Αναξιοκρατία

Υπάρχουν παντού, σε όλους τους χώρους και όλα τα επίπεδα. Τους συναντά κανείς στα κόμματα και ειδικά στις κυβερνήσεις, σε επιχειρήσεις, μεγάλες ή μικρές, δημόσιες και όχι, στον καλλιτεχνικό κόσμο, στον αθλητισμό και πάντα στο κρατικό μηχανισμό. Επιβιώνουν και ευημερεύουν σε όλες τις συνθήκες, και όλες τις καταστάσεις, καμία συμφορά η καταστροφή δεν τους εξαφανίζει.

Είναι αριστοτέχνες της κολακίας, δεξιοτέχνες στην υπονόμευση, με ευέλικτη μέση, και ακούραστη γλώσσα. Εντοπίζουν τις ανθρώπινες αδυναμίες των ισχυρών και πατώντας σε αυτές, παρασιτούν εις βάρους τους. Είναι πάντα ανάμεσα στους περισσότερο ευεργετημένους, αλλά και οι πρώτοι που στρέφονται εναντίων των ευεργετών.

Δεν είναι ποτέ οι πρωταγωνιστές, αλλά κινούνται στο περιβάλλον τους, δολοπλοκόντας και μηχανοραφώντας στο ημίφως . Δεν ξεχωρίζουν για τα οράματά τους, τα όνειρά τους, ούτε από τις ικανότητες, ούτε κάνουν θυσίες για να πετύχουν υψηλούς στόχους. Μπορούν όμως να εντοπίσουν όσους τα διαθέτουν, και τους πολεμούν υπογείως και πολύ αποτελεσματικά.

Μισούν τα όνειρα, εμποδίζουν την πρόοδο και πολεμούν την καινοτομία,εις βάρος του κοινού καλού, μόνο και μόνο από φόβο για τα κεκτημένα τους.

Όλοι αυτοί οι τυρανίσκοι, θα ζουν πάντα με το φόβο της ημερες εκείνης, όπου το αίτημα για αξιοκρατία θα γίνει ειλικρινές και μαζικό. Αυτή θα είναι και η αρχή του τέλους της κυριαρχία τους.