Λες ρε Ζαφ, να ξαναβρεθούμε;

Στην οθόνη του κινητού μου, εμφανίστηκε σήμερα το μήνυμα: "Γενέθλια της επαφής Ζαφείρης Κεραμίδας". Κανονικά, εγώ έπρεπε τώρα να σε καλώ στη τηλέφωνο σου, να σου ευχηθώ, να θυμηθούμε για μερικά λεπτά τα παλιά, και να σου υποσχεθώ πως όταν θα ανέβουμε στη Θεσσαλονίκη, θα βρεθούμε... Το σύμπαν όμως είχε άλλα σχέδια, και από πέρυσι τον Ιούνιο δεν είσαι πλέον μαζί μας.

Προσπαθώ να θυμηθώ τις μεταμεσονύχτιες, φιλοσοφικές μας συζητήσεις, για τη Ζωή, το Σύμπαν και τα Πάντα. Τα είχαμε λύσει όλα και είχαμε διαλευκάνει όλα τα μυστήρια, δίνοντας απαντήσεις σε όλα τα υπαρξιακά προβλήματα. Στα 20-21, νομίζεις ότι τα γνωρίζεις όλα, δεν φοβάσαι τίποτα, και νιώθεις άφθαρτος. Μιλάγαμε για το Θάνατο με άνεση, και αμφισβητώντας την ύπαρξη της Μετά Θάνατον Ζωής, με την υπεροψία της Νιώτης μας.

Αντί να σου ευχηθώ για τα γενέθλιά σου, θα ευχηθώ να είχαμε κάνει τότε λάθος. Να βρεθούμε κάποια στιγμή ξανά στο μέλλον, μαζί με όλους όσους μας άφησαν. Και να ξαναγίνουμε δυο μαλλιάδες εικοσάχρονοι, που τα ξέρουμε όλα και σπάμε πλάκα με τα πάντα.

Λες ρε Ζαφ, να ξαναβρεθούμε;