Άρχισα να διαβάζω , "Τα επόμενα 100 χρόνια" του George Friedman , που όπως ο τίτλος αποκαλύπτει, περιέχει τις προβλέψεις του συγγραφέα για τις μελλοντικές εξελίξεις το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Μπορεί να γίνουν αξιόπιστες προβλέψεις, και μάλιστα σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου; Σε καμία περίπτωση, καθώς οι παράγοντες που ρυθμίζουν την πορεία των γεγονότων είναι άπειροι, καταδικάζοντας σε αποτυχία ανάλογες προσπάθειες, ακόμα και για μικρότερο χρονικό ορίζοντα (π.χ. πενταετία). Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό δεν είναι τα συμπεράσματα στα οποία ο συγγραφέας θα καταλήξει, όσο η μέθοδος που θα ακολουθήσει.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον για τον Έλληνα αναγνώστη, είναι η εκτίμηση του συγγραφέα, για την μετεξέλιξη της Τουρκίας σε υπερδύναμη στο μέλλον, η οποία θα έρθει σε σύγκρουση και με τις ΗΠΑ!. Δεν γνωρίζω αν η πρόβλεψη αυτή θα επαληθευτεί, όμως συμπίπτει με το σχεδιασμό της πολιτικής ηγεσίας της γειτονικής χώρα, για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πρεσβευτής αυτή της μεγάλης ιδέας, δεν είναι άλλος από τον κύριο Νταβούτογλου. Περιμένω να διαβάσω, τις σκέψεις του συγγραφέα για το αν τελικά το όραμα αυτό θα πάρει σάρκα και οστά...
Τα οράματα αυτά, εξηγούν και τις απαξιωτικές δηλώσεις του Τούρκου Αντιπροέδρου, που μας χαρακτήρισε ζητιάνους. Από την μα πλευρά του Αιγαίου. μια χώρα με αυτοκρατορικές φιλοδοξίες, ισχυρή παίκτρια στη παγκόσμια σκακιέρα, και από την άλλη, ένα πρακτικά χρεοκοπημένο κράτος, όχι μόνο οικονομικά, αλλά πνευματικά και ηθικά.
Τι είδους σχέσεις μπορούν να έχουν τα δύο κράτη. Σίγουρα η Τουρκία δεν θεωρεί την χώρα ως ισότιμή της. Δεν υποχωρεί στις διεκδικίσεις της, εγείρει μάλιστα και καινούργιες, δοκιμάζοντας τις αντιδράσεις μας. Από την πλευρά μας προσπαθούμε να ακολουθήσουμε κατευναστική πολιτική, φτάνοντας ακόμα και δε σημείο να αναθεωρούμε την Ιστορία μας...
Θα έλεγα, ότι η ήρθε η ώρα να χαράξουμε διαφορετική εξωτερική πολιτική απέναντι στη γείτονα χώρα, στο στόχο πάντα τη δημιουργία ειλικρινών και ειρηνικών διακρατικών σχέσεων. Να γίνουμε σκληρότεροι διαπραγματευτές, στα πλαίσια των δυντοτήτων μας, πάντα. Αν υποθέσουμε βέβαια, ότι η ηγεσία του τόπου αυτού, ακολουθεί κάποια πολιτική, και δεν ακολουθεί απλά, ασθμαίνοντας τις τοπικές και παγκόσμιες εξελίξεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου