Αφ' υψηλού

Ακόμα και σήμερα, που η χώρα μας είναι σε συνεχή αναταραχή κάποιοι αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όχι ως πραγματικά, αλλά ως θεωρητικά ή ιδεολογικά προβλήματα. Πολλές φορές βέβαια, η θεωρία διαψεύδεται από την πραγματικότητα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ένας σκεπτόμενος άνθρωπος αναθεωρεί τα πιστεύω του. Υπάρχει βέβαια και η "εναλλακτική" αντιμετώπιση:  η άρνηση της πραγματικότητας. Μπορείς να κρυφτείς για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά έρχεται η στιγμή που αυτή η ριμάδα η πραγματικότητα, εισβάλει στο χώρο και τα καταστρέφει όλα.

Καταλαβαίνω, ότι πολλά πραγματικά προβλήματα όπως η άθλια κατάσταση της οικονομίας, το μεταναστευτικό, η εγκληματικότητα καθώς και η ανεργία, έχουν θαυμάσια αντιμετώπιση στη σφαίρα της θεωρίας. Ειδικά όταν η ψευδαίσθηση της αυθεντίας δίνει ένα υψομετρικό πλεονέκτημα και την πολυτέλεια να τα αντικρίζεις από ψηλά. Με αυτό τον τρόπο τίποτα δεν λύνεται, απλά με την πάροδο του χρόνου κακοφορμίζει και γιγαντώνεται.Για αυτό κατεβείτε από θρόνους, άλογα, καλάμια και δεν ξέρω τι άλλο, και κοιτάξτε τα στο ύψος των ματιών σας. Δυσάρεστο μεν, πρακτικό δε.

Τι είναι πατριωτισμός τελικά;

Κανονικά θα έπρεπε να αισθάνομαι δικαιωμένος, που δήλωνα και δηλώνω πατριώτης. Ο πατριωτισμός θεωρούταν κάτι ξεπερασμένο, ένα γραφικό κατάλοιπο του παρελθόντος από τους περισσότερους, ενώ οι "προοδευτικοί" το μπέρδευαν είτε από κακή πρόθεση, είτε από βλακεία με το φασισμό. Η κρίση το άλλαξε αυτό:Μέχρι και ο διεθνιστικός ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ επικαλείται τον πατριωτισμό.

Τι είναι πατριωτισμός και πατριωτικό τελικά;

• Να κατηγορείς για όλα τα προβλήματα της χώρας τους ξένους, "ξεχνώντας" της δικές μας ευθύνες;
• Αντί για δουλεία και θυσίες να βασίζεσαι σε μαγικές λύσεις όπως λεφτά από διαστημόπλοια;
• Να ζητάς το αίμα της ένδοξης γενιάς του 40 να ξεχρεώσει την ασωτία των τελευταίων 40 χρόνων;
• Να λαϊκίζεις προτείνοντας θολές και αόριστες λύσεις;
• Η παρακρατική δράση;
• Η προάσπιση συμφερόντων ομάδων, εις βάρος του συνόλου;
• Να αντιδράς σε όλες τις μεταρρυθμίσεις;
• Να υποτιμάς την νοημοσύνη του ελληνικού λαού, παρουσιάζοντάς τον ως μόνιμο θύμα των πολιτικών, τους οποίους με πάθος υποστήριξε;

ΟΧΙ!  Όποιος αγαπά πρέπει να γίνεται και δυσάρεστος, να καταδεικνύει  τα λάθη και τα ελαττώματα. Να αναλαμβάνει ευθύνες και να λέει την αλήθεια όσο πικρή και να είναι. Να πιστεύει στο δαιμόνιο της φυλής, την χαμένη άγνοια κινδύνου και την μαχητικότητα των Ελλήνων, ως τα μέσα για τη σωτηρία της χώρας. Και πάνω από όλα, να έχει στη καρδιά του το όραμα μιας Ελλάδας που να τη σέβεται όλη η οικουμένη, πολύτιμη για τους συμμάχους της και φόβητρο για τους εχθρούς της.

 Μπορεί να κάνω και λάθος, δεν είμαι σοφός αλλά αυτό για μένα είναι Πατριωτισμός, έτσι τον ορίζω.

Αυτοί θα μας (ξανά) σώσουν

Χαρακτηριστική φιγούρα των αρχών της δεκαετίας του 90: συνδικαλιστής που αγωνίστηκε ενάντια στις αποκρατικοποιήσεις. Επί της "ηγεσίας" του, συνάδελφοί του κακοποιήθηκαν και δια σύρθηκαν από άλλους "συναδέλφους" τους, που εννοείται έμειναν ατιμώρητοι. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμα, από τα χρέη που συσσώρευσε ο φορέας που έμεινε κρατικός.

Επί εκσυγχρονισμού ήρθε και η προσωπική δικαίωση. "Κυκλοφορεί με οδηγό" θυμάμαι να λέει με έκπληξη και εκνευρισμό άνθρωπος που ήξερε όσο λίγοι τα τεκταινόμενα στην ΠΑΣΟΚούρα.

Οι καιροί άλλαξαν, αλλά "αγωνιστές" σαν και αυτόν δεν μπορεί να μείνουν στην εφεδρεία, δεν τους ταιριάζει ο πάγκος. Πήρε η παικτούρα μεταγραφή, και παίζει στο Κόμμα του Ομορφόπαιδου. Αρθρογραφεί και στην Πράβδα του κόμματος...

Α, τέτοια βλέπω και δεν ανησυχώ για το μέλλον της χώρας.

Υπάρχει σχέδιο ενάντια στην Ελλάδα, ή μήπως συμβαίνει κάτι χειρότερο;

Όλοι οι κακοί ξένοι έχουν βαλθεί να τσακίσουν και να καθ υποτάξουν τον αδούλωτο Ελληνικό Λαό; Υπάρχει σχέδιο των σκοτεινών κέντρων για να μας καταστρέψουν;

Δυστυχώς τα πράγματα είναι πιο απλά και ταυτόχρονα πολύ πιο τραγικά. Οι μεν ξένοι δεν μπορούν να καταλάβουν τις ιδιοτροπίες του νεοελληνικού κράτους, και επιχειρώντας να σώσουν τη χώρα, τη βυθίζουν περισσότερο. Οι δε ντόπιοι πολιτικοί είναι χωρισμένοι σε αυτούς προσπαθούν να "ικανοποιήσουν" τις απαιτήσεις των δανειστών, χωρίς όμως να πειράξουν τις ιδιοτροπίες μας, και σε αυτούς που προσπαθούν να κερδίσουν την ψήφο του λαού στηριζόμενοι σε αυτές. Κανένας δεν έχει σχέδιο, ή έστω μια πρόταση που να μπορεί να εφαρμοστεί.

Και γιατί αυτό είναι χειρότερο; Αν υπήρχε ένα τέτοιο σχέδιο, τότε τα προβλήματά μας θα είχαν μια δομή, και θα μπορούσαμε να τα αντιμετωπίσουμε. Ανακαλύπτοντας το, θα μπορούσαμε να αντιστρέψουμε τις συνέπειές του. Ενώ τώρα, η κατάστασή μας είναι απλά χαοτική...

Μαντάμε Μέρκελε γκο χόμε!

Επί ποδός πολέμου, όλοι οι επαναστάτες της χώρας για να αντιμετωπίσουν την ενσάρκωση των αιτιών, που μας οδήγησαν στην κόλαση του Μνημονίου: Ασφαλώς αναφέρομαι στην καγκελάριο της Γερμανίας, την κυρία Άνγκελα Μέρκελ!
Πως το έκανε αυτό; Είναι απλό:

• Επέβαλε στον ελληνικό λαό να επιλέγει ως ηγέτες του τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Καραμανλή και τον Γεώργιο Παπανδρέου
• Ανάγκασε το εκλογικό σώμα, να ψηφίζει κάτι απίθανους τύπους, με αντάλλαγμα διορισμούς στο Δημόσιο και ρουσφέτια
• Διέφθειρε το Δημόσιο Τομέα
• Έκανε την φοροδιαφυγή, την φοροαποφυγή και του κάθε είδους εισφοροδιαφυγή εθνικά σπορ
• Σπατάλησε τις επιδοτήσεις που λάβαμε από την ΕΕ κ.α.

Ποιος το λέει αυτό; Όλοι! Ποίοι όλοι:

• Ο μεγαλοδημοσιογράφος, Λάκης Λαϊκιστής που πλούτισε από τις διαφημίσεις του ΟΠΑΠ και του ΕΟΤ
• Ο αριστερός ευαίσθητος καλλιτέχνης, Τάκης Ντριγκιντράγκας, με τις μονοπρόσωπες εταιρείες και τα φράγκα από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις των Δήμων και κοινοτήτων
• Ο ημιαγράμματος και ανεπάγγελτος πολιτικάντης Κώστας Γκεβάρας  ( δεν αναφέρομαι μόνο σε αριστερούς)
• Ο επιχειρηματίας Γιώργος Λαμόγιος, που κλέβει συστηματικά το κράτος, τους πελάτες και τους υπαλλήλους του

Η φράου Μέρκελ είναι κακά τα ψέμματα, μια χαρά αποδιοπομπαίος τράγος (ή έστω κατσίκα). "Εκπροσωπεί" τους δανειστές, θέλει να επιβάλει πειθαρχία, και είναι μάλλον άσχημη. "Μουλαροζαργάνα" την αποκάλεσε ο απολλώνιας ομορφιάς καλλιτέχνης κύριος Κραουνάκης....

Θεωρώ τη Μέρκελ φίλη μας; Όχι αλλά ούτε εχθρό, δεν την νοιάζει να κάνει καλό στην Ελλάδα αλλά ούτε κακό. Την ενδιαφέρει το καλό της Γερμανίας, και η εκπλήρωση των οραμάτων της για κυριαρχία στην Ευρώπη. Οράματα; Ναι όλα τα σοβαρά κράτη έχουν!

Πριν ψάξουμε για εχθρούς εκτός της χώρας, ας αναρωτηθούμε, αν ποτέ βάλαμε την Πατρίδα μας, πάνω από το ατομικό συμφέρον. Σκεφτήκαμε ποτέ το γενικό καλό; Ή μια ζωή κοιτάγαμε την μικρο συμφέρον μας;

Ας αφήσουμε τις υπερβολές, δεν έρχεται στη χώρα μας, ούτε ο Αντίχριστος, ούτε ο Μεσσίας. Η σωτηρία η την καταστροφή δεν θα τη φέρει κανένας ξένος. Υπάρχουν τόσο η μια όσο και η άλλη στα μυαλά και τις καρδιές μας.

Το δικαίωμα της εγκατάλειψης

Η κρίση άλλαξε πάρα πολλά που θεωρούνταν δεδομένα. Μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που μέχρι πριν λίγο καιρό θεωρούσαμε ότι είναι αδύνατο να βρεθούμε. Είναι λογικό  και αναμενόμενο να υποφέρουμε από άγχος. Το αίσθημα της αδικίας, σε αρκετές περιπτώσεις είναι δικαιολογημένο. Κοιτάζοντας γύρω μας, και σκεπτόμενοι δυσκολότερες καταστάσεις του παρελθόντος διαπιστώνουμε πως δεν δικαιούμαστε κάτι, που με κάποιο αρρωστημένο τρόπο, ακούγεται ελκυστικό: το "δικαίωμα" της παραίτησης, της αυτοεγκατάλειψης στη μοίρα.Όσο είμαστε ζωντανοί έχουμε καθήκον να πολεμάμε, έστω και αν γνωρίζουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, το ενδεχόμενο της ήττας είναι πιθανότερο.