Ο θάνατος του μπάσκετ

Για άλλη μια φορά αισθάνομαι ως κάφρος, επειδή αγαπώ τον αθλητισμό και ειδικά το μπάσκετ. Ο χθεσινός, τέταρτος τελικός, ήταν η ευκαιρία για κάποιους να πετάξουν αντικείμενα, αυτοσχέδιες χειροβομβίδες, να πλακωθούν και να σπάσουν. Όλοι αυτοί που υποτίθεται αγαπούν τον Ολυμπιακό, κατάφεραν να "δικαιώσουν" τον αιώνιο, κάνοντάς τον μάγκα, να πικράνουν τους σύγχρονους ευεργέτες της ομάδας, και να αποτρέψουν ακόμα περισσότερους κανονικούς ανθρώπους, που από ανωμαλία, γουστάρουν να πηγαίνουν στο γήπεδο, για να βλέπουν μπασκετάκι, και όχι καγκουριές.

Τα αδέλφια Αγγελόπουλοι, και ειδκά ο Παναγιώτης είναι μπασκετάνθρωποι, (το μαρτυρά το σουλούπι του), που εκτός από το να ασχολούνται με διοικητικά, παρακολουθούν NBA, αλλά και παίζουν και οι ίδιο. Δυστυχώς, στο καγκουριστάν, η ευγένειά τους εκλαμβάνεται ως αδυναμία, από διάφορους σαλιαμάγκουρες, που ζουν παρασιτικά γύρω από το άθλημα, είτε παράγοντες, είτε "οπαδούς". Ναι δεν παίζουν στο παρασκήνιο, και ίσως γι'αυτό η ομάδα φέτος σφαγιάστηκε, αλλά αξίζουν τον απόλυτο σεβασμό όσων αγαπούν τον μπασκετικό θρύλο, αλλά και αυτών που θελουν το άθλημα σε υψηλό επίπεδο.

Και μια που μιλάμε για διαιτησία, φέτος ο ΠΑΟ δεν άξιζε το πρωτάθλημα. Φέτος, δεν ζήλεψα το παιχνίδι του, όπως τις προηγούμενες χρονιές, και πήρε σφυρίγματα που του έδωσαν την πρωτιά στην κανονική περίοδο (παιχνίδι με Πανιώνιο και ΠΑΟΚ). Αναφορικά, με τους τελικούς, αν εξαιρέσουμε το χθεσινό είδαμε:

• Το κωλοσκρήν*: μια εξελιγμένη παραλλαγή του απλού σκρην, όπου ο αθλητής εμποδίζει τον αμυντικό, προτάσσοντας τον κώλο του. Μάστορες του κωλοσκρην, είναι κκ Πέκοβιτς και Μπατιστ. Εννοείται ότι το κωλοσκρήν πρέπει να σφυρίζεται φάουλ... Παραλλαγή, του είναι το σκρην κατς, όπου ο αντίπαλος αμυντικός, μπλοκάρεται με λαβή (οι γνώσεις grappling είναι πολύ χρήσιμες).
• Άμυνα φατούρο*: Καθώς ο αντίπαλος ψηλός, είναι κοντά στο καλάθι, (στο low post που λέμε στο χωριό μου), ένα ή περισσότεροι αμυντικοί κατεβάζουν τα χέρια τους επάνω του. Συνήθης δράστης και πάλι ο Πέκοβιτς, συχνότερο θύμα ο Σκορτσιανίτης.
• Ντρίπλα με τον αγκώνα: καθώς ο επιτιθέμενος έχει στην πλάτη του τον αμυντικό, ο πρώτος "αγκαλιάζει" με τον ένα χέρι του τον δεύτερο, και τον προσπερνά. Επιθετικό φάουλ, για όλους τους παίκτες, εκτός από τον κο Διαμαντίδη, ευρύτερα γνωστό και ως Αγκωνίδη.
• Μπάσιμο ή προσποίηση με τρια ή τέσσερα βήματα: Και πάλι μάστορας σε αυτό είναι οι κκ Πέκοβιτς και Μπατιστ, με τον κο Γιασισκεβίτσιους να τους πλησιάζει.

Βέβαια, βοήθησαν τα μέγιστα και ο προπονητής μας, όπου σήμα κατατεθέν του είναι τα νεκρά διαστήματα και οι χαμένες διαφορές. Αρωγοί του, οι στρατηγοί της ομάδας, κκ Τεόντοστις και Παπαλουκάς που στη σειρά μας απογοήτευσαν...

Όλα αυτά, σε καμία περίπτωση, δεν αποτελούν ελαφρυντικό, για όλα αυτά τα κωλόπαιδα, που φορώντας κράνη ή κουκούλες, και καλυπτόμενοι από την ανωνυμία του πλήθους, τραμπουκίζουν και τραυματίζουν, με πρόφαση ένα ... παιχνίδι. Φταίμε βέβαια, και όλοι εμείς η σιωπηλή πλειονότητα που τους ανέχεται και δεν τους πετάει με τις κλωτσιές όξω από τα γήπεδα. Ο αθλητής της άλλης ομάδας, όσο και αντιπαθής είναι αντίπαλος στο παρκέ και όχι σε κάποιο πεδιο μάχης. Και με τους "αντίπαλους" οπαδούς μας ενώνει η αγάπη για το παιχνίδι, και η διαφορετική τους συλλογική προτίμηση, πρέπει απλά να αποτελεί αφορμή για πειράγματα, πλάκες, και ατελείωτες, άσκοπες αλλά απολαυστικές συζητήσεις. Ξυπνάτε ρε!!!

*Δικό μου copyright