Αντίο Μίκυ Μάους...

Το θρυλικό εβδομαδιαίο περιοδικό "Μίκυ Μάους" σταματά την έκδοσή του μετά από 48 έτη. Κακά τα ψέμματα, ο κόσμος και δυστυχώς τα παιδιά δεν διαβάζουν πλέον. Ελπίζω στην ψηφιακή τους επιβίωση...

Το "Μίκυ Μάους" δεν ήταν το κόμικ της επιλογής μου. Προτιμούσα τα "πολεμικά", τη "Δράση", το "Τανκ" και το Κράνος, αλλά αυτά που διάβαζα ανελλιπώς ήταν το "Μπλεκ" και το "Αγόρι". Αλλά πάρα πολλά τεύχη του "Μίκυ" όπως και των "Κλασσικών" πέρναγαν από τα χέρια μου, και τα διάβαζα ευχαρίστως.

Τα αγαπημένα μου κόμικ πέθαναν εδώ και χρόνια. Ο "Μίκυ" των εκδόσεων Τερζόπουλος άντεξε πολύ περισσότερο, αλλά αναγκάστηκε να γυρίσει σελλίδα. Ας ελπίσουμε ότι η τεχνολογία θα συνδράμει, ώστε οι ήρωές του να γνωριστούν και με τις μελλοντικές γενιές...

Φοροφυγάδες από ιδεολογία

Νομίζετε πως όσοι κρύβουν τα εισοδήματά τους, ή δεν κόβουν αποδείξεις το κάνουν για να αποφύγουν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους; ΛΑΘΟΣ! Είναι και αυτοί που κλέβουν από ιδεολογία ή αυτή τη δικαιολογία έχουν βρει. Είναι άλλη μια οικονομική θεωρία που εντάσσεται στα Greconomics, είναι η Ιδεολογική Φοροδιαφυγή ή Ρωμεϊκος Φιλελευθερισμός!

"Γιατί να πληρώνω; Τι κάνει το κράτος για μένα; Γιατί να ταΐζω του Δημόσιους Υπαλλήλους; Ώρα να αντιδράσουν αυτοί που παράγουν!". Όταν ακούσετε αυτές τις φράσεις, κατά πάσα πιθανότητα, έχετε απέναντί σας, έναν αυθεντικό εκφραστή του Ρωμεϊκου Φιλελευθερισμού.

Έχει το δίκιο του ο άνθρωπος. Έχει πάει σε ιδιωτικό σχολείο, και σπουδάζει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Το σπίτι του φρουρεί ιδιωτική ασφάλεια, ενώ αν πάρει φωτιά θα το σβήσει ιδιωτική πυροσβεστική. Αν η χώρα κινδυνεύσει, θα τον υπερασπιστεί η Blackwater με τους μισθοφόρους της. Δρόμους δεν φθείρει, καθώς αιωρείται δέκα εκατοστά πάνω από αυτούς, ενώ για τις μετακινήσεις του, έχει το ιδιωτικό του UFO.

Παράγει όμως... Για να εξετάσουμε το παράδειγμα ενός εστιάτορα (ταβερνιάρης) που είναι σε τουριστικό μέρος. Ναι αυτός όντως φέρνει λεφτά στην χώρα. Αλλά: κανένας τουρίστας δεν ήρθε στη χώρα μας, γιατί είχε σαν όνειρο να φάει Μουσακά με σόδα, από τη ταβέρνα του "Μπάμπη του Βρώμιου". Δεν θα έρχονταν, αν δεν υπήρχαν δρόμοι, αστυνομία, νοσοκομεία και άλλες υποδομές ή υπηρεσίες. Για αυτά ο παραγωγικός δεν πληρώνει, αλλά επωφελείται από αυτά τζάμπα. Άρα δεν παράγει.

Στη πραγματικότητα κλέβει απλά γιατί μπορεί. Απλά επειδή δεν έχει το θάρρος να το παραδεχθεί, μοστράρει την γελοία αυτή δικαιολογία.Και ένας από τους λόγους που είμαστε εκεί που είμαστε, είναι ότι ουρλιάζουμε για τα δικαιώματά μας, ενώ παράλληλα αρνούμαστε πεισματικά να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας...

Απόσπασμα από "Το Παράπονο" του Οδυσσέα Ελύτη

"Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα. Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.

Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα."

Το έκλεψα από εδώ. 

Το blog μου μπαίνει στον έβδομό χρόνο ύπαρξης. Τελικά δεν το παράτησα...

Αιγυπτιακός εμφύλιος και ελληνική άγνοια...

Η προσοχή όλου του πλανήτη είναι στραμμένη στην Αίγυπτο, καθώς η χώρα βρίσκεται στο κατώφλι εμφυλίου πολέμου. Οι ένοπλες δυνάμεις που υπερασπίζονται τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους, αλλά και την κυρίαρχη θέση τους απέναντι στις δυνάμεις της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που θέλουν να επιβάλουν το Ισλάμ.

Η αφορμή για την έναρξη των συγκρούσεων είναι η ανατροπή με πραξικόπημα του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου Μόρσι, από τον Αιγυπτιακό Στρατό, ύστερα από ογκώδεις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εις βάρος της κυβέρνησή του. Τι μεσολάβησε ανάμεσα στην ανατροπή του Μουμπάρακ και στο τελευταίο πραξικόπημα;

Το πάγιο πρόβλημα της Αιγύπτου είναι η φτώχεια, καθώς η χώρα διαθέτει πενιχρούς πόρους. Ο πληθυσμός της αυξάνεται με διπλάσιο ρυθμό από την οικονομία. Αν συνυπολογίσουμε την παγκόσμια αύξηση των τιμών των τροφίμων, η κατάσταση του λαού γίνεται απελπιστική.

Η Αίγυπτος εκτός από τον τουρισμό της, βασιζόταν και στην οικονομική βοήθεια που λάμβανε από το εξωτερικό, ως αντάλλαγμα για την ειρήνη με το Ισραήλ. Η οικονομική κρίση περιόρισε σημαντικά το ύψος της εξωτερικής βοήθειας, οδηγώντας την κυβέρνηση Μουμπάρακ σε αδιέξοδο. Ο συνδυασμός των οικονομικών προβλημάτων, με το αίτημα της μεσαίας τάξης για περισσότερες ελευθερίες έριξαν την κυβέρνηση του πρώην πιλότου, ανοίγοντας το δρόμο για  τις πρώτες ελεύθερες εκλογές.

Οι εκλογές αυτές ήταν και οι πρώτες που επέτρεψαν στην Μουσουλμανική Αδελφότητα να συμμετάσχει. Ο υποψήφιος που υποστήριξε τελικά ήταν ο νικητής, και έτσι ο Μόρσι είναι ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Αιγύπτου.

Δυστυχώς, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τα τρομακτικά οικονομικά προβλήματα. Μάλιστα, εστίασε τις προσπάθειές του, στην ισχυροποίηση της εξουσίας του, καθώς και τη μετατροπή της Αιγύπτου σε ισλαμικό κράτος. Και πάλι, η μεσαία τάξη εξεγέρθηκε, αυτή τη φορά φέρνοντας το Στρατό στην εξουσία.

Το μέλλον της Αιγύπτου είναι σκοτεινό, ανεξάρτητα από ποια από  την παράταξη που θα επικρατήσει. Δυστυχώς, όλη η Μέση Ανατολή είναι σε αναβρασμό και οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες.

Τους προηγούμενους μήνες, έβλεπα αφίσες και συνθήματα, που δόξαζαν την εξέγερση στο Κάιρο καθώς και στην Κωνσταντινούπολη. Θυμάμαι δε και τον κύριο Αλαβάνο, που ήθελε το Σύνταγμα να γίνει πλατεία Ταχρίρ...Προφανώς αυτοί που ζήλευαν τα τεκταινόμενα στην Αίγυπτο, πίστευαν πως ο κόσμος ξεσηκώθηκε για να κάνει τη χώρα του μια γιγάντια κατάληψη, την κρατική εκδοχή της Βίλλας Αμαλία... Για άλλη μια φορά, φαίνεται η ημιμάθεια μας καθώς και ο επιδερμικός τρόπος που "εξετάζουμε" τα πράγματα.

Δεν σεβόμαστε ούτε το θάνατο ενός νέου ανθρώπου

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τραγωδία από το θάνατο ενός νέου παιδιού, γιατί οι νέοι είναι το μέλλον, ενώ μαζί τους πολλές φορές πεθαίνει και η υπόλοιπη οικογένειά τους. Και αντί μπροστά σε αυτό το γεγονός να σταθούμε με δέος, καθόμαστε και πολιτικολογούμε.

Αντίθετα με πολλούς συμπατριώτες μας, δεν γνωρίζω τι ακριβώς έγινε. Η δικαιοσύνη έχει το καθήκον να διερευνήσει και να αποδώσει ευθύνες. Αλλά δεν πιστεύω πως οι ελεγκτές και οδηγοί των τρόλεϊ πηγαίνουν να αναλάβουν βάρδια με φονικές διαθέσεις. Πιστεύω πως είναι αυτό που λέμε η κακιά στιγμή, όταν ο θυμός καταλύει τη λογική, και για μια πραγματικά ασήμαντη αφορμή, χάνεται μια ζωή... Ελπίζω ότι η αλήθεια θα αποκαλυφθεί, αν και αυτό δεν πρόκειται να απαλύνει τον πόνο των γονέων.

Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι που παριστάνουν τους δικαστές, έβγαλαν το πόρισμα που εξυπηρετεί τα τιποτένια συμφέροντά τους, και ψαρεύουν για ψήφους με τον πλέον ελεεινό τρόπο....

Το περιστατικό μας δίνει την αφορμή να διαπιστώσουμε την κατάντια μας. Στην χώρα μας, υπάρχουν συμπατριώτες μας που θεωρούν ότι το να μη πληρώσεις εισιτήριο στα ΜΜΜ είναι πράξη επαναστατική! Η αθέτηση υποχρεώσεων που προκύπτουν από το νόμο, είναι ή δεν είναι πράξη αντικοινωνική;

Οι τιμές των εισιτηρίων είναι εκεί που είναι, κυρίως από αυτούς που δεν πληρώνουν, καθώς το κράτος μετακυλίει την χασούρα του στους νομοταγείς. Όπως ακριβώς γίνεται και με τη φορολογία, όπου αυτοί που δεν μπορούν να κρύψουν τα εισοδήματά τους, καταλήγουν να πληρώνουν για όλους!

Διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά και την πνευματική μας φτώχεια... Περιμένω από τους περίφημους πνευματικούς ανθρώπους, να είναι ευαίσθητοι και πιο προσεκτικοί όταν αναφέρονται στο θάνατο ενός παιδιού. Αλλά από ότι φαίνεται η πνευματική χρεοκοπία, προηγείται κατά πολύ της αντίστοιχης οικονομικής μας.

Περί σεισάχθειας και στεγαστικών δανείων

Τελικά, για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει η δύσμοιρη χώρα μας, προκύπτει και καινοφανή οικονομική θεωρία, συνήθως μια ρωμεϊκη παραλλαγή μιας ήδη υπάρχουσας. Για παράδειγμα, φοριέται πολύ η ρωμεϊκια έκδοση του Κευνσιανισμού. Βασισμένες επάνω στο αξιώμα του Μέγιστου Γεωργίου Παπανδρέου, ότι "ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ", δίνουν λύση σε κάθε πρόβλημα. Ο ορισμός που περιγράφει τις νέες αυτές θεωρίες είναι Greconomics, ή επειδή δεν συμπαθώ καθόλου το ΣΥΡΙΖΑ, Stratoulonomics. Εννοείται πως όλα τα κόμματα έχουν τις δικές τους παραλλαγές.

Με αφορμή την άρση ή μη του παγώματος των πλειστηριασμών της πρώτη κατοικίας, ήρθε στην επικαιρότητα  το σοβαρότατο πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, και ειδικά των στεγαστικών. Όπως όλα τα προβλήματα, έτσι και αυτό αντιμετωπίζεται με φαιδρό τρόπο. Δεν μου κάνει εντύπωση, που κάποιοι οικονομολογούντες έφτασαν να προτείνουν οριζόντια διαγραφή των δανείων, μιλώντας για σεισάχθεια. Ρίχνουν όλο το φταίξιμο στις Τράπεζες και απαιτούν να πληρώσουν αυτές και μόνο αυτές τη ζημιά. 

ΟΙ ελληνικές τράπεζες έκαναν το ίδιο σφάλμα με τις όλες τις τράπεζες του Δυτικού κόσμου. Δάνεισαν ποσά που κάλυπταν ή ακόμα υπερκάλυπταν την τιμή αγοράς του ακινήτου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δωθούν δάνεια σε κάποιους που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να τα είχαν λάβει εξ αρχής. Το σφάλμα αυτό, πρέπει να το πληρώσουν, και θα το πληρώσουν οι τράπεζες, χάνοντας μέρος του κεφαλαίου που δάνεισαν.

Αυτό βέβαια απέχει πολύ από τις λαϊκίστικες κραυγές περί σεισάχθειας. Στην Ελλάδα, η Τράπεζες καθυβρίζονται ως τοκογλύφοι και λίγο πολύ θεωρούνται αντιπρόσωποι το Οξαποδώ.

Ξεχνάμε ότι τα δάνεια δόθηκαν για ευγενή σκοπό, για την απόκτηση κατοικίας. Ξεχνάμε ότι πολλοί έκαναν περιουσίες πωλώντας τα ακίνητα που αγοράστηκαν από τα δάνεια. Ξεχνάμε τα επαγγέλματα του κλάδου της οικοδομής που έζησαν από αυτά τα σατανικά δάνεια.

Γιατί λοιπόν, να μην επιμεριστεί το κόστος της σεισάχθειας που προτείνουν οι λαϊκιστές και στους ανωτέρω; Εννοείται πως μια τέτοια ενέργεια, θα τους καταδίκαζε σε καθεστώς χρόνιας ανεργίας, καθώς στεγαστικά δάνεια δεν θα ξαναδωθούν. Να μην βγει και ένας αναδρομικός φόρος, καθώς καρπώθηκαν προϊόντα τοκογλυφίας; Δεν έχω διαβάσει τα προχωρημένα κεφάλαια των Stratoulinomics, και δεν θέλω να εμπνεύσω κανένα οικονομολόγο της συμφοράς.

Εννοείται πως το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων πρέπει να λυθεί, τόσο για τους δανειολήπτες όσο και για τις Τράπεζες.  Γιατί ότι και να λέει ο κάθε λαϊκιστής, δεν συμφέρει καμιά τράπεζα να βρεθεί με χιλιάδες ακίνητα.Γιατί και οι Τράπεζες είναι και αυτές δανειολήπτες!

Ας ελπίσουμε ότι θα δοθεί μια σοβαρή λύση, αν και πολύ αμφιβάλω. Γιατί φοβάμαι πως και πάλι οι "μάγκες" θα ωφεληθούν εις βάρος των κορόιδων που αποτελούμε και τη συντριπτική πλειονότητα.