Για το πρωινό αίσχος...

Νόμιζα ότι έχω φαντασία. Δυστυχώς δεν μου φτάνει για να μπορώ να φανταστώ τι θα δούμε στους επόμενους μήνες. Ώρα να γίνω και λίγο κακός:

Στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, τα αθλήματα επαφής, πολλές ομάδες όταν αντιμετωπίζουν καλύτερους αντιπάλους, πηγαίνουν το παιχνίδι στη δύναμη. Σκληρά έως αντιαθλητικά μαρκαρίσματα, ενώ με συνεχείς προκλήσεις προσπαθούν να εκνευρίσουν τους αντιπάλους, για να χάσουν την αυτοσυγκέντρωση τους. Και όταν η καλύτερη ομάδα κατέβει στο επίπεδό τους, χάνει.

Ε, τα διάφορα κόμματα όλων των αποχρώσεων , εδώ και δυο χρόνια πήγαν το πολιτικό παιχνίδι στη δύναμη. Τα γιαουρτώματα και τα αυγώματα σε καθημερινή διάταξη. Το ίδιο και οι ξυλοδαρμοί, από "αγανακτισμένους" πολίτες. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ δεν καταδίκαζαν ενώ προσκείμενοι σε αυτά "καλλιτέχνες" και διασκεδαστές επιδοκίμαζαν. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ τις έτρωγαν και δεν μπορούσαν να αντιδράσουν.

Και καθώς η πολιτική κατέβηκε τόσο χαμηλά, και τα επιχειρήματα αντικαταστάθηκαν από τα μπουνοκλώτσιδα, μοιραία θα επικρατούσαν αυτοί με τα δυνατότερα μπράτσα.

Βέβαια, αυτοί που θα βγουν κερδισμένοι είναι οι ακραίοι και οι κάγκουρες. Όλοι όσοι προσπαθούμε να συνεννοηθούμε, μήπως και γλυτώσουμε από αυτά που μας περιμένουν, θα χωθούμε ακόμα πιο βαθιά στο περιθώριο.

Νομίζω ότι αυτή η ιστορία με τα πάνελς, που εμφανίζονται 10-15 καλεσμένοι και ουρλιάζουν όλοι μαζί, πρέπει να σταματήσει. Δεν με ενδιαφέρει ποιος φωνάζει περισσότερο, θέλω να ακούω όλων των καλεσμένων τις απόψεις.

Θεωρώ τον αποκλεισμό της Χρυσής Αυγής υποκριτικό και αντιδημοκρατικό. Έλα όμως που με το συμβάν αυτό, δικαιώνει όσους την αποκλείουν.

Χέρι και ειδικά σε γυναίκα, δεν σηκώνεις. Δικαιολογώ την βία μόνο ως αυτοάμυνα.

Κυρία Δούρου, η καφρίλα του κυρίου Κασιδιάρη δεν δικαιολογεί το δικό σας ατόπημα...