Ο αγώνας είναι στη δεύτερη παράταση, η ομάδα σου είναι πίσω στο
σκορ με δύο πόντους,και μένουν 14 δευτερόλεπτα για το τέλος. Δεν είναι
ένας συνηθισμένος αγώνας: είναι ο τέταρτος τελικός για το πρωτάθλημα. Η
νίκη δίνει το πρωτάθλημα, ενώ η ήττα οδηγεί την σειρά σε ένα αμφίρροπο
αγώνα, με τις δυο αντίπαλες ομάδες τραυματισμένες. Οι δικές σου όμως
απώλειες είναι βαρύτατες: το καλύτερο τεσσάρι στην Ευρώπη και ένας από
τους φονικότερους σουτέρ της Ευρωλίγκας είναι στη λίστα των τραυματιών.
Ο αντίπαλος χάνει το σουτ, συμπαίκτης σου μαζεύει το rebound και σου δίνει τη μπάλα κάτω από το κέντρο. Οι υπόλοιποι παίκτες λαμβάνουν θέση γύρω από το αντίπαλο καλάθι. Κατεβάζεις ήρεμα την μπάλα, και πλησιάζεις την αντίπαλη γραμμή του τρίποντου.
Οι οπαδοί στο γήπεδο χαλούν το κόσμου, ενώ οι παλμοί όσων παρακολουθούν το αγώνα είναι διπλάσιοι από το κανονικό.Η έκβαση μιας χρονιάς κρίνεται από αυτή την επίθεση.
Απέναντί σου έχεις το μεγαλύτερο σε προσφορά αθλητή του αντιπάλου και ένα από τους καλύτερους αμυντικούς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Παρά την απίστευτη κούραση, θα κάνει τα πάντα για να μη σκοράρεις.Είναι το τελευταίο ματς μπροστά στο κοινό του...
Η κλεψύδρα αδειάζει. Ξαφνικά κάνεις ένα βήμα πίσω και σουτάρεις! Μια κίνηση που την έχεις κάνει εκατοντάδες φορές σε αγώνες και χιλιάδες στην προπόνηση. Ο αμυντικός σχεδόν σε έχει σκεπάσει.Μάταια όμως! Η μπάλα διαγράφει την τροχιά της προς το καλάθι, και αφού χτυπήσει λίγο στη στεφάνι, πέφτει στο διχτάκι. Και το ματς τελειώνει! Είσαι πρωταθλητής.
Τέτοια σουτ, ονειρεύονται να βάλουν όλοι όσοι έχουν πιάσει την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια τους. Αντίπαλοι και φίλοι σε ζηλεύουν, ενώ αναρωτιούνται τι σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή. Εγώ, πιστεύω ότι γνωρίζω: δεν σκέφτεσαι τίποτα, απλά γνωρίζεις ότι θα πετύχεις αυτό το καλάθι. Σε καθοδηγεί μόνο το ένστικτο.
Το καλάθι του Σπανούλη, στη δεύτερη παράταση του τέταρτου τελικού είναι από μόνο του μια καταπληκτική μπασκετική ιστορία.Αυτά τα μεγάλα σουτ είναι αθλητικά παραμύθια, όπως το jump hook του Πρίντεζη στην Πόλη. Για αυτά και μόνο αξίζει να ασχοληθεί κανείς με τον αθλητισμό
Δεν πρέπει όμως να επισκιάσει, τα πρωτόγνωρα δείγματα υψηλού αθλητικού πολιτισμού που επέδειξαν οι αντίπαλοι. Το χειροκρότημα των οπαδών του ΠΑΟ σε Πρίντεζη και Χάντερ αξίζουν έπαινο, όπως και η συμπεριφορά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου που έσπευσε να συγχαρεί τους παίκτες του Θρύλου. Κάτι πολύ καλό πάει να γίνει στο ελληνικό μπάσκετ.
Δεν παριστάνω το φίλαθλο, οπαδός είμαι: εχώ και εγώ βρίσει το Διαμαντίδη (από το σπίτι, όχι στο γήπεδο) και με ενοχλεί η βλακώδης προσπάθεια κάποιων δημοσιογράφων να τον αγιοποιήσουν. Είναι όμως ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία του ευρωπαϊκού. Αυτό δεν το κατάφερε μόνο με το ταλέντο του ή τα σωματικά προσόντα. Δούλεψε πάρα-πάρα πολύ επάνω στη αδυναμίες του και για αυτό και μόνο όλοι οι νέοι παίκτες πρέπει να τον έχουν ως παράδειγμα προς μίμηση. Δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω την τεράστια αξία του ως παίκτη και να το δώσω τις θερμότερες ευχές μου για επιτυχία σε ότι αποφασίσει να κάνει από εδώ και εμπρός στη ζωή του.
Ο αντίπαλος χάνει το σουτ, συμπαίκτης σου μαζεύει το rebound και σου δίνει τη μπάλα κάτω από το κέντρο. Οι υπόλοιποι παίκτες λαμβάνουν θέση γύρω από το αντίπαλο καλάθι. Κατεβάζεις ήρεμα την μπάλα, και πλησιάζεις την αντίπαλη γραμμή του τρίποντου.
Οι οπαδοί στο γήπεδο χαλούν το κόσμου, ενώ οι παλμοί όσων παρακολουθούν το αγώνα είναι διπλάσιοι από το κανονικό.Η έκβαση μιας χρονιάς κρίνεται από αυτή την επίθεση.
Απέναντί σου έχεις το μεγαλύτερο σε προσφορά αθλητή του αντιπάλου και ένα από τους καλύτερους αμυντικούς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Παρά την απίστευτη κούραση, θα κάνει τα πάντα για να μη σκοράρεις.Είναι το τελευταίο ματς μπροστά στο κοινό του...
Η κλεψύδρα αδειάζει. Ξαφνικά κάνεις ένα βήμα πίσω και σουτάρεις! Μια κίνηση που την έχεις κάνει εκατοντάδες φορές σε αγώνες και χιλιάδες στην προπόνηση. Ο αμυντικός σχεδόν σε έχει σκεπάσει.Μάταια όμως! Η μπάλα διαγράφει την τροχιά της προς το καλάθι, και αφού χτυπήσει λίγο στη στεφάνι, πέφτει στο διχτάκι. Και το ματς τελειώνει! Είσαι πρωταθλητής.
Τέτοια σουτ, ονειρεύονται να βάλουν όλοι όσοι έχουν πιάσει την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια τους. Αντίπαλοι και φίλοι σε ζηλεύουν, ενώ αναρωτιούνται τι σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή. Εγώ, πιστεύω ότι γνωρίζω: δεν σκέφτεσαι τίποτα, απλά γνωρίζεις ότι θα πετύχεις αυτό το καλάθι. Σε καθοδηγεί μόνο το ένστικτο.
Το καλάθι του Σπανούλη, στη δεύτερη παράταση του τέταρτου τελικού είναι από μόνο του μια καταπληκτική μπασκετική ιστορία.Αυτά τα μεγάλα σουτ είναι αθλητικά παραμύθια, όπως το jump hook του Πρίντεζη στην Πόλη. Για αυτά και μόνο αξίζει να ασχοληθεί κανείς με τον αθλητισμό
Δεν πρέπει όμως να επισκιάσει, τα πρωτόγνωρα δείγματα υψηλού αθλητικού πολιτισμού που επέδειξαν οι αντίπαλοι. Το χειροκρότημα των οπαδών του ΠΑΟ σε Πρίντεζη και Χάντερ αξίζουν έπαινο, όπως και η συμπεριφορά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου που έσπευσε να συγχαρεί τους παίκτες του Θρύλου. Κάτι πολύ καλό πάει να γίνει στο ελληνικό μπάσκετ.
Δεν παριστάνω το φίλαθλο, οπαδός είμαι: εχώ και εγώ βρίσει το Διαμαντίδη (από το σπίτι, όχι στο γήπεδο) και με ενοχλεί η βλακώδης προσπάθεια κάποιων δημοσιογράφων να τον αγιοποιήσουν. Είναι όμως ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία του ευρωπαϊκού. Αυτό δεν το κατάφερε μόνο με το ταλέντο του ή τα σωματικά προσόντα. Δούλεψε πάρα-πάρα πολύ επάνω στη αδυναμίες του και για αυτό και μόνο όλοι οι νέοι παίκτες πρέπει να τον έχουν ως παράδειγμα προς μίμηση. Δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω την τεράστια αξία του ως παίκτη και να το δώσω τις θερμότερες ευχές μου για επιτυχία σε ότι αποφασίσει να κάνει από εδώ και εμπρός στη ζωή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου