O Δεκαπενταετής πλοίαρχος

Το πρώτο βιβλίο που διάβασα, ήταν ο "Δεκαπενταετής Πλοίαρχος"  του Ιουλίου Βερν. Όσοι είναι κοντά στην ηλικία μου, θα θυμούνται τα κλασσικά μυθιστορήματα, "ντυμένα" με σκληρά εξώφυλλα και με διάφορες λιθογραφίες εμβόλιμες μέσα στο κείμενο.

Το συγκεκριμένο βιβλίο, το έκαναν δώρο είτε σε μένα, είτε στον αδελφό μου. Στην αρχή, να πω την αμαρτία μου, δεν του έδωσα σημασία. Ως παιδί προτιμούσα τα παιχνίδια. Το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν στην παιδική βιβλιοθήκη μας, μαζί με μερικά άλλα μυθιστορήματα.

Δεν θυμάμαι τι με τράβηξε στο βιβλίο αυτό. Όταν όμως το άνοιξα και άρχισα να το διαβάζω, διαπίστωσα κάτι μέχρι τότε πρωτόγνωρο: ότι μου άρεσε να διαβάζω! 

Μετά το βιβλίο αυτό,  ακολούθησαν και τα υπόλοιπα της βιβλιοθήκης. Τα καλοκαίρια, άρχισα να δανείζομαι βιβλία από την Βιβλιοθήκη της Ιστιαίας. Ως έφηβος, άρχισα να αγοράζω βιβλία...

Το ταξίδι που ξεκίνησα με το "Δεκαπενταετή πλοίαρχο" συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αν και το θέμα των βιβλίων αλλάζει κατά καιρούς. Το συγκεκριμένο βιβλίο μου άλλαξε τη ζωή, αν και αμφιβάλω ότι αυτός που μας το δώρισε είχε φανταστεί τις συνέπειες του δώρου του. Ευτυχώς,το συγκεκριμένο βιβλίο υπάρχει στο σπίτι των γονιών μου...

Υ.Γ. Εκδίδονται ακόμα τα κλασσικά μυθιστορήματα σε αυτή τη μορφή; Αν ναι, τα διαβάζουν τα σημερινά παιδιά;