Χθες, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια, έπαιξα ξανά μπάσκετ! Έκανα το πρώτο σουτ μου (airball του κερατά) και σκόραρα με μπάσιμο( περισσότερο γιουρούσι θα έλεγα) μετά από τόσο καιρό. Και το σημαντικότερο: δεν έπαθα σχεδόν τίποτα!
Η πρόσκληση για μπάσκετ, ήρθε με σχεδόν επίσημο τρόπο. Συνάδελφοι, συνηθίζουν να μαζεύονται και παίζουν μπάσκετ, μερικές φορές μετά τη δουλειά. Καθώς υπάρχει η πλάνα, ότι κάθε ψηλός κατέχει το άθλημα και μπορεί να διαπρέψει, με κάλεσαν.
Εγώ βέβαια, τους προειδοποίησα, ότι την τελευταία φορά που έπαιξα ήταν πριν δέκα χρόνια και καμιά δεκαπενταριά κιλά πριν...
Έφτασα στο καθορισμένο σημείο συνάντησης, ελπίζοντας να προλάβω να κάνω προθέρμανση. Πρόλαβα μόλις να κάνω ένα σουτ, (το airball που λέγαμε) και αμέσως αρχίσαμε να παίζουμε. Ο ρυθμός ήταν απελπιστικά γρήγορος για μένα, και μετά από δύο - τρεις επιθέσεις αγωνιζόμουν να μείνω όρθιος. Ευτυχώς, ο ρυθμός κατέβηκε σε ανεκτά επίπεδα, και στα υπόλοιπα παιχνίδια υπέφερα λιγότερο.
Αν και μια μέρα μετά, πονάω σε όλο μου το σώμα, θέλω να ξαναπαίξω σύντομα. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου, ότι θα βελτιώσω την φυσική κατάσταση, και θα χάσω κάποια κιλά, που με τόσο "κόπο" κέρδισα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου