Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Περί κατώτατου μισθού

Το θέμα του κατώτατου μισθού είναι αρκετά σύνθετο αλλά όπως τα περισσότερα θέματα αντί να έχει σοβαρή αντιμετώπιση, γίνεται πεδίο δόξης λαμπρό για λαϊκισμό.

Είναι ο κατώτατος μισθός υψηλός ή χαμηλός; Με 586 ευρώ, σίγουρα δεν μπορείς να ζήσεις. Είναι καλύτερα από τα καθόλου, όπως λέει και το γνωστό αντεπιχείρημα.

Στην πραγματικότητα, ο πραγματικός κατώτερος μισθός είναι αρκετά χαμηλότερος, καθώς στη χώρα μας, "ανθεί" η μαύρη εργασία, καθώς οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι τραγικά ανεπαρκείς.

Βοηθά την ανταγωνιστικότητα ο χαμηλός μισθός; Διαβάζω πως το μισθολογικό κόστος είναι μόλις το 22% του συνολικού. Οι άλλοι σημαντικοί συντελεστές, είναι η γραφειοκρατία, το κόστος της ενέργειας, τα μεταφορικά, η έλλειψη υποδομών και πάει λέγοντας. Βέβαια κατά την άποψή μου το πρόβλημα δεν είναι ότι παράγουμε ακριβά προϊόντα, αλλά ότι δεν παράγουμε σχεδόν τίποτα!

Αν αυξηθεί ο κατώτατος μισθός, οι εργαζόμενοι θα ωφεληθούν; Όχι, καθώς οι περισσότερες επιχειρήσεις ακροβατούν μεταξύ επιβίωσης και χρεοκοπίας. Οπότε αν αυξηθεί το μισθολογικό κόστος, τότε είτε θα προχωρήσουν σε απολύσεις είτε θα κλείσουν.

Ο υψηλός κατώτατος μισθός, ουσιαστικά στερεί την δυνατότητα σε ανέργους αλλά και σε νέους να αποκτήσουν εργασία, καθώς το κόστος κάθε πρόσληψης είναι υψηλό.

Στη πραγματικότητα, ο κατώτατος μισθός ρυθμίζεται από την προσφορά θέσεων εργασίας. Όταν οι θέσεις εργασίας σπανίζουν, τότε οι εργοδότες μπορούν να βρουν εργαζόμενους διατεθειμένους να δουλέψουν με λιγότερα. Στην αντίθετη περίπτωση, υπάρχει ανάγκη για εργατικό δυναμικό, τότε κάθε εργοδότης θα πρέπει να πλειοδοτήσει σε σχέση με τους ανταγωνιστές του, για να καλύψει τις ανάγκες του.

Με βάση τα παραπάνω, ο ορισμός του ύψους του κατώτερου μισθού με νόμο στην πραγματικότητα δεν λύνει ούτε το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας, ούτε και τις ανεργίας. Πρέπει να γίνουν όλα τα υπόλοιπα, ώστε να δημιουργηθούν εταιρείες που θα παράγουν και θα εξάγουν. Μπορούν οι πολιτικοί μας, να αντιμετωπίσουν τα δομικά προβλήματα της οικονομίας; Φοβάμαι πως όχι...

Δεν υπάρχουν σχόλια: