Ακόμα ένα καλοκαίρι τελειώνει...

Σιγά-σιγά, το καλοκαίρι οδεύει προς το ημερολογιακό του τέλος. Η επερχόμενη αλλαγή εποχής είναι ανεπαίσθητη στις πόλεις. Αντίθετα στην επαρχία, τα σημάδια είναι πολλά και δύσκολα μπορεί κάποιος να μην τα προσέξει. Πέρα από τους παραθεριστές που επιστρέφουν στις βάσεις του, η βραδινή ψύχρα είναι ο χαρακτηριστικός προπομπός του φθινοπώρου.

Το καλοκαίρι τελειώνει και νοητά προσπαθώ να κάνω ταμείο όσων έζησα στους τρεις ομορφότερους μήνες του έτους. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, γιατί γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους, ανακάλυψα νέες γεύσεις,επισκέφθηκα  όμορφα μέρη, και ανέσυρα όμορφες αναμνήσεις. Είμαι πλουσιότερος σε ωραίες αναμνήσεις και φωτογραφίες.

Το τέλος του καλοκαιριού έχει και μια σκοτεινή πλευρά για μένα.Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζω το χρόνο και ως εχθρό μου, και δίνω μια εκ προοιμίου χαμένη μάχη μαζί του. Δεν αναφέρομαι στην αναπόφευκτη φθορά, αλλά σε κάποια πράγματα που έπρεπε εδώ και καιρό να έχω επιτύχει ή να έχω δημιουργήσει. Δυστυχώς, υπήρξαν και στιγμές που νόμισα ότι τον νίκησα... Η έλευση του φθινοπώρου συμβολίζει για μένα όλες αυτές τις μικρές ή μεγάλες ήττες.

Δεν πειράζει, δεν θα σταματήσει η γη να γυρνά. Κρατώ τα θετικά και ακούω το τραγούδι που χαρακτήρισε το καλοκαίρι που τελειώνει...