Με αφορμή των νίκες των κκ Μπουτάρη και Καμίνη, στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, ακούστηκαν μετά από καιρό, σχόλια περί επικράτησης των προοδευτικών δυνάμεων. Αλήθεια, ποιες τελικά είναι οι προοδευτικές δυνάμεις στη χώρα μας, και τι πρεσβεύουν;
Πως προσδιορίζεται ο προοδευτικός; Είναι ο οπαδός του πολυπολιτισμού; Είναι υπέρ του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος; Πιστεύει στην αναθεώρηση της ελληνικής ιστορίας για να καταπολεμηθεί ο εθνικισμός; Θεωρεί τις παραδοσιακές αξίες, όπως η οικογένεια ξεπερασμένες;
Σίγουρα δεν είμαι κατά του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος, καθώς αυτό μπορεί να γίνει με τρόπο αμοιβαία ωφέλιμο.Για τα υπόλοιπα: Το περίφημο μοντέλο του πολυπολιτισμού, θεωρείτε πλέον σε όλη την Ευρώπη ξεπερασμένο, και χώρες παραδοσιακά φιλελεύθερες (Ολλανδία) αλλάζουν την στάση τους, επιβάλλοντας όρους και κανόνες στη μετανάστευση. Να καταρρίψουμε τους μύθους μας, να νερώσουμε την ιστορία μας, σε περιοχή, όπου οι εθνικισμοί των γειτόνων μας, και διεκδικήσεις εις βάρος μας, όχι μόνο δεν έπαψαν να υπάρχουν αλλά γιγαντώνονται. Και αναφορικά με την οικογένεια, σε μια χώρα όπου έχει καταρρεύσει οικονομικά, παρέχει καταφύγιο σε πολλούς συμπολίτες μας, παρέχοντας τα στοιχειώδη για την διατήρηση της αξιοπρέπειάς τους.
Καθώς προοδευτικοί, αυτοπροσδιορίζονταν τα τελευταία χρόνια,αρκετοί πολιτικοί και διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Αλήθεια, καθώς είναι υπερ της προόδου, τί έκαναν για τα προβλήματα αυτού του τόπου; Για τη διαφθορά, το δυσκίνητο και προβληματικό Δημόσιο, την συνεχιζόμενη υποβαθμιζόμενη ποιότητα της παρεχώμενης παιδείας; Αντιστάθηκαν στην οικογενιοκρατία; Ζήτησαν το διαχωρισμό κόμματος και κράτους;
Αλήθεια, όταν κάποιος αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτικός, θεωρεί όσους διαφωνούν μαζί του οπισθοδρομικούς; Όπως και οι παρατάξεις που αυτοαποκαλούνται δημοκρατικές, δεν υπονοούν ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι τους είναι αντιδημοκράτες. Δεν είναι καιρός, να αφήσουμε στην άκρη τις ταμπελίτσες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου