Καλές οι καταδίκες...

...  και ακόμα καλύτερες θα ήταν οι κατασχέσεις.

Αν όμως, ως λαός δεν μάθουμε να επιλέγουμε σωστούς αντιπροσώπους, προκοπή δεν θα δούμε.

Γειά σου Σίλβιο ανίκητε!

Ο τύπος απλά δεν παίζεται! Μπορεί να καθαιρέθηκε από Πρωθυπουργός, να πληρώνει σε διατροφές το μήνα, όσα θα βγάλω σε 15 ζωές, να το καταδικάζουν στα δικαστήρια, και να τον θεωρούν επικίνδυνο μαζί με τον κύριο Τσίπρα, όμως δεν λυγίζει με τίποτα. Συνεχίζει το βιολί του, και όπως απέδειξαν οι πρόσφατες εκλογές να ετοιμάζει την επιστροφή του.

Δεν θα τον κρίνω ως πολιτικό, αν και έχει συνδράμει τα μέγιστα για να είναι στο χάλι που βρίσκεται σήμερα η Ιταλία. Αλλά υπάρχει άνδρας, καταγόμενος από τις χώρες που βρέχει η Μεσόγειος, που να μην έχει ζηλέψει έστω και μια φορά τον Σύλβιο;

Θέλουμε πραγματικά επενδύσεις;

Αντιμετωπίζουμε πρόβλημα ανεργίας; Χρειαζόμαστε καινούργιες θέσεις εργασίας; Θέλουμε επενδύσεις; Αν κρίνω από τα γεγονότα στις Σκουριές της Χαλκιδικής, αμφιβάλω πως η απάντηση είναι θετική.

Δεν γνωρίζω τι πραγματικά συμβαίνει με την υπόθεση των ορυχείων χρυσού. Γνωρίζω ότι κανείς που ζει σε αυτή τη χώρα δεν σέβεται την κοινωνία και τους νόμους. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι επιχειρηματίες, ούτε οι έλληνες ολιγάρχες και εννοείται ούτε οι πολίτες.

Πάντως, ενός τύπου είναι οι επενδύσεις που ψάχνουμε, δεν γνωρίζω πως ονομάζονται αλλά θα τις περιγράψω: Να πάει σε ένα νομό μια εταιρεία και να πει: "θα δίνω κάθε μήνα σε κάθε κάτοικο 1.000€, και δεν ζητώ τίποτα". Αυτές είναι οι μόνες επενδύσεις που θέλουμε. Γιατί σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, κάποιων τα συμφέροντα θίγονται, και σταματούν την κάθε προσπάθεια επένδυσης. Εννοείται πως υπάρχουν επενδυτές και "επενδυτες". Μόνο αυτοί που ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία ενδιαφέρονται να κάνουν δουλειές στην Ελλάδα; Μπορεί, γιατί η χώρα μας μόνο σοβαρή δεν είναι!

Οπότε όπως καταλαβαίνεται, κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα ασχοληθεί με την χώρα μας. Όποιος ενδιαφέρεται, δεν έχει παρά να περιμένει μέχρι την ολική κατάρρευση της χώρας, και να αγοράσει ότι θέλει με κόστος 1/10 του σημερινού.

Απειλή από το διάστημα;

Ήταν ένα όμορφο πρωινό, η αρχή μια ηλιόλουστης ημέρας στην Αθήνα. Οι περισσότεροι δεν  έδωσαν σημασία, δεν πρόσεξαν την ιδιαίτερη ομορφιά εκείνου του πρωινού, χαμένοι στις σκέψεις και στις αγωνίες της καθημερινότητας. Ακόμα λιγότεροι πρόσεξαν, ένα μικρό φως κοντά στον ήλιο, σαν ένα αστέρι που φεγγοβολούσε στον πρωινό ουρανό. Η λάμψη του αυξανόταν ραγδαία, μέχρι που μεταβλήθηκε σε μια μεγάλη πυρακτωμένη μπάλα  που διέσχιζε τον  αττικό ουρανό, με εκκωφαντικό (στην κυριολεξία) ήχο. Στην νοητή περιοχή, πάνω από το κέντρο των Αθηνών, ο μετεωρίτης εξαερώθηκε σε με μια φλεγόμενη σφαίρα, προκαλώντας ένα φονικό ωστικό κύμα... Οι ανθρώπινες απώλειες αποτιμήθηκαν σε χιλιάδες, οι υλικές ζημιές ήταν ανυπολόγιστες.

Τρομακτικό δεν συμφωνείτε; Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Η Γη μας βομβαρδίζεται αρκετά συχνά από μετεωρίτες και σε κάποιες περιπτώσεις προκαλούν τρομακτικές καταστροφές, όπως το 1908 στην Τουγκούσκα της Σιβηρίας. Ευτυχώς το φαινόμενο δεν είναι συχνό, και καθώς η μεγαλύτερη επιφάνεια της Γης είναι ακατοίκητη, ανάλογα φαινόμενα δεν γίνονται καν αντιληπτά.

Υπάρχει κίνδυνος; Θεωρητικά ναι. Πρέπει να ανησυχούμε; Όχι, καθώς πολλές καθημερινές μας δραστηριότητες είναι εκατοντάδες φορές πιο επικίνδυνες. Είναι χαρακτηριστικό, πως ο μόνος θάνατος που πιθανώς αποδίδεται σε μετεωρίτη, είναι ενός σκύλου ( ο ατυχέστερος του είδους του). Ένα αγόρι έχει χτυπηθεί στην Ουγκάντα, χωρίς να τραυματιστεί σοβαρά.  Οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχούμε και για αυτό.

Μην νομίσετε πως τέτοια δεν συμβαίνουν στην γειτονιά μας. Το αντίθετο, καθώς καταγραφή ενός τέτοιου φαινομένου, είχαμε στην περιοχή ανάμεσα στην Κρήτη και τη Λιβύη τον Ιούνιο του 2002.

Στον επίλογο του κειμένου μου, θα ήθελα να αποκαλύψω πως η εισαγωγή μου είναι μια μάλλον άθλια μεταφορά της αντίστοιχης εισαγωγής του "Ραντεβού με το Ράμα" του Άρθουρ Κλαρκ. Στο μυθιστόρημα, ένα καταστροφικό συμβάν σαν αυτό που περιέγραψα, δίνει αφορμή στην ανθρωπότητα να ιδρύσει ένα οργανισμό που θα επαγρυπνεί για απειλές σαν αυτή. Τη δημιουργία ενός ανάλογου οργανισμού ζήτησε και η Ρωσία, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως η ζωή αντιγράψει την τέχνη...

Περί κατώτατου μισθού

Το θέμα του κατώτατου μισθού είναι αρκετά σύνθετο αλλά όπως τα περισσότερα θέματα αντί να έχει σοβαρή αντιμετώπιση, γίνεται πεδίο δόξης λαμπρό για λαϊκισμό.

Είναι ο κατώτατος μισθός υψηλός ή χαμηλός; Με 586 ευρώ, σίγουρα δεν μπορείς να ζήσεις. Είναι καλύτερα από τα καθόλου, όπως λέει και το γνωστό αντεπιχείρημα.

Στην πραγματικότητα, ο πραγματικός κατώτερος μισθός είναι αρκετά χαμηλότερος, καθώς στη χώρα μας, "ανθεί" η μαύρη εργασία, καθώς οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι τραγικά ανεπαρκείς.

Βοηθά την ανταγωνιστικότητα ο χαμηλός μισθός; Διαβάζω πως το μισθολογικό κόστος είναι μόλις το 22% του συνολικού. Οι άλλοι σημαντικοί συντελεστές, είναι η γραφειοκρατία, το κόστος της ενέργειας, τα μεταφορικά, η έλλειψη υποδομών και πάει λέγοντας. Βέβαια κατά την άποψή μου το πρόβλημα δεν είναι ότι παράγουμε ακριβά προϊόντα, αλλά ότι δεν παράγουμε σχεδόν τίποτα!

Αν αυξηθεί ο κατώτατος μισθός, οι εργαζόμενοι θα ωφεληθούν; Όχι, καθώς οι περισσότερες επιχειρήσεις ακροβατούν μεταξύ επιβίωσης και χρεοκοπίας. Οπότε αν αυξηθεί το μισθολογικό κόστος, τότε είτε θα προχωρήσουν σε απολύσεις είτε θα κλείσουν.

Ο υψηλός κατώτατος μισθός, ουσιαστικά στερεί την δυνατότητα σε ανέργους αλλά και σε νέους να αποκτήσουν εργασία, καθώς το κόστος κάθε πρόσληψης είναι υψηλό.

Στη πραγματικότητα, ο κατώτατος μισθός ρυθμίζεται από την προσφορά θέσεων εργασίας. Όταν οι θέσεις εργασίας σπανίζουν, τότε οι εργοδότες μπορούν να βρουν εργαζόμενους διατεθειμένους να δουλέψουν με λιγότερα. Στην αντίθετη περίπτωση, υπάρχει ανάγκη για εργατικό δυναμικό, τότε κάθε εργοδότης θα πρέπει να πλειοδοτήσει σε σχέση με τους ανταγωνιστές του, για να καλύψει τις ανάγκες του.

Με βάση τα παραπάνω, ο ορισμός του ύψους του κατώτερου μισθού με νόμο στην πραγματικότητα δεν λύνει ούτε το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας, ούτε και τις ανεργίας. Πρέπει να γίνουν όλα τα υπόλοιπα, ώστε να δημιουργηθούν εταιρείες που θα παράγουν και θα εξάγουν. Μπορούν οι πολιτικοί μας, να αντιμετωπίσουν τα δομικά προβλήματα της οικονομίας; Φοβάμαι πως όχι...

Οι σύγχρονοι σοφιστές...

Έχουμε παράδοση σε αυτά... Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν τους φιλοσόφους, είχαν και τους σοφιστές.Και εμείς δεν πάμε πίσω: έχουμε αυτούς που μιλούν λογικά με επιχειρήματα ή τουλάχιστον προσπαθούν, και αυτούς που παραθέτουν τσιτάτα και εξυπνακισμούς. Ποια από τις δυο κατηγορίες επικρατεί στις μέρες μας;

Τουλάχιστον οι φιλόσοφοι έμειναν στην ιστορία, διαμόρφωσαν και διαμορφώνουν την λογική σκέψη. Στις μέρες μας τα πράγματα είναι διαφορετικά: οι ατακαδόροι, οι γκαρίζοντες, και οι κάθε λογής  ανεγκέφαλοι που αναμεταδίδουν τα ξύλινα συνθήματα της ντουντούκας είναι κυρίαρχου, είναι περισσότεροι, πνίγοντας με την κακοφωνία τους του πρώτους... Μπορούν να θεωρηθούν απόγονοι των σοφιστών, αν και αρκετά εκφυλισμένοι...

Θα συνεχίσω να προσπαθώ να είμαι με τους λίγους...