Ευχές και Excel

Άνοιξα το πολύ όμορφο excel που έφτιαξα με τους στόχους που είχα βάλει για το 2013. Από τους 10 πέτυχα μόλις τον 1! Πάλι καλά.

Εύχομαι σε όλους μας το 2014 να είναι καλύτερο, τουλάχιστον σε ότι αφορά τα προσωπικά και οικογενειακά μας θέματα. Υγεία να έχουμε, και ίσως βρούμε την άκρη.

Φέτος, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά θα βάλω στόχους. Που ξέρεις, μπορεί να σοβαρευτώ!

Πολιτικοί και πολιτευτές

Τις τελευταίες ημέρες, ήρθαν στην επικαιρότητα μερικά περιστατικά που πρέπει να μας προβληματίσουν (για άλλη μια φορά) για την ποιότητα του πολιτικού μας συστήματος.

Η σύλληψη του κυρίου Λιάπη, ο οποίος βρέθηκε με πλαστές πινακίδες στο ανασφάλιστο υπερπολυτελές τζιπ μετά από έλεγχο που του έγινε για παραβίαση stop, είναι αξιομνημόνευτο περιστατικό. Πρέπει να είναι ο μοναδικός άνθρωπος που παραβιάζει τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας που φέρει την... υπογραφή του. Οι δικαιολογίες του είναι το ίδιο προκλητικές με τα αδικήματά του. Ίσως είναι από τις λίγες φορές, που κάποιος άξιζε την διαπόμπευση του από τα ΜΜΕ. Να τον καμαρώνουν οι ψηφοφόροι του, που προφανώς πιστεύουν πως η πολιτική είναι θέμα γονιδίων...

Οι δηλώσεις του "Πόθεν Έσχες" γίνονται συχνά αφορμή για λαϊκίστικα ρεπορτάζ. Είναι κακό οι πολιτευτές και πολιτικοί μας να είναι πλούσιοι; Εξαρτάται από τον τρόπο που απέκτησαν την περιουσία τους.

Για παράδειγμα θεωρώ ότι η επίθεσή στην κυρία Βαλαβάνη που έκανε περιουσία δουλεύοντας ως επιχειρηματίας και ασφαλιστικός πράκτορας, είναι άδικη. Βέβαια, όταν έχεις διαπρέψει στον ιδιωτικό τομέα, δεν είναι παράξενο να πρεσβεύεις τον κρατισμό και την κεντρική διαχείριση της οικονομίας;

Ακόμα πιο άδικη είναι η επίθεση που δέχθηκαν οι κκ Σταθάκης και Τσακαλώτος, δυο σοβαρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για τις τοποθετήσεις τους σε αμοιβαία κεφάλαια του εξωτερικού. Οι συγκεκριμένες επενδύσεις, είναι ένδειξη ότι γνωρίζουν καλά την επιστήμη τους και την παγκόσμια οικονομία. Βέβαια δεν αντιδρούν όταν οι συνάδελφοί τους, διατυπώνουν οικονομικές θεωρίες της καταστροφής, όπως ο αγαπημένος μου κύριος Στρατούλης (Stratoulonomics)... Μακάρι, όλοι μας οι πολιτικοί, να είχαν πλουτίσει όπως οι προαναφερθέντες.

Εξοργίστηκα με τον κύριο Τσουκαλά, και το περίφημο εφ' άπαξ των 830 χιλιάδων ευρώ. Δεν τον κατηγορώ ότι τα έλαβε παράνομα. Θυμώνω, γιατί αποδεικνύεται ότι ένας μεγαλοσυνδικαλιστής έχει απολαβές που αναλογούν σε Διευθύνοντα Σύμβουλο. Βλέπετε στην χώρα μας, οι " κοινωνικοί αγώνες" αγώνες είναι αρκετά προσοδοφόρα ενασχόληση. Μπορεί να πλουτίσεις, να γίνεις βουλευτής ακόμα και υπουργός.

Δεν θα καταδικάσω εγώ τον κύριο Τομπούλογλου, αυτό είναι καθήκον της Δικαιοσύνης. Δεν μπορώ παρά να προβληματιστώ από το βιογραφικό του, το οποίο απλά περιγράφει την διαδρομή του, στα κομματικά όργανα της ΝΔ! Πόσο χρήσιμος είναι για τη χώρα κάποιος ο οποίος έχει περάσει τον εργασιακό του βίο, απασχολούμενος αποκλειστικά και μόνο σε ένα κομματικό μηχανισμό;

Ελπίζω κάποια στιγμή να μάθουμε από τα λάθη μας...

Μήπως αδικήσαμε το ΓΑΠ και τον Κώστα Καραμανλή;

Εσχάτως ακόγουνται όλο και περισσότερες φωνές που  "δικαιώνουν" το ΓΑΠ, όπως τον Κώστα Καραμανλής. Τελικά, ήταν προδότες που μας οδήγησαν σε μνημόνιο και ΔΝΤ ή άλλες δυο παρεξημένες και αδικημένες προσωπικότητες της Ιστορίας μας;

Τίποτα από τα δυο. Ο πρώτος είχε δυο ευκαιρίες να αλλάξει και να σώσει την χώρα, ενώ ο δεύτερος μια, η οποία αποδείχθηκε και η τελευταία. Εκτόξευσαν τις προσδοκίες στα ύψη, ενώ αποδείχθηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων.

Την ίδια πατάτα θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κύριος Τσίπρας θα ενταχθεί στη λέσχη των δυο προαναφερθέντων. Ο κύριος Σαμαράς από την άλλη, είχε το πλεονέκτημα, να θεωρείτε αναγκαίο κακό και οι απαιτήσεις ήταν σχετικά χαμηλές. Οπότε η απογοήτευση από μια ενδεχόμενη αποτυχία δεν θα είναι τόσο έντονες.

Ελιά; Ευχαριστώ δεν θα πάρω!

Η εκδήλωση της "πρωτοβουλίας των 58" είναι στην πολιτική επικαιρότητα, καθώς και η προσπάθεια δημιουργίας ενός συνασπισμού της κεντροαριστεράς, στα πρότυπα της Ιταλικής "Ελιάς". Οι προσωπικότητες που απαρτίζουν την πρωτοβουλία αυτή, είναι αρκετά γνωστοί: ουσιαστικά είναι στελέχη των κυβερνήσεων Σημίτη, όπως και στελέχη της "προοδευτικής" αριστεράς, που συνεργάζονταν με το τότε κραταιό ΠΑΣΟΚ.

Δεν αμφισβητώ, ούτε τις προθέσεις, ούτε το κύρος, αλλά ούτε τις δυνατότητες των συγκεκριμένων πολιτικών. Όμως ο κύριος Σημίτης είχε την ευκαιρία να αλλάξει την χώρα, και την έχασε. Παράδειγμα, η απόπειρα αναμόρφωσης του Ασφαλιστικού  Συστήματος που εγκαταλείφθηκε άρον - άρον, για να αποφευχθεί το περίφημο πολιτικό κόστος. Η τότε κυβέρνηση αυτοπαρουσιάζονταν αλαζονικά ως πεφωτισμένη, εστιάζοντας τις προσπάθειές της, σε ανούσιες διαμάχες όπως αυτή για τις ταυτότητες, καθώς και στην προώθηση πολυπολιτισμικών ιδεολογημάτων. Αν είχε προωθήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, που γνώριζε ότι ήταν απαραίτητες, ίσως το όνειδος της χρεοκοπίας να είχε αποφευχθεί.

Εν γένει, θεωρώ ότι ο κέντρο αριστερός χώρος δεν έχει ωφελήσει την Ευρώπη. Από τα τέλη της δεκαετίας του 60, επέβαλε την ιδεολογία του, παρασύροντας και τους πολιτικούς της αντιπάλους. Τα αποτελέσματα είναι τραγικά, για την κάποτε κραταιά Γηραιά Ήπειρο.

Σας ευχαριστώ, αλλά πολύ φοβάμαι, πως πλέον δεν μπορείτε να προσφέρετε κάτι.

Υπερφορολούμαστε τελικά ή όχι;

Είναι υπερβολική η φορολογία στη χώρα μας ή όχι; Έχει δίκιο ο κύριος Στουρνάρας;

Η φορολογία είναι υπερβολική για αυτούς που δεν μπορούν να φοροαποφύγουν ή να κλέψουν. Με λίγα λόγια, μισθωτοί, συνταξιούχοι και τίμιοι ελεύθεροι επαγγελματίες, πληρώνουν πάρα πολλούς φόρους. Όλοι οι υπόλοιποι κλέβουν.

Μπορεί η αδικία να διορθωθεί με ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα; Όχι. Το κράτος δεν μπορεί να περιορίσει τη φοροδιαφυγή, ενώ η ελληνική κοινωνία είναι εξαιρετικά ανεκτική απέναντι της.

Οπότε από τη στιγμή που τα δανεικά τελείωσαν, ως κράτος έχουμε δυο επιλογές: είτε περιορισμός των εξόδων, είτε μεγαλύτερη φορολογία. Και επειδή κάποιο μιλούν για περισσότερες παροχές, τα γνωστά κοροϊδα ας είναι έτοιμα να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στη τσέπη.