Κάποια τραγούδια και μελωδίες είναι η μουσική επένδυση της ζωής
μου. Δεν τα διάλεξα εγώ ή κάποιος άλλος. Ο τόπος, η ώρα και οι συνθήκες
που τα πρωτοάκουσα, τα εντύπωσαν στο μυαλό μου και πάντα θα μου
θυμίζουν κάτι, σημαντικό ή ασήμαντο, χαρούμενο ή λυπημένο
.
Γυρνάω και πάλι νοητά στην παιδική μου ηλικία. Πολλές φορές, κατά το
σούρουπο ακούγονταν μια μελωδία από ραδιόφωνο, που πάντα με έκανε να
μελαγχολώ. Από μικρό παιδί, η μουσική είχε τη δυνατότητα να αλλάζει τη
διάθεσή μου, είτε να την φωτίζει είτε να τη σκοτεινιάζει. Η μελωδία αυτή
ήταν το μουσικό σήμα κάποιας εκπομπής και για αυτό την άκουγα πάντα την
ίδια.
Τα χρόνια πέρασαν, τα μουσικά μου γούστα αγρίεψαν ιδιαίτερα και παρά
την πέμπτη δεκαετία της ζωής μου, δεν λένε να ημερέψουν. Η μελωδία
εκείνη παρέμενε στο μυαλό και στην καρδιά μου, χωρίς να γνωρίζω το όνομά
της.
Πολλά χρόνια αργότερα ανακάλυψα, ότι ήταν "Το όταν έρχονται τα
σύννεφα", το πρώτο τραγούδι του εκπληκτικού άλμπουμ "Το Χαμόγελο της
Τζοκόντας" του μέγιστου Μάνου Χατζιδάκη. Η εταιρία (Μινος ΕΜΙ) που έχει
τα πνευματικά δικαιώματά του, το έχει ανεβάσει και στο Youtube, δίνοντάς
μου την ευκαιρία να "ντύσω" το ιστολόγιο μου, με αυτό το αριστούργημα.
Ταξιδέψτε μαζί του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου