχίζει ένα άλλο. Αυτό από μόνο του δεν έχει σημασία, καθώς πιστεύω ο χρόνος, όπως τον ορίζουμε, είναι μια ανθρώπινη επινόηση, για πρακτικούς και μόνο λόγους.

Θα μου πείτε πως υπάρχει διότι βλέπουμε παντού τις συνέπειές του δηλαδή την εξέλιξη ή την φθορά των ατόμων και των πραγμάτων. Οι ρυθμοί αυτοί όμως είναι διαφορετικοί για κάθε άνθρωπο και εν γένει για κάθε οντότητα στη φύση, αρά υπάρχει υποκειμενικότητα.

Εκτός από τη εξέλιξη και τη φθορά , έχει κάποια σημασία το πέρασμα του χρόνου; Πιστεύω καμία, εκτός από την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων που έχουμε επιβάλλει στους εαυτούς μας.

Με λίγα λόγια, πιστεύω πως χρόνος, όπως τον έχουμε ορίσει, ουσιαστικά δεν έχει καμία σημασία.

2007: η ανασκόπιση μου

Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα του 2007, το οποίο πέρασε τόσο γρήγορα που ούτε το κατάλαβα. Προσωπικά η ζωή μου άλλαξε σε μικρό βαθμό, και μπορώ να πω, ότι μου συνέβησαν περισσότερα καλά, παρά κακά σε αυτό το έτος.

Βέβαια όπως και οι υπόλοιποι έλληνες βιώσαμε κάποια γεγονότα που δύσκολα θα τα ξεχάσουμε:

1. Η ντροπή της πυρπόλησης του φυλακίου του Αγνώστου Στρατιώτη
2. Το ζήτημα του βιβλίου Ιστορίας της Στ Δημοτικού και η θετική κατάληξή του
3. Η πλέον υποτονικές εκλογές, που υποτίθετε ότι έχασε ο δικοματισμός (ενώ τα δύο κόμματα τα ψήφισαν περισσότεροι από 7 στους 10 ψηφοφόρους
4. Οι φωτιές σε όλη την Ελλάδα και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με τις εικόνες αποκάλυψης, τις ανυπολόγιστες καταστροφές, τους δεκάδες νεκρούς, και τις συνέπειες που σίγουρα θα βιώνουμε για πολλά χρόνια

Το κοντέρ λοιπόν θα γράψει ένα ακόμα έτος, και τυπικά θα είμαστε ένα χρόνο γηραιότεροι. Η αλλαγή όμως του έτος από μόνη της, δεν σημαίνει τίποτα, είναι στο χέρι μας να της δώσουμε ουσία.

Χρόνια πολλά σε όλους!

Χρήστος Γιανναράς για το Οικολογικό πρόβλημα

Παραθέτω ένα απόσπασμα από άρθρο του κ.Γιανναρά στην Καθημερινή, το οποίο το θεωρώ καταπληκτικο. (ολόκληρο το άρθρο εδώ)

"Για να αντιμετωπιστεί το οικολογικό πρόβλημα πρέπει να αλλάξει (αν προλάβει) το πολιτιστικό «παράδειγμα». Και αυτή η αλλαγή δεν είναι του χεριού μας, δεν μεθοδεύεται. Θα γεννηθεί η αλλαγή όταν μεταβληθούν οι προτεραιότητες των αναγκών μας, η ιεράρχηση των αναγκών μας. Οι πολιτισμοί δεν προκύπτουν από την εμπέδωση (ή την επιβολή) «ιδεωδών», «αξιών», «υψηλών στόχων», γεννιούνται από τις ανάγκες: ποια είναι πρώτη μας ανάγκη, ποια δεύτερη. Θα προστατέψουμε αποτελεσματικά τη φύση όταν πρώτη κοινή μας ανάγκη και χαρά θα είναι ο σεβασμός της φύσης, η σχέση με τη φύση, όχι η υποταγή της στις εγωκεντρικές μας ορέξεις, όχι η κατανάλωση της φύσης.

Εναν πίνακα ζωγραφικής κάποιος (υποθετικός) ανίδεος τον βλέπει μόνο σαν χρηστικά υλικά: τελάρο και μπογιατισμένο μουσαμά. Πρέπει να φτάσει ο ανίδεος να αναγνωρίσει στον πίνακα εικαστικό λόγο μοναδικό, ανόμοιο και ανεπανάληπτο: την προσωπκή ετερότητα και αμεσότητα παρουσίας του καλλιτέχνη. Τότε θα σεβαστεί με δέος τον πίνακα – έτσι θα σεβαστεί και ο άνθρωπος τον κόσμο."

Κάγκουρας: η ετυμολογία

Μια από τις αγαπημένες μου λέξεις, που έμαθα στη Θεσσαλονίκη, αποκαλύπτεται:

Από ένα e-mail που έλαβα σήμερα.

«ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ!!! Αποκαλύπτουμε την ετοιμολογία του όρου «κάγκουρας»!!! Αρχικά ξεκίνησε από τους τύπους που παρακολουθούν τις κόντρες και από το κρύο αναγκάζονται να βάλουν τα χέρια στις τσέπες, παίρνοντας μια σκυφτή στάση. Χοροπηδούν για να ζεσταθούν, θυμίζοντας τα συμπαθή μαρσιποφόρα καγκουρό.»

Το όνειρο της πτήσης

Σας σήμερα, το 1903 πραγματοποιήθηκε η πρώτη πτήση αεροσκάφους με δική του μηχανή. Από τότε η εξέλιξη του είναι ραγδαία. Έκανε τον πλανήτη μια γειτονιά, μηδενίζοντας τις αποστάσεις, αλλά σκότωσε και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, όταν χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο.

Λατρεύω τα αεροπλάνα από μικρό παιδί...

Ένας ακόμα ηρώας έφυγε άδικα.

Ένας ακόμα πιλότος μας έπεσε την ώρα του καθήκοντος, υπερασπιζόμενος τα γκεμισμένα τείχη της χώρας μας. Επιτελώντας ένα όμορφο μα και πού επικίνδυνο λειτούργημα, έφυγε πάνω στη νιότη του.

Πάντα θαύμαζα/ζήλευα τους πιλότους, καθώς από μικρό παιδί αγαπώ τα αεροπλάνα. Πιστεύω επίσης, πως η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, κάνει το καθήκον της όντας κακοπληρωμένη και χωρίς την δέουσα αναγνώριση. Αποτελούν δηλαδή, μια φωτεινή εξαίρεση στη χώρα των πρεζεμπόρων, των πολιτικάντιδων, των καταχραστών και των κάθε λογής βολεμένων.

Αντίο φίλε και σε ευχαριστώ.

Προγαμιαίο...kick boxing!

Ένα από τα πράγματα που σταμάτησα όταν παντρεύτηκα είναι και το kick box, αφού στο νέο τόπο κατοικίας μου δεν έχω κοντά κάποια σχολή (και επειδή είμαι τεμπέλης!)

Όταν το ανέφερα αυτό στη δουλειά, ένας συνάδελφος πέταξε την ατάκα της χρονίας:

"Ο Βαγγέλης έκανε προγαμιαίο Kick boxing!"

Άλεξ σου αξίζουν συγχαρητήρια! Είπες την ατάκα της χρονιάς!