Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016

Χριστουγεννιάτικη ιστορία: ο πρώτος μου υπολογιστής

Η πρώτη μου επαφή με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ήταν στο σπίτι του κολλητού μου φίλου (γεια σου Σπύρο). Ήταν Σεπτέμβριος του 1988, όταν μου έδειξε το απόκτημά του, έναν Sinclair Spectrum 128K. Βέβαια δεν τον είδα ως υπολογιστή, αλλά ως παιχνιδομηχανή. 

Γυρνώντας σπίτι, ανέφερα το γεγονός στους γονείς μου. Εκείνοι κατάλαβαν πως ζήλεψα και ήθελα να αποκτήσω ένα δικό μου Spectrum, αν και δεν το ζήτησα ευθέως. Βλέπετε η οικονομική μας κατάσταση ήταν εξαιρετικά δύσκολή... Οι γονείς μου δεν δίστασαν να μου υποσχεθούν ότι τα Χριστούγεννα θα μου έκαναν την επιθυμία πραγματικότητα...

Έλα ντε, που εκείνο το σχολικό τρίμηνο ήταν το χειρότερο μου ως μαθητής. Όταν οι δικοί μου πήραν τον έλεγχό μου στα χέρια τους, σοκαρίστηκαν! Σε όλη μου τη μαθητική ζωή, "έβγαζα" μέσο όρο λίγο παραπάνω από το 16. Ο αντίστοιχος μέσος όρος του πρώτου τριμήνου της Β Λυκείου, ήταν μετά βίας πάνω από 13. Και αυτό, γιατί οι καθηγητές μου ήταν υπερβολικά επιεικείς μαζί μου. Τουλάχιστον, ο αντίστοιχος έλεγχος του μικρού μου αδελφού, δεν τους επιφύλασσε ανάλογη έκπληξη. Ο Δημήτρης παρέμενε σταθερά καλύτερος μαθητής από εμένα!

Παρ' όλα αυτά, ένα απόγευμα του Δεκέμβρη, εγώ και πατέρας μου βρεθήκαμε σε ένα κατάστημα με Η/Υ. Βγήκαμε από αυτό με το δικό μου πολυπόθητο Spectrum! Με τη βοήθεια του Σπύρου (που μου χάρισε και την κασέτα με το Dam Busters), το μαύρο παράξενο κουτάκι συνδέθηκε με την τηλεόραση και μια σχέση ζωής ξεκίνησε...

Δεν το κρύβω πως ο λόγος που ήθελα να αποκτήσω Η/Υ ήταν τα παιχνίδια. Αυτό το πρωτόγονο μηχανάκι, όμως με έβαλε στο κόλπο. Και αυτό με βοήθησε πάρα πολύ στις σπουδές μου και ακόμα περισσότερο στην καριέρα μου. Δεν νομίζω ότι οι γονείς μου είχαν φανταστεί κάτι τέτοιο... Και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που τους ευγνωμονώ. Εννοείται παραμένω ερωτευμένος με εκείνο το Sinclair Spectrum 128K....

Υ.Γ. Το επόμενο τρίμηνο, οι βαθμοί μου επέστρεψαν στα συνηθισμένα επίπεδα, ενώ χάρη στο 3ο τρίμηνο και τις εξετάσεις, το απολυτήριο της Β Λυκείου είχε καλό βαθμό. Ήμουν και παραμένω, φιλότιμο παιδί...


Δεν υπάρχουν σχόλια: