Μ.Κ.Ο;

Να πω την αμαρτία μου, αυτή η ιστορία με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ποτέ δεν μου άρεσε. Εννοείται δεν καταδικάζω συλλήβδην όλες τις οργανώσεις, αντίθετα προσπαθώ να στηρίζω εμπράκτως κάποιες από αυτές. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το έργο του "Χαμόγελου του παιδιού",της WWF, η του "Αρκτούρου";

Ο κύριος λόγος που ήμουν επιφυλακτικός απέναντι σε αυτές, ήταν ο ρόλος τους. Από την μια πλευρά κάποιες δεν έχαναν ευκαιρία να δυσφημούν τη χώρα στο εξωτερικό και από την άλλη, τσιμπούσαν τα φράγκα της κρατικής επιχορήγησης. Πως μπορείς να θεωρείσαι "Μη Κυβερνητικός" όταν σε χρηματοδοτεί το κράτος;

Οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών έχουν ένα κωμικοτραγικό χαρακτήρα, καθώς χρηματοδοτούσαμε ούτε λίγο, ούτε πολύ 700 και βάλε τέτοιες οργανώσεις. Μπορεί ως κράτος να είμαστε μπάχαλο, αλλά "φροντίζαμε" μέχρι και για την προμήθεια μηχανημάτων για την ραδιοφωνία της... Κούβας. Είμαι σίγουρος πως πίσω από αυτές, υπάρχουν άνθρωποι με καλές προθέσεις, αλλά ο τεράστιος αριθμός τους, σε μια χώρα που όρος εθελοντής είναι συνώνυμο του κορόιδου, σίγουρα πρέπει να προβληματίζει.

Η πιο γελοία περίπτωση, τουλάχιστον από αυτές που πρόσεξα εγώ, είναι η χρηματοδότηση του θιάσου ενός πασίγνωστου "αντιμνημονιακού" καλλιτέχνη με "ανατρεπτική" διάθεση. Βλέπετε στη χώρα μας, που όλα λίγο - πολύ είναι κρατικά, και η επανάσταση πληρώνεται από το υστέρημα των πολιτών, χωρίς ποτέ κανείς να τους ρωτήσει.