Από μικρό παιδί, θαύμαζα εκείνους τους πολεμιστές που συνέχιζαν να μάχονται μέχρι τέλους, γνωρίζοντας εκ προοιμίου ότι η μάχη που δίνουν είναι χαμένη.
Καθημερινά ο κάθε ένας από εμάς δίνει μάχες, σε πολλά και διαφορετικά πεδία. Δεν είναι μάχες όπου δυο στρατοί συγκρούονται. Είναι αθόρυβες, εσωτερικές ενάντια στις δυσκολίες, τις αδικίες, την τύχη και αυτό που μπορεί να περιγραφεί ποιητικά ως η Μοίρα. Οι μάχες αυτές είναι σκληρές και το διακύβευμα μεγάλο, οι αξίες, οι αρχές και τα όνειρα.
Ιδιαίτερα σκληρές είναι οι μάχες για τα άπιαστα όνειρα, για το κυνήγι μια προσωπικής ουτοπίας ή ενός προσωπικού παραδείσου. Η γνώση ότι η έκβαση είναι από πριν προδιαγεγραμμένη κάνει τις μάχες αυτές προσωπικές βουβές τραγωδίες.
Αξίζει κανείς να δίνει τις μάχες αυτές, γνωρίζοντας ότι η παράταση του αγώνα θα επιφέρει μόνο περισσότερο πόνο; Η απάντηση είναι πάντα καταφατική...
Καθημερινά ο κάθε ένας από εμάς δίνει μάχες, σε πολλά και διαφορετικά πεδία. Δεν είναι μάχες όπου δυο στρατοί συγκρούονται. Είναι αθόρυβες, εσωτερικές ενάντια στις δυσκολίες, τις αδικίες, την τύχη και αυτό που μπορεί να περιγραφεί ποιητικά ως η Μοίρα. Οι μάχες αυτές είναι σκληρές και το διακύβευμα μεγάλο, οι αξίες, οι αρχές και τα όνειρα.
Ιδιαίτερα σκληρές είναι οι μάχες για τα άπιαστα όνειρα, για το κυνήγι μια προσωπικής ουτοπίας ή ενός προσωπικού παραδείσου. Η γνώση ότι η έκβαση είναι από πριν προδιαγεγραμμένη κάνει τις μάχες αυτές προσωπικές βουβές τραγωδίες.
Αξίζει κανείς να δίνει τις μάχες αυτές, γνωρίζοντας ότι η παράταση του αγώνα θα επιφέρει μόνο περισσότερο πόνο; Η απάντηση είναι πάντα καταφατική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου