Προς τους φοιτητές του ΑΠΘ

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, είχα την τύχη να φοιτήσω στην Σχολή Θετικών Επιστημών και συγκεκριμένα στο Μαθηματικό από το 1991 έως το 1995. Πάντα στα πανεπιστήμιά μας, οι γνωστοί φοιτητοπατέρες και φοιτητομητέρες είχαν μια επιδίωξη: να κάνουν κατάληψη. Αυτό που άλλαζε ήταν τα αιτήματα:  κάποια δίκαια και σχετικά με τις σπουδές μας και κάποια εξωφρενικά, όπως να σταματήσει ο Πόλεμος του Κόλπου. Η τακτική τους γνωστή: συνελεύσεις επί συνελεύσεων, μεγάλης διάρκειας με σκοπό να βρεθούν μόνοι τους και να έχουν την πλειοψηφία. Γνωστές δημοκρατικές τακτικές...

Επί των ημερών μου, δεν είχαμε ούτε μια μέρα κατάληψης! Πως το κάναμε αυτό; Η πλειονότητα των φοιτητών, χωρίς να μας χωρίζουν οι ιδεολογίες μας, είχαμε συμφωνήσει με κάθε τρόπο να μην αφήνουμε τους "συνδικάλες" όπως τους λέγαμε να κάνουν συνέλευση μόνοι τους. Πάντα είμασταν στις συνελεύσεις και έτσι δεν μπορούσαν να πετύχουν την πολυπόθητη για αυτούς πλειοψηφία. Παράλληλα μιλώντας μαζί τους σε πολιτισμένο κλίμα τους εξηγούσαμε το μάταιο των καταλήψεων. Και καθώς τα παιδιά αυτά ήταν συνεννοήσιμα, τελικά κέρδιζε η λογική.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, προστατέψτε το Πανεπιστήμιό μας και τις σπουδές σας. Είναι ένα από τα πιο πολύτιμα εφόδια σας, για το οποίο κάνετε θυσίες εσείς και οι γονείς σας. Ενεργήστε συλλογικά, για να σταματήσουν τα καφριλίκια των κουκουλοφόρων. Είναι μια μικρή αλλά φασαριόζικη μειοψηφία. Βάλτε τους στην άκρη, εκεί που τους αξίζει!