Που να ήξερα, όταν έφηβος κατά την δεκαετία του 80, άκουγα για πρώτη φορά, ένα από τα γνωστότερα τραγούδια του ελληνικού ροκ, ότι αυτό θα ήταν το μείζον πολιτικό δίλημμα τριάντα χρόνια μετά; Ο κος Γιοκαρίνης έβαλε κάτω όλους του εκλογολόγους, και η δισκογραφία προσφέρει αδιάψευστα της αποδείξεις!
Μάθαμε λοιπόν, μετά την εκλογή του κου Σαμαρά στη θέση του προέδρου της ΝΔ, πως όχι μόνο ήταν συμφοιτητής του τωρινού πρωθυπουργού, όχι μόνο ήταν συγκάτοικοι, αλλά έπαιζαν στο ίδιο συγκρότημα, με τον πρώτο στα ντραμς και το δεύτερο στη κιθάρα! Ρε πως τα φέρνει η ζωή!
Και εδώ αρχίζω να ρωτώ, εγώ ο γκρινιάρης, ο περίεργος: Πως και την γνωριμία αυτή τη μάθαμε εκ' των υστέρων; Γιατί μεγάλο ποσοστό των πολιτικών μας έχει σπουδάσει στο εξωτερικό, αλλά και σε συγκεκριμένα σχολεία εδώ στην Ελλάδα; Και από ότι φαίνεται ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη...
Με λίγα λόγια, εγώ που τελείωσα το 8ο Λύκειο Αθηνών, πήρα πτυχίο Μαθηματικού στο ΑΠΘ και το μεταπτυχιακό μου στο Καποδιστριακό, δεν πληρώ τις προϋποθέσεις; Δεν υπάρχει πιθανότητα, να βρεθώ ηγέτης το ενός κόμματος, και ο Στάμος, ο συγκάτοικος μου, στο άλλο; Βέβαια δεν παίζαμε σε μπάντα, καθώς εγώ δεν παίζω κάποιο μουσικό όργανο, είμαι μεταλλάς και ο Στάμος άκουγε ελληνικά...
Ίσως βέβαια, ο σημαντικότερος λόγος, είναι ότι από το 80 στην μουσική ερώτηση απαντούσα: μπασίστας! Τι να κάνω, που πάντα θαύμαζα τον Steve Harris (Iron Maiden) και τον Ian "Lemmy" Kilmister (Motorhead)... Και έτσι πάλι είμαι εκτός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου