Πολιτικό παραμύθι: Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου

Κάποτε υπήρχε ένα κόμμα, με ένα Μεγάλο Ηγέτη που όταν μίλαγε, ο λαός παραληρούσε. Το κόμμα αυτό ήταν καλό, έπαιρνε τις επιδοτήσεις από την Ευρώπη για να τις σκόρπησει, δανειζόταν για να "χορτάσει ψωμάκι ο κόσμος", και διόριζε  καλούς ανθρώπους (που τύχαινε να είναι και ψηφοφόροι του) στο γλυκό φιλόξενο δημόσιο.

Υπήρχε και μικρότερο αριστερότερο κόμμα. Οι πιστοί του Μεγάλου Ηγέτη το αγαπούσαν: οι αριστερότεροι σύντροφοι ήταν πιο εκλεπτυσμένοι, σχεδόν διανοούμενοι. Και το σημαντικότερο: ήταν μια πολύτιμη εφεδρεία, που όταν η εκλογική μάχη ήταν αμφίρροπη, οι intelectuel ψηφοφόροι έριχναν το ψηφοδέλτιο με τον πράσινο ήλιο, για να παραμείνει η χώρα σοσιαλιστικός παράδεισος.

Οι δεσμοί ήταν στενοί, ανάμεσα στα δυο κόμματα. Στελέχη από το διανοουμενίστικο κόμμα, μετακόμιζαν στο μεγάλο αδελφάκι, για να ανεβάσουν το ήδη υψηλό επίπεδο των στελεχών του. Αλλά και οι πράσινοι σύντροφοι δεν άφησαν τους συνοδοιπόρους τους ξεκρέμαστους: όταν το κομματάκι δεν μπήκε στη Βουλή, τα στελέχη του δεν πείνασαν, τακτοποιήθηκαν κάπου ρε παιδί μου. Όταν η μεγάλη πράσινη παράταξη ήταν στο γκουβέρνο, οι διανοούμενοι φίλοι της είχαν όλα τα κομφόρ και τις διευκολύνσεις, που απολάμβαναν οι εκλεκτοί ψηφοφόροι τους.

Πέρασαν τα χρόνια, και το κόμμα των διανοούμενων μεταλλάχθηκε. Άφησε τις πνευματικές αναζητήσεις στην άκρη, άρχισε να μιλά για επαναστάσεις, θυμήθηκε το κομμουνιστικά νιάτα του. Αλλά το σημαντικότερο: αποδείχθηκε πως ολα αυτά τα χρόνια, εκτός από το Μάο, το Λένιν και το Στάλιν, θαύμαζε και το Μεγάλο Ηγέτη. Και δεν άφησε ατάκα, ή μαλαγανιά του ακοπιάριστη.

Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, και ήρθε στον πάνσοφο Ελληνικό Λαό, ο λογαριασμός για τις πράξεις γενναιοδωρίας όχι μόνο της Πράσινης παράταξης, αλλά και για αυτές τις γαλαζιότερης κόπιας της. Τα δανεικά στερέψανε, και δεν είχαν πλέον για να δώσουν. Και χωρίς λεφτά, τα κόλπα του Μεγάλου Ηγέτη  δεν γίνονται. Και οι πιστοί του Μεγάλου αγρίεψαν..

Μέσα στην αντάρα, το πρώην διανοουμενίστικο κόμμα, είδε την ευκαιρία. "Εμείς θα ξαναρχίσουμε να μοιράζουμε φράγκα, εμείς θα συνεχίσουμε το έργο του Μεγάλου!" Μπορεί στην ερώτηση για το που θα βρουν τα φράγκα, να μην έδιναν σοβαρή απάντηση, αλλά οι πράσινοι και γαλάζιοι οπαδοί του Μεγάλου τους πίστεψαν.

Σε λίγα χρόνια, η Μεγάλη Πράσινη παράταξη μίκρυνε και τη θέση της πήραν οι τέως διανοούμενοι. Άρχισαν να βλέπουν οι στελεχάρες, ότι ο Πράσινος Ήλιος άρχισε να δύει, και ένας - ένας άρχισαν να χτυπούν την πόρτα των κάποτε συνοδοιπόρων. Εκείνοι δεν τους συγχώρεσαν ποτέ, ότι για πολλά χρόνια τους ευεργετούσαν. "Θα σας αξιολογήσουμε, και θα δούμε ποιους από εσάς θα κρατήσουμε!"

Καλά να πάθουν οι Πράσινοι, γιατί όταν έμπαιναν στο γραφείο του Μεγάλου Ηγέτη δεν έβλεπαν την επιγραφή που κοσμούσε το χώρο: "Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου"!Ας προσέχατε σύντροφοι και ελπίζω να συγχωρέσετε την χαιρεκακία μου!