Η προσοχή όλου του πλανήτη είναι στραμμένη στην Αίγυπτο, καθώς η χώρα
βρίσκεται στο κατώφλι εμφυλίου πολέμου. Οι ένοπλες δυνάμεις που
υπερασπίζονται τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους, αλλά και την κυρίαρχη
θέση τους απέναντι στις δυνάμεις της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που
θέλουν να επιβάλουν το Ισλάμ.
Η αφορμή για την έναρξη των συγκρούσεων είναι η ανατροπή με
πραξικόπημα του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου Μόρσι, από τον
Αιγυπτιακό Στρατό, ύστερα από ογκώδεις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εις βάρος
της κυβέρνησή του. Τι μεσολάβησε ανάμεσα στην ανατροπή του Μουμπάρακ
και στο τελευταίο πραξικόπημα;
Το πάγιο πρόβλημα της Αιγύπτου είναι η φτώχεια, καθώς η χώρα
διαθέτει πενιχρούς πόρους. Ο πληθυσμός της αυξάνεται με διπλάσιο ρυθμό
από την οικονομία. Αν συνυπολογίσουμε την παγκόσμια αύξηση των τιμών των
τροφίμων, η κατάσταση του λαού γίνεται απελπιστική.
Η Αίγυπτος εκτός από τον τουρισμό της, βασιζόταν και στην
οικονομική βοήθεια που λάμβανε από το εξωτερικό, ως αντάλλαγμα για την
ειρήνη με το Ισραήλ. Η οικονομική κρίση περιόρισε σημαντικά το ύψος της
εξωτερικής βοήθειας, οδηγώντας την κυβέρνηση Μουμπάρακ σε αδιέξοδο. Ο
συνδυασμός των οικονομικών προβλημάτων, με το αίτημα της μεσαίας τάξης
για περισσότερες ελευθερίες έριξαν την κυβέρνηση του πρώην πιλότου,
ανοίγοντας το δρόμο για τις πρώτες ελεύθερες εκλογές.
Οι εκλογές αυτές ήταν και οι πρώτες που επέτρεψαν στην
Μουσουλμανική Αδελφότητα να συμμετάσχει. Ο υποψήφιος που υποστήριξε
τελικά ήταν ο νικητής, και έτσι ο Μόρσι είναι ο πρώτος δημοκρατικά
εκλεγμένος πρόεδρος της Αιγύπτου.
Δυστυχώς, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τα
τρομακτικά οικονομικά προβλήματα. Μάλιστα, εστίασε τις προσπάθειές του,
στην ισχυροποίηση της εξουσίας του, καθώς και τη μετατροπή της Αιγύπτου
σε ισλαμικό κράτος. Και πάλι, η μεσαία τάξη εξεγέρθηκε, αυτή τη φορά
φέρνοντας το Στρατό στην εξουσία.
Το μέλλον της Αιγύπτου είναι σκοτεινό, ανεξάρτητα από ποια από
την παράταξη που θα επικρατήσει. Δυστυχώς, όλη η Μέση Ανατολή είναι σε
αναβρασμό και οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες.
Τους προηγούμενους μήνες, έβλεπα αφίσες και συνθήματα, που
δόξαζαν την εξέγερση στο Κάιρο καθώς και στην Κωνσταντινούπολη. Θυμάμαι
δε και τον κύριο Αλαβάνο, που ήθελε το Σύνταγμα να γίνει πλατεία
Ταχρίρ...Προφανώς αυτοί που ζήλευαν τα τεκταινόμενα στην Αίγυπτο,
πίστευαν πως ο κόσμος ξεσηκώθηκε για να κάνει τη χώρα του μια γιγάντια
κατάληψη, την κρατική εκδοχή της Βίλλας Αμαλία... Για άλλη μια φορά,
φαίνεται η ημιμάθεια μας καθώς και ο επιδερμικός τρόπος που "εξετάζουμε"
τα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου