Μια αλληγορία για το δημοψήφισμα

Χτύπησε κάποιος το πόδι του και πηγαίνει στο γιατρό του. Εξετάζει το χτύπημα, κρίνει ότι δεν είναι σοβαρά, και χορηγεί ασπιρίνες. Οι μέρες περνούν, και ο πόνος σταδιακά γίνεται δυνατότερος. Ο γιατρός, συνεχίζει τις ασπιρίνες, χωρίς να μπει στον κόπο να εξετάσει το τραύμα.

Ένα πρωί, ο γιατρός ανακαλύπτει ότι η πληγή μολύνθηκε. Πανικόβλητος, τονίζει στον ασθενή την ανάγκη, για μια επίπονη αλλά αναγκαία επέμβαση. Ζητώντας μια δεύτερη άποψη, αυτός καταφεύγει σε άλλο γιατρό, για μια νέα άποψη. Αυτός με τη σειρά του, θεωρεί ότι το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με απλή αντιβίωση, κατηγορώντας το συνάδελφό του ως ανεπαρκή, και υπερβολικό. Ο ασθενής πλέον αναθέτει σε αυτόν την θεραπεία του.

Οι πόνοι συνεχίζονται, η μόλυνση χειροτερεύει και ο ασθενής παραπονιέται. Οι γιατρός πλέον παραπέμπει τον ασθενή για μια δύσκολη και αρκετά επίπονη χειρουργική επέμβαση. Χορηγεί παράλληλα νέα φαρμακευτική αγωγή. Παρά την επέμβαση, και τα νέα φάρμακα η πληγή χειροτερεύει. Ακολουθεί νέα, ακόμα πιο επίπονη επέμβαση με τον ασθενή να παραπονιέται ακόμα εντονότερα...

Το πρόβλημα όμως επιδεινώνεται, με αποτέλεσμα ο ασθενής να παθαίνει γάγγραινα. Τότε ο γιατρός, θέτει τον ασθενή που ψήνεται στον πυρετό, το δίλημμα:"Πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες σου: ακρωτηριασμός ή θάνατος!"