Τις τελευταίες ημέρες, ήρθαν στην επικαιρότητα μερικά περιστατικά
που πρέπει να μας προβληματίσουν (για άλλη μια φορά) για την ποιότητα
του πολιτικού μας συστήματος.
Η σύλληψη του κυρίου Λιάπη, ο οποίος βρέθηκε με πλαστές πινακίδες στο ανασφάλιστο υπερπολυτελές τζιπ μετά από έλεγχο που του έγινε για παραβίαση stop, είναι αξιομνημόνευτο περιστατικό. Πρέπει να είναι ο μοναδικός άνθρωπος που παραβιάζει τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας που φέρει την... υπογραφή του. Οι δικαιολογίες του είναι το ίδιο προκλητικές με τα αδικήματά του. Ίσως είναι από τις λίγες φορές, που κάποιος άξιζε την διαπόμπευση του από τα ΜΜΕ. Να τον καμαρώνουν οι ψηφοφόροι του, που προφανώς πιστεύουν πως η πολιτική είναι θέμα γονιδίων...
Οι δηλώσεις του "Πόθεν Έσχες" γίνονται συχνά αφορμή για λαϊκίστικα ρεπορτάζ. Είναι κακό οι πολιτευτές και πολιτικοί μας να είναι πλούσιοι; Εξαρτάται από τον τρόπο που απέκτησαν την περιουσία τους.
Για παράδειγμα θεωρώ ότι η επίθεσή στην κυρία Βαλαβάνη που έκανε περιουσία δουλεύοντας ως επιχειρηματίας και ασφαλιστικός πράκτορας, είναι άδικη. Βέβαια, όταν έχεις διαπρέψει στον ιδιωτικό τομέα, δεν είναι παράξενο να πρεσβεύεις τον κρατισμό και την κεντρική διαχείριση της οικονομίας;
Ακόμα πιο άδικη είναι η επίθεση που δέχθηκαν οι κκ Σταθάκης και Τσακαλώτος, δυο σοβαρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για τις τοποθετήσεις τους σε αμοιβαία κεφάλαια του εξωτερικού. Οι συγκεκριμένες επενδύσεις, είναι ένδειξη ότι γνωρίζουν καλά την επιστήμη τους και την παγκόσμια οικονομία. Βέβαια δεν αντιδρούν όταν οι συνάδελφοί τους, διατυπώνουν οικονομικές θεωρίες της καταστροφής, όπως ο αγαπημένος μου κύριος Στρατούλης (Stratoulonomics)... Μακάρι, όλοι μας οι πολιτικοί, να είχαν πλουτίσει όπως οι προαναφερθέντες.
Εξοργίστηκα με τον κύριο Τσουκαλά, και το περίφημο εφ' άπαξ των 830 χιλιάδων ευρώ. Δεν τον κατηγορώ ότι τα έλαβε παράνομα. Θυμώνω, γιατί αποδεικνύεται ότι ένας μεγαλοσυνδικαλιστής έχει απολαβές που αναλογούν σε Διευθύνοντα Σύμβουλο. Βλέπετε στην χώρα μας, οι " κοινωνικοί αγώνες" αγώνες είναι αρκετά προσοδοφόρα ενασχόληση. Μπορεί να πλουτίσεις, να γίνεις βουλευτής ακόμα και υπουργός.
Δεν θα καταδικάσω εγώ τον κύριο Τομπούλογλου, αυτό είναι καθήκον της Δικαιοσύνης. Δεν μπορώ παρά να προβληματιστώ από το βιογραφικό του, το οποίο απλά περιγράφει την διαδρομή του, στα κομματικά όργανα της ΝΔ! Πόσο χρήσιμος είναι για τη χώρα κάποιος ο οποίος έχει περάσει τον εργασιακό του βίο, απασχολούμενος αποκλειστικά και μόνο σε ένα κομματικό μηχανισμό;
Η σύλληψη του κυρίου Λιάπη, ο οποίος βρέθηκε με πλαστές πινακίδες στο ανασφάλιστο υπερπολυτελές τζιπ μετά από έλεγχο που του έγινε για παραβίαση stop, είναι αξιομνημόνευτο περιστατικό. Πρέπει να είναι ο μοναδικός άνθρωπος που παραβιάζει τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας που φέρει την... υπογραφή του. Οι δικαιολογίες του είναι το ίδιο προκλητικές με τα αδικήματά του. Ίσως είναι από τις λίγες φορές, που κάποιος άξιζε την διαπόμπευση του από τα ΜΜΕ. Να τον καμαρώνουν οι ψηφοφόροι του, που προφανώς πιστεύουν πως η πολιτική είναι θέμα γονιδίων...
Οι δηλώσεις του "Πόθεν Έσχες" γίνονται συχνά αφορμή για λαϊκίστικα ρεπορτάζ. Είναι κακό οι πολιτευτές και πολιτικοί μας να είναι πλούσιοι; Εξαρτάται από τον τρόπο που απέκτησαν την περιουσία τους.
Για παράδειγμα θεωρώ ότι η επίθεσή στην κυρία Βαλαβάνη που έκανε περιουσία δουλεύοντας ως επιχειρηματίας και ασφαλιστικός πράκτορας, είναι άδικη. Βέβαια, όταν έχεις διαπρέψει στον ιδιωτικό τομέα, δεν είναι παράξενο να πρεσβεύεις τον κρατισμό και την κεντρική διαχείριση της οικονομίας;
Ακόμα πιο άδικη είναι η επίθεση που δέχθηκαν οι κκ Σταθάκης και Τσακαλώτος, δυο σοβαρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για τις τοποθετήσεις τους σε αμοιβαία κεφάλαια του εξωτερικού. Οι συγκεκριμένες επενδύσεις, είναι ένδειξη ότι γνωρίζουν καλά την επιστήμη τους και την παγκόσμια οικονομία. Βέβαια δεν αντιδρούν όταν οι συνάδελφοί τους, διατυπώνουν οικονομικές θεωρίες της καταστροφής, όπως ο αγαπημένος μου κύριος Στρατούλης (Stratoulonomics)... Μακάρι, όλοι μας οι πολιτικοί, να είχαν πλουτίσει όπως οι προαναφερθέντες.
Εξοργίστηκα με τον κύριο Τσουκαλά, και το περίφημο εφ' άπαξ των 830 χιλιάδων ευρώ. Δεν τον κατηγορώ ότι τα έλαβε παράνομα. Θυμώνω, γιατί αποδεικνύεται ότι ένας μεγαλοσυνδικαλιστής έχει απολαβές που αναλογούν σε Διευθύνοντα Σύμβουλο. Βλέπετε στην χώρα μας, οι " κοινωνικοί αγώνες" αγώνες είναι αρκετά προσοδοφόρα ενασχόληση. Μπορεί να πλουτίσεις, να γίνεις βουλευτής ακόμα και υπουργός.
Δεν θα καταδικάσω εγώ τον κύριο Τομπούλογλου, αυτό είναι καθήκον της Δικαιοσύνης. Δεν μπορώ παρά να προβληματιστώ από το βιογραφικό του, το οποίο απλά περιγράφει την διαδρομή του, στα κομματικά όργανα της ΝΔ! Πόσο χρήσιμος είναι για τη χώρα κάποιος ο οποίος έχει περάσει τον εργασιακό του βίο, απασχολούμενος αποκλειστικά και μόνο σε ένα κομματικό μηχανισμό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου