Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

Τρομοκρατώντας το καθηγητή με... Kreator!

Η εφηβεία είναι δύσκολη ηλικία, πόσο μάλλον για ένα ντροπαλό, μάλλον άχαρο, ψηλόλιγνο τύπο. Το αγαπημένο μου καταφύγιο ήταν το Heavy Metal και ιδιαίτερα οι ακραίες του μορφές, όπως το Thrash που τότε μεσουρανούσε.

Οι περισσότεροι συνομηλικοί μου δεν μπορούσαν να καταλάβουν τί στο καλό έβρισκα στη μουσική αυτή. Για τους μεγαλύτερους και ιδιαίτερα τους καθηγητές μου, δεν το συζητάω καν! Μου άρεσε να τους "τρομάζω" με τις αγαπημένες μου μπάντες, να βλέπω τις αντιδράσεις τους, όταν άκουγαν Death, Bathory, Slayer και Kreator. Δεν ανέφερα τους Γερμανούς τελευταίους, χωρίς λόγο... Και όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία να φρικάρω πολύ κόσμο μαζεμένο, απλά την άρπαξα!

Στην Β Λυκείου, ο καθηγητής του μαθήματος μουσικής είχε μια έμπνευση: μας ζήτησε να φέρουμε μια κασέτα με μουσική που μας αρέσει. Μαντέψτε ποιος ήταν ο πρώτος που ανταποκρίθηκε.

Εκείνο το μοιραίο απόγευμα, είμαστε απογευματινοί βλέπετε. μέσα στην τσάντα μου είχα μια TDK 90D, που στη μια πλευρά είχε το Pleasure to Kill των θεϊκών Kreator. Όταν έφτασε η ώρα, έδωσα την κασέτα στον καθηγητή, εξηγώντας ότι αυτό που θα ακούσουμε, είναι η εξέλιξη του Rock n Roll. Πατάει το play και ακούει το παρακάτω:


Πρέπει να έφτασε μέχρι τη μέση του τραγουδιού πριν το σταματήσει. Ακολούθησε μίνι διάλεξη -  καταγγελία, εις βάρος των μουσικών μου προτιμήσεων, την οποία άκουσα με ένα μεγάλο χαμόγελο. Είχα πετύχει το στόχο μου: φρίκαρα τον καθηγητή μου, μαζί με τους περισσότερους συμμαθητές μου. Απλά, είχα "φτιάξει" το απόγευμα μου!

Τα χρόνια πέρασαν, μεγάλωσα, έπαψα να είμαι ψηλόλιγνος και θεωρώ πως είμαι λιγότερο άχαρος και ντροπαλός, ή έτσι τουλάχιστον νομίζω. Η αγάπη μου για την ακραία μουσική, δεν έσβησε ποτέ , ίσως γιατί σε κάποια πράγματα παραμένω έφηβος...

Για την ιστορία, το συγκεκριμένο album θεωρείται σταθμός του Τευτονικού Thrash Metal, έχει επηρεάσει χιλιάδες μουσικούς και εκατομύρια μεταλλάδες σε όλο το κόσμο, ενώ το συγκρότημα παραμένει ακμαίο. Δεν παραλείπει στις συναυλίες του, να παίζει το κομμάτι με το οποίο "τρομοκράτησα", τον καθηγητή μου και τους συμμαθητές μου εκείνο το απόγευμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: