Γυρνάω νοητά περίπου 35 χρόνια, σε μια κυριακάτικη βραδιά του Σεπτεμβρίου. Είναι περασμένες 11, δύο ολόκληρες ώρες μετά το "σιωπητήριο", αλλά δε μπορώ να κλείσω μάτι.
Πριν από ελάχιστες ώρες έχουμε επιστρέψει από το χωριό μετά από τρεις μήνες καλοκαιρινές διακοπές. Το δωμάτιο μου φαίνεται μικρότερο, ζεσταίνομαι, ενώ με ενοχλεί ο ήχος των αυτοκινήτων που διασχίζουν την Αχαρνών. Που πηγαίνουν όλα αυτά τα αυτοκίνητα;
Η μέρα που ξημερώνει είναι η πρώτη του νέου σχολικού έτους κάτι που δεν με ενθουσιάζει καθόλου. Στο Δημοτικό δεν είχα καταφέρει να κάνω φίλους, ήμουν ένα ντροπαλό παιδί. Η παρέα μου ήταν στην Ιστιαία και με λύπη σκεφτόμουν ότι εγώ και ο αδελφός μου, θα λείπαμε από το αυριανό προσκλητήριο για παιχνίδι...
Για παρηγοριά, υπολόγιζα τις ημέρες που μεσολαβούσαν μέχρι τις διακοπές των Χριστουγέννων. Περίπου 100 μέρες, δεν είναι πολλές, σωστά; Με αυτή τη σκέψη, τελικά με έπαινε ο ύπνος...
"Μα είμαστε στη μέση του καλοκαιριού και εσύ γράφεις για Σεπτέμβρη" θα με ρωτήσει κάποιος. Υπάρχει εξήγηση: σήμερα γυρίσαμε μετά από 15 ημέρες στην Κρήτη...
Πριν από ελάχιστες ώρες έχουμε επιστρέψει από το χωριό μετά από τρεις μήνες καλοκαιρινές διακοπές. Το δωμάτιο μου φαίνεται μικρότερο, ζεσταίνομαι, ενώ με ενοχλεί ο ήχος των αυτοκινήτων που διασχίζουν την Αχαρνών. Που πηγαίνουν όλα αυτά τα αυτοκίνητα;
Η μέρα που ξημερώνει είναι η πρώτη του νέου σχολικού έτους κάτι που δεν με ενθουσιάζει καθόλου. Στο Δημοτικό δεν είχα καταφέρει να κάνω φίλους, ήμουν ένα ντροπαλό παιδί. Η παρέα μου ήταν στην Ιστιαία και με λύπη σκεφτόμουν ότι εγώ και ο αδελφός μου, θα λείπαμε από το αυριανό προσκλητήριο για παιχνίδι...
Για παρηγοριά, υπολόγιζα τις ημέρες που μεσολαβούσαν μέχρι τις διακοπές των Χριστουγέννων. Περίπου 100 μέρες, δεν είναι πολλές, σωστά; Με αυτή τη σκέψη, τελικά με έπαινε ο ύπνος...
"Μα είμαστε στη μέση του καλοκαιριού και εσύ γράφεις για Σεπτέμβρη" θα με ρωτήσει κάποιος. Υπάρχει εξήγηση: σήμερα γυρίσαμε μετά από 15 ημέρες στην Κρήτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου