Ακόμα ένα καλοκαίρι τελειώνει...

Σιγά-σιγά, το καλοκαίρι οδεύει προς το ημερολογιακό του τέλος. Η επερχόμενη αλλαγή εποχής είναι ανεπαίσθητη στις πόλεις. Αντίθετα στην επαρχία, τα σημάδια είναι πολλά και δύσκολα μπορεί κάποιος να μην τα προσέξει. Πέρα από τους παραθεριστές που επιστρέφουν στις βάσεις του, η βραδινή ψύχρα είναι ο χαρακτηριστικός προπομπός του φθινοπώρου.

Το καλοκαίρι τελειώνει και νοητά προσπαθώ να κάνω ταμείο όσων έζησα στους τρεις ομορφότερους μήνες του έτους. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, γιατί γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους, ανακάλυψα νέες γεύσεις,επισκέφθηκα  όμορφα μέρη, και ανέσυρα όμορφες αναμνήσεις. Είμαι πλουσιότερος σε ωραίες αναμνήσεις και φωτογραφίες.

Το τέλος του καλοκαιριού έχει και μια σκοτεινή πλευρά για μένα.Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζω το χρόνο και ως εχθρό μου, και δίνω μια εκ προοιμίου χαμένη μάχη μαζί του. Δεν αναφέρομαι στην αναπόφευκτη φθορά, αλλά σε κάποια πράγματα που έπρεπε εδώ και καιρό να έχω επιτύχει ή να έχω δημιουργήσει. Δυστυχώς, υπήρξαν και στιγμές που νόμισα ότι τον νίκησα... Η έλευση του φθινοπώρου συμβολίζει για μένα όλες αυτές τις μικρές ή μεγάλες ήττες.

Δεν πειράζει, δεν θα σταματήσει η γη να γυρνά. Κρατώ τα θετικά και ακούω το τραγούδι που χαρακτήρισε το καλοκαίρι που τελειώνει... 

Φωτογραφίες

Λατρεύω την τεχνολογία και όλα τα παιχνίδια για μεγάλους που μας έχει χαρίσει. Οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές είναι από τα αγαπημένα μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάω ταξίδι ή σε κάποια εκδήλωση (π.χ. Athens Flying Week), και να μην έχω την compact μηχανή μαζί, ώστε να μπορώ αποθανατίσω οτιδήποτε μου τραβήξει το ενδιαφέρον.Επιστρέφοντας, έχω την γλυκιά αγωνία να δω στον υπολογιστή μου, τις εκατοντάδες φωτογραφίες που τράβηξα. 

Δεν ήμουν πάντα έτσι, δεν με ενδιέφεραν οι φωτογραφίες. Έχω ελάχιστες φωτογραφίες με την εφηβική παρέα μου, ακόμα λιγότερες από τα φοιτητικά μου χρόνια αλλά και από τη θητεία μου. Τότε δεν υπήρχαν οι ψηφιακές, και το φιλμ έβαζε αυστηρούς περιορισμούς, χωρίς μάλιστα να γνωρίζεις ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα.

Πόσο θα ήθελα, να είχα πάντα μαζί μου, μια ψηφιακή μηχανή. Να είχα αμέτρητα terrabytes φωτογραφιών από τα καλοκαίρια μου στην Ιστιαία, Να είχα πολλές φωτογραφίες και βίντεο από τον Παπού και τη Γιαγιά μου.Βίντεο από τον εξυπνότερο γάτο όλων των εποχών, το Γατούτσο. Να είχα στιγμιότυπα από τις περιπέτειες της παιδικής παρέας μου. 

Να είχα καταγράψει τις μαθητικές σκανδαλιές του Λυκείου. Τα τρελά πάρτι και τους αγώνες μπάσκετ της παρέας των Κάτω Πατησίων!

Θα ήθελα να είχα πολλές φωτογραφίες των συμφοιτητών μου, όχι μόνο των φίλων μου. Να είχα φωτογραφίες και με το συγκάτοικό μου. Να είχα πολλές περισσότερες ως Μαυροσκούφης.

Αν είχα όλες αυτές τις φωτογραφίες, θα με βοηθούσαν να θυμάμαι καλύτερα. Το Μυαλό κάνει overwrite και κρατά σπαράγματα αναμνήσεων, στιγμιότυπα που ξεθωριάζουν. Με τις φωτογραφίες, μπορείς να ξεγελαστείς και να νομίζεις ότι γυρίζεις για λίγο πίσω το ρολοϊ...Μπορείς να φυλάξεις κάποιες πολίτιμες στιγμές, να τις αποθανατίσεις.

Αυτό το κειμενάκι, θα ήθελα να το αφιερώσω στη μνήμη της γιαγιάς Τριανταφυλλιάς που μας άφησε την Κυριακή. Μαζί με την άλλη γιαγιά της συζύγου μου, την αγαπημένη Παπαδιά (που έφυγε πριν 3 χρόνια) μου προσέφεραν πολλή αγάπη και πολλές όμορφες στιγμες, το εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα που τι έζησα. Σας ευχαριστώ.

Ο ίδιος άνθρωπος;

Πριν από 9 χρόνια, στα τελειώματα του καλοκαιριού, έκατσα στον υπολογιστή μου και έγραψα το πρώτο κείμενο για το blog μου. Άλλα σχέδια είχα για το ιστολόγιο μου: ήθελα να είναι ένα δημόσιο ημερολόγιο, στο οποίο θα έγραφα καθημερινά. Άλλαξε όμως στην πορεία, καθώς τα τελευταία χρόνια η πλειονότητα των αναρτήσεων αφορούσε τις πολιτικές & οικονομικές εξελίξεις (τρομάρα μου!). Τους τελευταίους μήνες, άλλαξε και πάλι, και έγινε πολύ πιο προσωπικό με πολλές νοσταλγικές τάσεις...

Σκέφτομαι πόσα πράγματα άλλαξαν από εκείνο το Σαββατιάτικο μεσημέρι. Εκείνος ο υπολογιστής έχει αντικατασταθεί, όπως και ο αντικαταστάτης του. Όπως και το γραφείο αλλά και η καρέκλα. Και να ήταν μόνο αυτά; Πρακτικά ζούσαμε σε μια άλλη χώρα, καθώς το 2007 ήταν το τελευταίο έτος προ κρίσης.

Αναρωτιέμαι πόσο άλλαξα από τότε. Δεν αναφέρομαι στις πολύ περισσότερες άσπρες τρίχες, ή στις ρυτίδες που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στο πρόσωπό μου. 9 ολόκληρα χρόνια είναι αυτά, και όσα έζησα κατά τη διάρκειά τους άφησαν το ίχνος τους.

Κάποιες προτιμήσεις και γούστα άλλαξαν, όπως και η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων μου. Έγινα λιγότερο παρορμητικός και περισσότερο κυνικός. Αναθεώρησα και συνεχίζω να αναθεωρώ τις απόψεις μου. Ο τρόπος σκέψης μου άλλαξε...

Είμαι άραγε ο ίδιος άνθρωπος; Ας αφήσω το ερώτημα αναπάντητο... Υπάρχει άλλωστε το κατάλληλο τραγούδι.

Τετάρτη...

Πιστεύετε στα ζώδια; Εγώ όχι, Στο μάτιασμα; Ούτε, καθώς δεν ματιάζομαι ποτέ (εκτός αν είμαι τόσο άσχημος). Θεωρείτε ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά; Όχι, και ενώ λατρεύω όλες τις γάτες, στις μαύρες έχω μια ιδιαίτερη αγάπη.

Αυτή τη παράξενη εισαγωγή την έκανα, για να τονίσω ότι δεν είμαι δεισιδαίμονας και προληπτικός. Θεωρώ ότι ο τρόπος που μεγάλωσα αλλά και οι σπουδές μου, με έχουν κάνει ορθολογιστή. Βέβαια, αυτό δεν είναι απόλυτα αληθές: βλέπετε έχω μια ιδιαίτερα παράξενη πρόληψη...

Για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω, θεωρώ τις Τετάρτες γρουσούζικες ημέρες! Έχω την εντύπωση πως ότι η πιθανότητα να μου τύχει κάτι δυσάρεστο είναι ιδιαίτερα αυξημένη κάθε Τετάρτη. Αν περιμένω αποτελέσματα, και τα λάβω την Τετάρτη, αυτά δεν θα είναι καλά. Αποφεύγω να προγραμματίζω επισκέψεις σε γιατρούς και μηχανικούς, τις Τετάρτες.

Πιθανότατα όλο αυτό να μην έχει κάποια βάση, και στην πραγματικότητα οι Τετάρτες να είναι το ίδιο τυχερές ή άτυχες, με τις υπόλοιπες ημέρες. Μπορεί να είναι μια λογική πλάνη, που όμως δεν την έχω αποτινάξει από το μυαλό μου!

Μέχρι να απαλλαγώ από την παράξενη πρόληψη, θα συνεχίσω να είμαι προσεκτικότερος τις Τετάρτες και να αποφεύγω να προγραμματίσω κάτι σε αυτές τις ημέρες. Θα συνεχίσω να προτιμώ τις Τρίτες ή τις Πέμπτες, που θεωρώ πιο τυχερές!