Εξωγήινο τοπίο

Οδηγώντας από την Σκάλα της Ερεσού προς την Μυτιλήνη, αντίκρισα ένα παράξενο αλλά και εξωτικά όμορφο τοπίο. Μου έκανε τέτοια εντύπωση που σταμάτησα στην άκρη του δρόμου και τράβηξα μια φωτογραφία, για να το αποτυπώσω. Δυστυχώς, ούτε την κατάλληλη μηχανή έχω, ούτε το χρόνο, αλλά φοβάμαι ούτε και το ταλέντο, ώστε να αποτυπώσω την αλλόκοτη ομορφιά εκείνου του τόπου... Η διαδρομή που ακολούθησε, έχει την ίδια απόκοσμη ομορφιά,θυμίζοντας τοπία των Γουέστερν ή και αυτά του πλανήτη Άρη!

Τελικά, ζούμε σε μια χώρα μαγική, που περιέχει όλες τις ομορφιές της Γης, ίσως και μερικές πέρα από αυτή...

Λέτε να το κάνω;

Μόλις τώρα μου τηλεφώνησαν από την Αυστραλία, για μια αίτηση να πάω εκεί να δουλέψω. Αν και απάντησα αρνητικά, τουλάχιστον για το προσεχές μέλλον, μήπως έπρεπε να προχωρήσω με τις διαδικασίες;

Για τον Σωκράτη Γκιόλια

Η κατρακύλα της χώρας μας δεν έχει τελειωμό. Με μαφιόζικο τρόπο, δολοφονήθηκε ο γνωστός δημοσιογράφος και blogger, Σωκράτης Γκιόλιας. Τέτοια εγκλήματα παραπέμπουν σε λατινοαμερικάνικες χούντες των δεκαετιών του 70 και του 80.

Η βαλλιστική εξέταση έδειξε την γνωστή τρομοκρατική οργάνωση «Σέχτα Επαναστατών». Αυτό βέβαια δεν αποκλείει την περίπτωση η δολοφονία να έγινε στα πλαίσια ενός συμβολαίου θανάτου. Και στις δύο περιπτώσεις, ο φόνος ενός δημοσιογράφου, είναι ντροπή για το δημοκρατικό πολίτευμα.

Δεν γνώριζα προσωπικά τον Σωκράτη Γκιόλια, ότι έμαθα γι’ αυτόν μέσα από το blog του αλλά και τη διαμάχη του με τον Μάκη Τριανταφυλόπουλο.Ο δολοφονημένος δημοσιογράφος ήταν ανάμεσα σε αυτούς που έφεραν τα blogs στην επικαιρότητα. Η ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά, η διαδραστικότητα τους καθώς και η ταχύτητα που ενημερώνονται, είναι τα δυνατά τους σημεία, τα οποία τα καθιέρωσαν ως ένα σημαντικό μέσω ενημέρωσης. Βέβαια, η ανωνυμία των ανθρώπων που βρίσκονται σε αρκετά από αυτά, μειώνει αρκετά την αξιοπιστία τους, κατά την ταπεινή μου άποψη.

Στον άτυχο δημοσιογράφο έτυχε η ανεπιθύμητη τιμή να γίνει ο πρώτος μάρτυρας blogger στη χώρα μας. Η ελληνική κοινότητα των blogs περνά σε μια άλλη εποχή...Εύχομαι κουράγιο στη γυναίκα του και στα παιδάκια του για τα οποία έρχονται πολύ δύσκολα χρόνια.

Για τους φονιάδες, δεν θα πω τίποτα, καθώς τους καταδικάζει σύσσωμος ο ελληνικός λαός. Ούτε για αυτούς που βαφτίζουν το φόνο – εκτέλεση, προσπαθούν με γελοία επιχειρήματα να αιτιολογήσουν. Απλά θέλω να ρωτήσω την Πρυτανεία του ΕΜΠ, με ποιο δικαίωμα σπαταλά χρήματα από το υστέρημα του ελληνικού λαού, για να δίνει βήμα σε κάφρους και υμνητές φονιάδων...

Όταν τα προτερήματα γίνονται βάρος...

Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς προτερήματα και ελαττώματα, και εκτός από πολλά από τα δεύτερα έχω και κάποια από τα πρώτα: Είμαι φιλότιμος και εξυπηρετικός. Θα δώσω τη βοήθειά μου σε όποιο τη χρειάζεται και θα εξυπηρετήσω όποιο έχω τη δυνατότητα να το κάνω.

Και καθώς δεν ζούμε σε κοινωνία αγγέλων, κάποιοι αυτά τα θεωρούν σημάδι... ανοησίας (για να μην πω κάτι χειρότερο) και τα εκμεταλλεύονται δεόντως κάνοντας μου τη ζωή πατίνι... Μήπως τελικά πρέπει να τα αποβάλλω; Η μήπως πρέπει να διαλέγω σε ποιους θα τα εμφανίσω; Κλείνω προς το δεύτερο...

Αντίο Josh Childress

Πριν από δύο καλοκαίρια, η παγκόσμια μπασκετική κοινότητα, συγκλονίζονταν από μια μεταγραφική βόμβα μεγατόνων: οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έφεραν στο μεγάλο λιμάνι, ενάν από τους καλύτερους έκτους παίκτες του NBA, τον Josh Childress. Ο νεαρός Αμερικάνος, με την χαρακτηριστική κόμμωση (ο Θεός να την πει), μετά από από τρεις καλές χρονιές στο NBA, θεωρούνταν από τους ειδικούς ως ένας από τους παίκτες με το λαμπρότερο μέλλον. Ο ερχομός του στον Θρύλο, τρόμαξε το NBA, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν φήμες, για ακόμα μεγαλύτερα αστέρια που θα φορέσουν την ερυθρόλευκη: Wade, James και άλλοι... Να φανταστείτε ότι και εγώ αγόρασα εισιτήριο διαρκείας!

Το μέγεθος της μεταγραφικής επιτυχίας δημιούργησε τεράστιες προσδοκίες, και οι γνώμες διίστανται για την εκπλήρωσή τους: Ο Josh δεν σκόραρε τριαντάρες, δεν είχε αξιόπιστο τρίποντο, και στη θητεία του ο Ολυμπιακός πήρε ένα μόνο Κύπελλο Ελλάδος. Και οι αιτίες πολλές: ο Childress χρειάζεται ανοικτό γήπεδο, και στην Ευρώπη βασιλεύουν οι κλειστές άμυνες, ενώ ο Γιαννάκης δεν έφτιαξε συστήματα για να εκμεταλλευτεί την τρομακτική του ικανότητα στη διείσδυση.

Τα παραπάνω δεν συνεπάγονται ότι δεν είχε μεγάλη προσφορά στην πορεία της ομάδας: εκτός από σκόρερ, πρόσφερε πολλά και σημαντικότατα ριμπάουντ, ενώ μάρκαρε από τριάρια, έως και τα αντίπαλα playmaker. Η παρουσία του, έκανε την ομάδα καλύτερη, κάτι που οι ποδοσφαιρικοί φίλαθλοι δεν καταλαβαίνουν...

Σήμερα στο site του NBA, ανακοινώθηκε η συμφωνία του Josh με τους Phoenix Suns. Εκτός από το πολύ καλό οικονομικό μέρος της, το run and gun παιχνίδι τους, ταιριάζει γάντι στον αφάνα, και πιστεύω ότι στην νέα σεζόν θα εντυπωσιάσει. Ο Ολυμπιακός, απαλάσεται από το βασιλικό συμβόλαιο του Josh και μπορεί να προγραμματίσει την επόμενη χρονιά ευκολότερα.

Αυτό όμως που δύσκολα θα ξεπεραστεί και δεν αποτυπώνεται στους πίνακες της στατιστικής, είναι το ήθος του. Πάντα μετρημένος και φιλικός, και δουλεύει σκληρά για βελτιωθεί. Συγκλόνισε τους οπαδούς του θρύλου, όταν επέλεξε να μείνει στη Ελλάδα και να παίξει ενάντια στον Παναθηναϊκό, έχοντας χάσει τον πατέρα του. Ο Josh είναι ένα πραγματικό πρότυπο αθλητή από αυτά που πλέον σπανίζουν.

Είχα την τύχη να ανταλλάξω ελάχιστες κουβέντες μαζί του, μέσω του twitter, και δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλοί αστέρες του αθλητισμού, που μπαίνουν στον κόπο να κάνουν διάλογο, με έναν από τους εκατοντάδες ανώνυμους φιλάθλους. Να 'σαι καλά Josh, σου εύχομαι καλή επιτυχία, και θα σε παρακολουθώ πλέον από την τηλεόραση και το NBA.com.

Οι όμορφες και οι άσχημες αναμνήσεις μου από το Μουντιάλ που μόλις έληξε...

Είναι αν όχι το χειρότερο μουντιάλ που έχω δει, αλλά σίγουρα το πιο αδιάφορο. Σε μορφή λίστας, θα παραθέσω τι πιστεύω θα μου μείνει από το μουντιάλ, με - τις άσχημες και + τις όμορφες :

- Το θέαμα: οι ομάδες από τις οποίες περίμενα θέαμα, με απογοήτευσαν, με πρώτη και χειρότερη τη Βραζιλία. Δυστυχώς οι λατινοαμερικάνοι αρχίζουν και υιοθετούν τον ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης στο ποδόσφαιρο

+ Η Ιαπωνία: Βίτσιο μου, αλλά μου άρεσε το ποδόσφαιρο που έπαιξε

- Οι Αφρικανικές ομάδες: Πάντα γούσταρα την ποδοσφαιρική αναρχία των Αφρικανών, αλλά μου φαίνεται ότι ο ευρωπαϊκός ιός τις έχει προσβάλει...

+ Η Ουρουγουάη: χωρίς να προσφέρει τρομερό θέαμα, παρουσιάστηκε παθιασμένη, μαχητική και σοβαρή. Αν και στον αθλητισμό, όλοι θυμούνται τον νικητή, οι ήττες της στα ημιτελικά, και στο μικρό τελικό ήταν επικές και θρίαμβοι αγωνιστικότητας

- Η πρεμιέρα της Εθνικής μας: γιατί στους επόμενους αγώνες δείξαμε ότι είχαμε πολύ περισσότερες δυνατότητες

+ Η ηρωϊκή πτώση μας, απέναντι στους Αργεντινούς: η μαχητικότητα και το πάθος των παικτών μας με συγκίνησε

- Το ομαδικό πυρ των δημοσιογράφων κατά του Ρεχάγκελ: δεν είμαι από τους θαυμαστές του, με ενοχλούσαν τα κολλήματα και οι εμμονές του (υπόθεση Στολτίδη) αλλά με τους παίκτες, του μίζερου ελληνικού ποδοσφαίρου, μας πήγε σε ένα Μουντιάλ, σε δύο Ευρωπαϊκά, κατακτώντας μάλιστα το ένα

+ Την ιαχή γκολ των συναδέλφων για το δεύτερο γκολ της Εθνικής μας, κατά της Νιγηρίας: Ήμουν βλέπετε στη δουλειά

- Η διαιτησία: Εγκλήματα διέπραξαν σε πολλές περιπτώσεις οι άρχοντες του αγώνα (βλέπε Αγγλία - Γερμανία, Μεξικό - Αργεντινή)

+ Ντιέγκο Φορλάν: Εκπληκτικό μουντιάλ, από ένα τεράστιο παίκτη...

- Λιονέλ Μέσι: Μεγάλε, πάρα πολύ καλός παίκτης είσαι, αλλά ούτε Μαραντόνα ούτε Πελέ. Και δε νομίζω ότι θα τους πλησιάσεις

+ Λαρίσα Ρικέλμε: Η πιο όμορφη ανάμνηση, από την ωραιότερη οπαδό του Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Η φώτο που ακολουθεί είναι από το Red Duckling...

Έκρηξη στο Καματερό;

Λίγο πριν, περίπου στις 10 άκουσα ένα δυνατό μπαμ, από την γενική κατεύθυνση του Καματερού. Κατά πάσα πιθανότητα, κάποιος/κάποιοι κάφροι παίζουν με βεγγαλικά, άλλα αν έχει γίνει κάτι άλλο, και κάποιος φίλος το γνωρίζει, ας γράψει ένα σχόλιο.

Γραμματόσημα

Ξεφυλλίζω ψηφιακά, ένα κατάλογο με γραμματόσημα, από όλες τις χώρες του κόσμου. Ειδικά, οι σελίδες που κοσμούνται από τα ελληνικά γραμματόσημα, μου έφεραν πάρα πολλές ευχάριστες αναμνήσεις. Βλέπετε, μαζί με τον αδελφό μου, είχαμε και εμείς τη συλλογή μας. Ξανά είδα, το περίφημο γραμματόσημο με τη χαράδρα του Βίκου, που για κάποιο λόγο υπήρχε σε πολλαπλά αντίτυπα, όπως και άλλα σπανιότερα... Άλλη μια αφορμή για αναπόληση....