Αναζητώντας το σχέδιο και τη κρυμμένη λογική του

Χθες, βρέθηκα να χαζεύω ένα σημείο του πάγκου της κουζίνας. Καθόμουν σε μια καρέκλα που έχω καθίσει χιλιάδες φορές, να παρατηρώ τη μορφή μια λεπτομέρειας ,που ήταν αόρατη για πολλά χρόνια, μέχρι χθες.

Σε στιγμές λύπης ή έντονης μελαγχολίας, την προσοχή μου μπορεί να αποσπάσουν γεωμετρικά σχέδια, που δεν τα έχω προσέξει μέχρι εκείνη τη στιγμή: χαζεύω τα "νερά" μιας αδιάφορης μοκέτας ή προσπαθώ να "ταιριάξω" στα καρέ ενός τραπεζομάντιλου ένα βιβλίο.

Εκείνες τις στιγμές, κάτι ψάχνω: ίσως στις υπαρκτές ή μη γεωμετρικές μορφές, να αναζητώ ένα σχέδιο, ή ένα σενάριο πίσω από τα γεγονότα. Να ψάχνω τις αιτίες και μια κρυμμένη λογική που γνωρίζω εκ' των προτέρων πως δεν υπάρχουν.

Άνεμος εξυγίανσης στο ποδόσφαιρο!

 Νιώσατε το φρέσκο αεράκι που φύσηξε στην Τούμπα; Α, κακώς! Η εποχή της παράγκας πέρασε, και το ελληνικό ποδόσφαιρο μπαίνει σε φάση εξυγίανσης.

Είναι από τις φορές που μια αποτυχία του Ολυμπιακού δεν με στεναχωρεί. Ναι ο τρόπος που επιτίθεται η ομάδα είναι απλά τραγικός, ενώ η έλλειψη ενός παίκτη που θα μετατρέπει τη μισή ευκαιρία σε γκολ είναι φανερή σε ενοχλητικό βαθμό.

Γέλασα με την ψυχή μου, με τις διαρκείς πτώσεις των παικτών του ΠΑΟΚ μετά το γκολ. Βρε παλικάρια, παίζετε στο φρούριό σας, προηγείστε, και κάνετε καθυστερήσεις από το 45; Οι εκδηλώσεις ΠΑΟΚφροσύνης είναι το κάτι άλλο: γελάω με αυτό το Στοχ, που τον πληρώνουν οι Τούρκοι για να μην παίζει στην ομάδα τους, και που όσο μπάλα ξέρει, τόσο μυαλό του λείπει. Ή με τον άλλο, που θέλει να γίνει ΠΑΟΚάρχης και διάδοχος του Γκαρσία, μόνο στο λαϊκισμό, γιατί η διαφορά σε ποδοσφαιρικό ταλέντο είναι χαώδης.

Το μεγαλύτερο αστείο είναι οι σταυροφόροι της εξυγίανσης. Καραγκιοζιλίκια σαν το χθεσινό, αποδεικνύουν ότι κανένας δεν θέλει να διορθωθούν τα στραβά του ποδοσφαίρου. Απλά να πάρουν τον έλεγχο του παρασκηνίου, χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψουν για παίκτες και προπονητές.

Βέβαια τα σπασμένα θα τα πληρώσουν η πλειονότητα αυτών που απλά αγαπούν το ποδόσφαιρο και την ομάδα τους. Οι κανίβαλοι που πρόσκεινται στον Ολυμπιακό, θα αρχίσουν να σχεδιάζουν την εκδίκησή τους, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους οπαδούς και την ομάδα. Και όσοι γίνουν μάρτυρες ή ακόμα χειρότερα θύματα της δράσης τους θα αναρωτιούνται: " Τι δουλειά έχω με αυτούς τους κάφρους; Μήπως είμαι κορόιδο που ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο;" Ήδη ξεκίνησαν το "θεάρεστο" έργο τους, από την καφετέρια του Τζαβέλα.

Αναμένεται συνέχεια, στις οθόνες, στους δρόμους και στα γήπεδα. Μην περιμένετε να γίνει κάτι: όσοι προσπάθησαν να τα βάλουν με την καφρίλα, έχασαν. Η εκμετάλλευση των χαχόλων απλά είναι φθηνότερη και πιο αποδοτική. Απλά όσοι δεν είναι κάφροι, να ευχόμαστε να μη βρεθούμε την λάθος ώρα στο λάθος σημείο.

Υ.Γ. Ι Ο Κατσουράνης είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχει βγάλει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν θα ήθελα όμως να τον δω να φορά την ερυθρόλευκη, ούτε ακόμα και στην καλύτερη φάση της καριέρας του.

Υ.Γ. ΙΙ Ο Σαλπιγγίδης είναι ένας από τους πιο υποτιμημένους έλληνες ποδοσφαιριστές. Από τις χθεσινές δηλώσεις του, βλέπουμε ότι είναι κύριος, και οι σοβαροί φίλοι του ΠΑΟΚ πρέπει να έχουν αυτόν ίνδαλμα.

Υ.Γ. ΙΙΙ Παιχταράς ο Αθανασιάδης. Τα γκολ του έχει ανάγκη ο ΠΑΟΚ και όχι τις οπαδικές του εκδηλώσεις.

Η δυστυχία του "Μεσαίου" χώρου...

 Στην Ελλάδα, η Αριστερά κρατά το Πολιτικό Ορθόμετρο και έχει τη Μεζούρα της Δημοκρατικότητας. Είτε ανήκεις σε αυτή, είτε πρέπει να αποδεχθείς τη ρετσινιά του φασίστα.

Για να αποφύγεις τις περιπέτειες μπορείς να ενταχθείς σε μια από τις τέσσερις version της θρυλικιάς ΠΑΣΟΚούρας. Και απαριθμώ:

1.     ΣΥΡΙΖΑ: το κλασικό ΠΑΣΟΚ του 1981 - 1989, χωρίς Ανδρέα (αν και ο κύριος Τσίπρας προσπαθεί)
2.     ΔΗΜΑΡ: Σημιτερό, προοδευτικό ΠΑΣΟΚ του 1993 - 2004
3.     ΠΟΤΑΜΙ: ΠΑΣΟΚ the hipster edition
4.     ΠΑΣΟΚ: ΠΑΣΟΚ Mobile version (ελαφρύ με χαμηλά ποσοστά)

Αν τώρα επιμένεις να μην ασπαστείς τη θρησκεία της Αριστεράς, έχεις πρόβλημα. Υπάρχουν δυστυχισμένοι άνθρωποι, που τα μόνα τους εφόδια, είναι το γαλάζιο αίμα και το όνομα βαρύ σαν ιστορία. Είναι αναγκασμένοι να πορεύονται με τα ψηφαλάκια, που τους χαρίζουν τα εφόδια, ενώ θα έδιναν τα πάντα για να είναι στελέχη, κάποιας ΠΑΣΟΚούρας.

Προσπαθούν όμως, να φέρουν τους πολιτικούς φορείς στους οποίους κληρονόμησαν αξιώματα, πιο κοντά στο ΠΑΣΟΚικό Ιδεώδες. Μετρούν τους εαυτούς τους, μέρα και νύχτα με την Μεζούρα και το Ορθόμετρο. Βέβαια, οι κατέχοντες των εν λόγω οργάνων, δεν θα τους κρίνουν ποτέ επαρκείς.

Αγωνίζονται με νύχια και με δόντια. Παριστάνουν τους διεθνιστές, υιοθετώντας το φαλιρισμένο και πανευρωπαϊκά απαξιωμένο ιδεολόγημα του Πολύπολιτισμού. Ταυτίζουν τον Πατριωτισμό, με κουτοπόνηρο τρόπο με το φασισμό. Και εννοείται είναι υπέρ της αθρόας λαθρομετανάστευσης με ανθρωπιστικά προσχήματα (εκεί έχει ψωμί για τους πονηρούληδες πολιτικάντηδες....)

Αφού δεν μπορούν να είναι Αριστεροί, παριστάνουν τους Κεντρώους. Είναι μεγάλη η δυστυχία τους αλλά δεν μπορώ να τους συμπονέσω. Ρήμαξαν την χώρα, σε αγαστή συνεργασία με τα αριστερά ινδάλματά τους, και πολεμούν για την διαιώνιση όλων των στραβών του τόπου μας. Το μόνο που αξίζουν είναι η περιφρόνησή μας.Και ας τους ανεχθήκαμε, γιατί ήταν λιγότερο χειρότεροι από τους άλλους...

Ποιος είναι ο καλός, και ποιος ο κακός;

Μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε τους πολιτικούς φορείς στη χώρα μας σε καλούς και κακούς, σε ηθικούς και ανήθικους; Όχι, και αυτό γίνεται φανερό, άλλη μια φορά από τα γεγονότα της επικαιρότητας.

Δεν έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε καλούς και κακούς, απλά να διαλέξουμε τον λιγότερο κακό. Να μην εμπιστευόμαστε κανένα, και να προσπαθούμε να καταλάβουμε τα κίνητρα πίσω από κάθε πράξη.