Η νέα αρχή

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο. Ξέθαψε τον παλιό ταξιδιωτικό του σάκο και τον γέμισε ρούχα για λίγες ημέρες. Μέσα έριξε και κάποια έγγραφα που φαντάστηκε ότι θα του φανούν χρήσιμα. Δεν πήρε τίποτε άλλο μαζί του, εκτός από τη μουσική του.

Πριν από μερικές μόνο ώρες είχε παρατήσει τα πάντα. εκπλήσσοντας όσους τον γνώριζαν. Ήταν πάντα προβλέψιμος και ίσως βαρετός. Στις ερωτήσεις που του έκαναν, έδινε μια μόνο απάντηση: "Δεν υπάρχει αρκετός χρόνος, η ζωή μας ξεφεύγει".

Θα πήγαινε βόρεια για να ξεκινήσει από την αρχή. Θα έφευγε με τραίνο, γιατί για κάποιο ανεξήγητο λόγο το είχε συνδέσει με νέα ξεκινήματα. Ρώτησε για τα δρομολόγια, και έμαθε ότι το επόμενο με προορισμό το βορά, έφευγε σε μισή ώρα. Το θεώρησε ευνοϊκό οιωνό, κλείδωσε την πόρτα του σπιτιού του, και έφυγε με τα πόδια για το σταθμό.

Τα πρώτα βήματα ήταν επίπονα, καθώς το κορμί του είχε συνηθίσει στην αδράνεια. Μετά από μερικά βήματα, άρχισε να νοιώθει τα πόδια του ανάλαφρα και επιτάχυνε το βηματισμό του. Ένοιωθε ξανά εικοσάχρονος...

Έφτασε στην κατάλληλη στιγμή στο σταθμό. Έβγαλε εισιτήριο, μπήκε στο βαγόνι του και βολεύτηκε στη θέση του. Και το τρένο ξεκίνησε, και μαζί του η νέα ζωή του.

Ξαφνικά επανήλθε στην πραγματικότητα και άρχισε να ακούει και πάλι τους ήχους του περιβάλλοντος. Έδωσε μια αόριστη απάντηση στην ερώτηση που του έγινε για ένα τετριμμένο θέμα. Ένοιωσε κάποια ντροπή, καθώς πάλι έπιασε τον εαυτό του να ονειροπολεί...

Το βράδυ πριν κοιμηθεί, έλεγξε και πάλι τα δρομολόγια των τραίνων. Εμπλούτισε με ρεαλιστικές πινελιές τη φαντασίωσή του και διάβασε νοητά το άυλο σενάριο που διαμόρφωνε τα τελευταία χρόνια στο μυαλό του. Ήξερε ότι δεν έμπαινε ποτέ σε αυτό το τραίνο και δεν θα άλλαζε τίποτα. Και ας τελείωνε ο χρόνο του..

Είπα να δοκιμάσω τις λογοτεχνικές μου δυνατότητες, ελπίζω το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι γελοίο. Καλό σας βράδυ.