«Δεν μου πέρασε από το μυαλό να αφήσω τη θέση μου»

Οι εικόνες της πυρπόλησης του φυλακίου του Αγνώστου Στρατιώτου, του μέγιστου αυτού αίσχους, είναι χαραγμένες στη μνήμη μου.Απεικονίζουν, πιστεύω την απόλυτή μας παρακμή, καθώς η ελλειψή σεβασμού στους νεκρούς καταδεικνύει ένα λαό χωρίς ηθικές αξίες και ηθικές αναστολές

Ένας από τους δύο ευζώνους που εκτελούσαν καθήκοντα σκοπού την αποφράδα εκείνη ημέρα έδωσε συνέντευξη στα ΝΕΑ και δήλωσε τα παρακάτω: «Δεν μου πέρασε από το μυαλό να αφήσω τη θέση μου. Μου μένει η ικανοποίηση ότι στάθηκα αντάξιος των υποχρεώσεών μου. Στιγμή δεν μου πέρασε από το μυαλό να το βάλω στα πόδια, υπάκουσα στις διαταγές, ως όφειλα. Αυτό ακριβώς, δηλαδή ότι παραμέναμε στο μνημείο, ενόχλησε- πιστεύω- τους κουκουλοφόρους. Πετούσαν πέτρες κι εμείς εκεί, έπρεπε να ανέβουν όλοι πάνω στο μνημείο για να καταφέρουν, ύστερα από ώρες άνισης μάχης, να μας διώξουν!»

Ναι λοιπόν, υπάρχουν κάποιοι που είναι άξιοι των περιστάσεων και τιμούν τη στολή τους και τη θέση τους, χωρίς υλικά ωφέλη. Ένα φωτεινό παράδειγμα στο καιρό της λαμογιάς, της αρπακτής και των ευλίσιτων μεσών. Υπάρχει ελπίδα.

Η παραπάνω στάση θα φαίνεται ανόητη σε κάποιες κατηγορίες συνανθρώπων μας: Σε ακραιφνείς ατομιστές, που δεν έχουν καμία αξία και ιδανικό εκτός από την καλοπέραση και το βόλεμα. ή σε εκείνους του «προοδευτικούς» που ενοχλούνται από την αγάπη στην πατρίδα και την πίστη στο καθήκον. Πιστεύω μάλιστα πως οι πλειονότητα των συνανθρώπων μας ανοίκουν σε μια από αυτές τις κατηγορίες και αυτός είναι και ο λόγος που το «ελληνικό» κράτος είναι στην κατάσταση αυτή.

Όσο για τους εμπρηστές, είναι «άξιοι» συνεχιστές του Εφιάλτη, του Νενέκου και του Πήλιου Γούση. Οι ανόητοι αυτοί ψευδοεπαναστάτες της μαστούρας και του μπάχαλου, είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι του συστήματος (και γι’ αυτό κανείς από αυτούς δεν καταλήψει στη φυλακή), όταν με τους βανδαλισμούς τους αποσπούν την προσοχή της κοινής γνώμης από σοβαρότατα ζητήματα. Στην ίδια κατηγορία ανοίκουν και όσοι βλάκες τους υποστηρίζουν και τους θεωρούν ιδεαλιστές αγωνιστές που θα φέρουν την αλλαγή και την ελευθερία..

Νοίωθω σεβασμό για το παλληκάρι αυτό, γνωρίζοντας όμως πως η στάση του αυτή θα του φέρει περισσότερες δυσκολίες στη ζωή παρά χαρές.