Στις ακτές τις Κροατίας...

Ο τελικός προορισμός, ήταν το Ντουμπρόβνικ της Κροατίας, για την ακρίβεια ένα τουριστικό χωρίο, το Τσάβτατ, είκοσι χιλιόμετρα μακριά του.

Η Κροατία φέτος ήταν ο νο 1 τουριστικός προορισμός, (εμείς ήμασταν 8οι), και αυτό το οφείλει, τόσο στην φυσική της ομορφιά, αλλά και στον επαγγελματισμό των Κροατών.

Το σύνθημα: " Η Μεσόγειος όπως ήταν παλιά", είναι αρκετά εύστοχο: με φόντο καταπράσινα τοπία, ο επισκέπτης θαυμάζει τους πανέμορφους κολπίσκους με τα γραφικά πρώην ψαροχώρια.

Δέχονται και πολλά κρουαζιερόπλοια και συγκεκριμένα κάποια που εμείς διώξαμε, στα γνωστά γεγονότα του καλοκαιριού...

Βέβαια, εκεί που υστερούν είναι οι παραλίες, καθώς δεν είδα κάποια από αυτές που να μπορούν να συγκριθούν με τις ελληνικές...

Εκεί που υπερτερούν και πολύ μάλιστα, είναι η καθαριότητα και τη τάξη. Σκουπίδια δεν υπήρχαν πουθενά, ούτε κάτι που να χαλά την ομορφιά του τοπίου. Η σύγκριση με την χώρα μας, με έκανε να μελαγχολήσω...

Εκτός από τις ακτές, και τα γραφικά χωριά, πόλος έλξης είναι σίγουρα το Ντουμπρόβνικ , για την ακρίβεια η παλιά μεσαιωνική πόλη.Έχοντας επουλώσει τις πληγές του πολέμου, η πόλη το καλοκαίρι αλλά και το φθινόπωρο, πλημμύρισε από επισκέπτες, που θέλουν να περπατήσουν του δρόμους του.

Εκτός βέβαια από το Ντουμπρόβνικ, επισκεφθήκαμε και μια τη παλιά πόλη του Τρογκίρ, αλλά και την παλιά πόλη του Σπλιτ. Η βόλτα στους δρόμους τους, είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία...

Ο δρόμοι και στην Κροατία είναι σχετικά στενοί, αλλά σε καλή κατάσταση. Αυτό βέβαια οι Κροάτες το αλλάζουν, καθώς κάνουν αρκετά έργα για να βελτιώσουν το οδικό τους δίκτυο.

Εκτός από τον τουρισμό, μεγάλη έμφαση δίνουν και στη παραγωγή κρασιού। Αμπέλια να δούν τα μάτια σου...

Οι Κροάτες είναι περήφανος λαός, αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι υπερόπτες, ακόμα και απέναντι στους επισκέπτες της χώρα τους.

Και αρκετά ψηλός λαός...

...κολλημένος με την Haiduk, τουλάχιστον στην ευρύτερη περιοχή του Σπλιτ, καθώς το σήμα της, το βρίσκεις ζωγραφισμένο, με επαγγελματικό τρόπο ακόμα και στους... σταθμούς της πυροσβεστικής

Γενικά, η Κροατία είναι η πιο χώρα με την πιο ευρωπαϊκή (γερμανική ίσως) νοοτροπία στα Βαλκάνια। Νομίζω πως αν συνεχίσει σε αυτό το δρόμο, και δεν προκύψει κάποιος πόλεμος, καθώς εδώ είναι Βαλκάνια, θα αφήσει τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες πίσω της. Ανεξάρτητα από όλα αυτά, αξίζει να την επισκεφθεί κανείς, και θα ήθελα να το κάνω ξανά στο μέλλον.

Επόμενος σταθμός: Μαυροβούνιο

Αφού περάσαμε τα σύνορα,πήραμε το στενό δρόμο που οδηγεί στο εσωτερικό του Crna Gore ή Montenegro ή απλά Μαυροβούνιο

Ταιριαστό το όνομα της χώρας, καθώς το τοπίο είναι κατά βάση ορεινό, καταπράσινο μεν, αλλά αγριότερο από αυτό της Αλβανίας.

Οι δρόμοι είναι σε αρκετά καλή κατάσταση αλλά στενοί.

Ορεινό στο όνομα, αλλά με καταπληκτικές παραλίες που θυμίζουν τη χώρα μας (και ανταγωνίζονται τον τουρισμό μας). Βέβαια τα πάρα πολλά μοντέρνα ξενοδοχεία, κατά την άποψή μου χαλούν το τοπίο.

Επισκεφθήκαμε το Κότορ και τη Μπούντβα, δύο πόλεις τουριστικές, ειδικότερα η δεύτερη. Το ομορφότερο κομμάτι και των δύο, είναι το παλιό μεσαιωνικό τους τμήμα.

Και μια και μιλάμε για ομορφιά, αρκετές Μαυροβούνιες είναι ψηλές και καλλίγραμμες γυναίκες, και στη σύντομη παραμονή μου είδα μερικές. Το στυλ τους συγκλονιστικό: ψηλές, λεπτές με μακριά μαλλιά. Μια από αυτές πρέπει να ήταν οριακά ψηλότερη μου (είμαι 1,93)...

Οι κάτοικοι είναι φιλικοί και ως έλληνας ένοιωθα αρκετά άνετα.

Γυρνώντας στα τοπία περάσαμε και από το σήμα κατατεθέν του Μαυροβουνίου, το νησί του Αγιού Στεφάνου, Sveti Stefan στην τοπική διάλεκτο. Το νησί πλέον εκμεταλλεύεται το Restis Group...

Τεράστια εντύπωση μου έκανε ο κόλπος του Κότορ, ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί φιόρδ της Μεσογείου, καθώς είναι στενόμακρος και διεισδύει βαθιά στην ξηρά (δεν αφήνω υπονοούμενα οποιασδήποτε φύσης...)

Το τυπικό ιδίωμα, δεν διαφέρει πολύ από τη γλώσσα των Σέρβων και αυτής των Κροατών. Αυτό που μου έκανε τεράστια εντύπωση είναι ότι η γυναίκα μου που μιλά βουλγαρικά, συνεννοούνται με μεγάλη ευκολία, σε Μαυροβούνιο, Βοσνία και Κροατία!

Οι φίλοι μας οι Μαυροβούνιοι, έχουν ως νόμισμα το ευρώ, το οποίο αγοράζουν από την Γερμανία (χμ). Δεν έχουν στα άμεσα σχέδιά τους την ένταξη στην ΕΕ, όμως έχουν σκοπό να κάνουν τη χώρα τους φορολογικό παράδεισο! Χωρίς να παραμελήσουν, εννοείται τον τουρισμό

Το νεότερο κράτος των Βαλκανίων είναι πολύ όμορφο, και ελπίζω τα σχέδια που έχει, να ωφελήσουν τον λαό του। Στα δικά μου πάντως, περιλαμβάνεται μια επίσκεψη στο σχετικά κοντινό μέλλον...

Διασχίζοντας την Αλβανία

Το ταξίδι για την Κροατία, με έφερε στην Αλβανία. Όσο και αν μου φαίνεται απίστευτο, πέρασα δυο μέρες της ζωής μου διασχίζοντας την, και δύο βράδια κοιμήθηκα εκεί. Δύο εικοσιτετράωρα κουραστικά, αλλά και πλούσια σε εμπειρίες τις οποίες δεν τις αλλάζω με τίποτα... Σε μορφή σημειώσεων, θα προσπαθήσω να καταγράψω αυτά που κέντρισαν το ενδιαφέρων μου.

Πολυβολεία: Απομεινάρια του προηγούμενου καθεστώτος, ο σημερινός επισκέπτης βλέπει εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες μικρά και μεγαλύτερα πολυβολεία. Απομεινάρια μιας άλλης εποχής...

Όμορφα τοπία: Οι γείτονές μας, έχουν μια καταπράσινη χώρα με πάρα πολλά νερά να την διασχίζουν. Ναι, η Αλβανία είναι όμορφη χώρα, από φυσιολατρικής απόψεως, ομιλώντας...

Σχεδόν ανύπαρκτο οδικό δίκτυο: όταν η κεντρική αρτηρία μιας χώρας υστερεί σε σύγκριση με έναν μέτριας ποιότητας επαρχιακό ελληνικό δρόμο, τότε υπάρχει πρόβλημα... Γίνονται προσπάθειες για τη βελτίωση των δρόμων, με αρκετή επιτυχία, αν λάβουμε υπόψη τα διαθέσιμα χρήματα..

Πλυντήρια Αυτοκινήτων: Νερό σε αφθονία έχουν οι γείτονες και το εκμεταλλεύονται με έναν μάλλον περίεργο τρόπο। Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν στην Αλβανία υπάρχουν περισσότερα πλυντήρια αυτοκινήτων, από τι σε όλα τα Βαλκάνια, ή ακόμα και στην Ευρώπη! Μη φανταστείτε τίποτα high tech επιχειρήσεις, απλά ένα λάστιχο, μια βούρτσα και μια ταμπέλα που να γράφει: "Lavazh"। Πως μπορούν και επιβιώνουν τόσα πολλά πλυντήρια αυτοκινήτων στην Αλβανία, δυσκολεύομαι να καταλάβω...

Πάρα πολλές παλιές Mercedes: Η Αλβανία είναι η χώρα που πηγαίνουν τα αυτοκίνητα της γερμανικής μάρκας όταν πάρουν σύνταξη. Πολύ μεγάλος αριθμός τέτοιων αυτοκινήτων, με τη συντριπτική τους πλειονότητα να αποτελείται από παλιά μοντέλα.

Συσκότιση: Οι γείτονες μας πωλούν ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο εξοικονομούν με ένα πάρα πολύ απλό τρόπο: το βράδυ δεν ανάβουν τα φώτα. Όπως καταλαβαίνεται τα Τύρανα δεν πρόκειται ποτέ να κλέψουν τον τίτλο της Πόλης του Φωτός από το Παρίσι

Πολυχρωμία: Πως προσπάθησε ο Δήμαρχος των Τυράνων να "αναζωογονήσει" τα παλιά κτήρια; Έδωσε οδηγία να βάφονται με πολλά και έντονα χρώματα... Και δυστυχώς την οδηγία ακολουθούν και κάτοχοι παλαιών σπιτιών σε άλλες πόλεις και χωριά... Δεν χρειάζεται να είσαι διακοσμητής για να καταλάβεις πως αυτή δεν ήταν μια καλή ιδέα...

Αντιθέτως, στην επαρχία, συναντάς πολλές αγροικίες, περιστοιχισμένες με όμορφους, πολύ περιποιημένους κήπους, και διάφορα οικόσιτα ζώα, όπως κοτούλες, αγελάδες και γαλοπούλες. Νοστάλγησα βλέποντας τα σπιτάκια αυτά, μια άλλη Ελλάδα, την οποία είχα την τύχη/ατυχία να ζήσω...

Στο Δυρράχιο είδα που πάει ο κόπος πολλών μεταναστών। Στη παραθεριστική αυτή πόλη, κατασκευάζονται πάρα πολλές πολυόροφες πολυκατοικίες, με σκοπό να πωληθούν διαμερίσματα। Το μοντέλο ανάπτυξης της Αθήνας του 60 είναι καταστροφικό και δυστυχώς στο Δυρράχιο το ακολουθούν...

Στα Τύραννα βρίσκεται και το πανεπιστήμιο με τον πιο ενδιαφέρουσα ονομασία: UFO University

Στη ίδια πόλη βρίσκεται και το άγαλμα του... Βουκεφάλα, του οποίου οι γείτονες διεκδικούν την καταγωγή. Μιλάμε βέβαια για άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου...

Το ταξίδι μου στην Αλβανία ήταν μια μοναδική εμπειρία, όχι μόνο για τα πολύ όμορφα τοπία της. Ταξιδεύοντας σε αυτή ένοιωσα σα να ταξίδευα πίσω στο χρόνο, στην Ελλάδα του πενήντα και του εξήντα, όπου η χώρα μας περνούσε από μια εποχή σε μια άλλη. Βρίσκεται στην περίοδο που οικοδομεί το μέλλον της, έχοντας πολλές ευκαιριες, αλλά και κινδύνους να αντιμετωπίσει. Τουλάχιστον, έχει την χώρα μας ως παράδειγμα...προς αποφυγή. Τους εύχομαι ολόψυχα, καλή τύχη.

Δεκτές οι συμβουλές...

...αλλά καλύτερη η βοήθεια. Και αυτή μπορεί να δοθεί με πολλούς τρόπους...