Μια τυχαία συνάντηση με την Πολιτική Ορθότητα.

Πριν δυο καλοκαίρια, είμαι σε ένα beach bar ενός όμορφου ελληνικού νησιού. Ο παγωμένος καφές πίνεται πολύ ευχάριστα σε μια παραλία που την λούζει ο καλοκαιρινός ήλιος.

Πλησιάζω την κυρία στο bar, και κάνω την παραγγελία μου: "Δυο φρέντο καπουτσίνο, γλυκά, με μαύρη ζάχαρη". Δεν είχα κόψει τη ζάχαρη ακόμα...

Η κυρία με κοιτά και αυστηρό τόνο μου λέει: "Μην αποκαλείς τη ζάχαρη μαύρη: Είναι ρατσιστικό".

Αν και συνήθως ετοιμόλογος, ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα. Πρόσβαλλα τη ζάχαρη; Κάνω διακρίσεις βάσει χρώματος στα γλυκαντικά; 

Αναδιατυπώνω την παραγγελία: "...με καφέ ζάχαρη." Μάταια, η κυρία με το ίδιο αυστηρό ύφος, με κατηγορεί και πάλι για ρατσισμό...

Τρίτη προσπάθεια: "με σκούρη ζάχαρη.". Επιτυχία, η κυρία δέχεται την παραγγελία μου, αφού την κρίνει ότι είναι αρκετά Πολιτικά Ορθή (Politically Correct).

Θα το θυμόμουν ως μια γελοία αντιπαράθεση με ένα μάλλον παράξενο άτομο. Αλλά, η πνευματική ασθένεια της πολιτικής ορθότητας έχει ήδη μολύνει πολλές Δυτικές χώρες, και σιγά-σιγά έρχεται και στα μέρη μας. Και αυτή η γελοία ιδεολογία, δυστυχώς προκαλεί προβλήματα σε πολλούς που δεν δέχονται να την ασπαστούν.

Δεν το πιστεύετε; Για προσέξτε λίγο περισσότερο την επικαιρότητα και τον τρόπο που αυτή παρουσιάζεται στα ΜΜΕ...