Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

Τα πρώτα λεπτά της νέας μου ζωής

Είναι κάποια φθινοπωρινά μεσημεράκια που σε πλανεύουν. Σε κάνουν να πιστεύεις ότι το καλοκαίρι θα επιστρέψει θριαμβευτικά αντί του επερχόμενου χειμώνα. Αυτό το μεσημεράκι ήταν κατά κάποιο τρόπο ξεχωριστό για εμένα.

Μετά από σχεδόν δυο δεκαετίες ζωής, είχα αλλάξει τόπο κατοικίας. Βρισκόμουν πλέον 500 χιλιόμετρα βορειότερα από εκεί που μεγάλωσα. Για τα επόμενα χρόνια θα ζούσα στη Θεσσαλονική, ως φοιτητής πλέον. 

Βρισκόμουν στο λιτό φοιτητικό δωμάτιό μου, εξοπλισμένο με τα απολύτως απαραίτητα. Ένα απλό κρεββάτι, ένα γραφείο και μια ντουλάπα, όλα στο μπεζ χρώμα του φθηνού ξύλου. Οι τοίχοι ήταν διακοσμημένοι με πόστερ των αγαπημένων μου συγκροτημάτων, αλλά και πολεμικών αεροπλάνων που πάντα με συνάρπαζαν. Ένα κασετόφωνο με πολλές κασέτες θα εξασφάλιζε την τόσο απαραίτητη μουσική υπόκρουση, ενώ ο καινούργιος υπολογιστής μου, συμβόλιζε το μέλλον.

Δεν ήμουν μόνος μου. Η μητέρα μου ήταν στην μικροσκοπική κουζίνα, προσπαθώντας να οργανώσει όσο πιο άρτια μπορούσε το υποτυπώδες νοικοκυριό μου. Να μη μείνει ο παραμικρός λεκές, και να μη μου λείψει τίποτα, τουλάχιστον για την αρχή. Σε λίγα λεπτά, υπεύθυνος θα ήμουν πλέον εγώ για αυτό.

Ο πατέρας μου τελείωσε με τη διαδικασία του φορτώματος του αρχαίου πράσινου Lada που εκτελούσε τα καθήκοντα του οικογενειακού αυτοκινήτου. Είχε φτάσει πλέον η ώρα,για το ταξίδι της επιστροφής. Μόνο που εγώ δεν θα ήμουν μαζί τους.

Οι τρεις μας, κατεβήκαμε τις σκάλες της πολυκατοικίας, βγήκαμε από την πόρτα της πολυκατοικίας και πλησιάσαμε στο χώρο που περίμενε το αυτοκίνητο. Εντελώς ξαφνικά, νοιώσαμε τη βαρύτητα της κατάστασης. Αποχαιρετούσα τους γονείς μου, ξεκινώντας ένα καινούργιο κεφάλαιο της ζωής μου. Το όμορφο εκείνο μεσημέρι, είχε αποκτήσει μια ιδιαίτερη βαρύτητα.

Τους αποχαιρέτησα, ψελλίζοντας με δυσκολία τα λόγια του αποχωρισμού. Γύρισα στο διαμέρισμά μου και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Η μελαγχολία όμως δεν κράτησε πολύ. Ένα αχνό χαμόγελο έσκασε στα χείλη μου. Αυτά ήταν το πρώτα λεπτά της νέας μου ζωής. 

Αφιερωμένο στους χιλιάδες καινούργιους φοιτητές  που για αυτούς ξεκινά μια πολύ όμορφη περίοδος της ζωής τους.

2 σχόλια:

Giannis Pit. είπε...

Μπράβο βρε Βαγγέλη μου. Ειλικρινά διαβάζω πολλές και βαρύγδουπες αφιερώσεις. Εσύ άνοιξες τις αναμνήσεις σου, την καρδιά σου και έδωσες μια πολύ όμορφη και σημαντική ανάμνηση με πάρα πολλές υποσημειώσεις.
Ειλικρινά με συγκίνησες.
Να είσαι καλά φίλε.

Unknown είπε...

@Γιάννης.

Καλησπέρα! Αφορμή η κόρη συναδέλφου, που πέρασε στην Πάτρα και θα ήθελε να είχε περάσει Αθήνα. Η σχετική συζήτηση που ξύπνησε ανέλπιστα πολλές αναμνήσεις από εκείνη την ημέρα.