Η σύντομη ιστορία μιας κασέτας

Πότε άρχισα να ασχολούμαι με τη μουσική; Κάποια στιγμή το φθινόπωρο του 1984, τους πρώτους μου μήνες ως μαθητής της Α Γυμνασίου. Τι πυροδότησε το ενδιαφέρον μου; Μάλλον η ύπαρξη μιας πληθώρας αρκετά καλογραμμένων pop-rock singles, τα οποία μεσουράνησαν εκείνη την περίοδο και οι εγχώριες τα συγκέντρωναν σε ετερόκλητες συλλογές (Χρυσός Διπλός, Top 85 κ.α.)

Σίγουρα επηρεάστηκα και από τους μάγκες της τάξης, ξέρετε εκείνους που όλα τα υπόλοιπα αγόρια είτε ζήλευαν, είτε θαύμαζαν.Εννοείται CD και πόσο μάλλον mp3 δεν υπήρχαν τότε. Οπότε ένας έφηβος για να θεωρείται in, έπρεπε εμφανισιακά να μοιάζει και συμπεριφέρεται σαν το Γαρδέλη να διαθέτει κασετόφωνο και κασέτες με τα τελευταία χιτς.

Υπήρχε και ένα ενδιαφέρον τελετουργικό. Όταν πηγαίναμε με λεωφορείο σχολικές εκδρομές, από την γαλαρία κάποιος μάγκας πήγαινε στον οδηγό μια κασέτα που περιείχε ότι τραγούδι ήταν επιτυχία εκείνη την εποχή. Οπότε η διαδρομή προς και η επιστροφή ήταν κάτι σαν μουσική εκπομπή.

Εκεί γύρω στα Χριστούγεννα του 1984 αποφάσισα ότι ήρθε ο καιρός να αποκτήσω και εγώ τη δική μου μουσική συλλογή.Σκέφτηκα αρχικά να ζητήσω από τον πατέρα μου, κάποια από τις προαναφερθείσες συλλογές. Τη λύση την έδωσε ένας φίλος ( ο Νίκος;). Διέθετε στερεοφωνικό, και τους κατάλληλους δίσκους ( τις συλλογές τουρλού εννοώ). Μου έφτιαξε τη δική μου κασέτα!

Η κασέτα μου ήταν μια maxwell 60, σκούρο μπλε, και είχε τα πάντα! Big in Japan και Sounds Like Melody από Alphaville, Stay The Night από Chicago, Lost In The Night του Χαριτοδιπλωμένου αλλά και τραγούδια των Duran - Duran και Wham! Ήταν πληρέστατη, και ήμουν πραγματικά υπερήφανος για αυτή. Αρκούσε αυτή και το μονοφωνικό μου κασετοφωνάκι, και όλες μου οι μουσικές ανάγκες ήταν καλυμμένες!

Όλα τα ωραία τελειώνουν κάποια στιγμή. Γυρνάμε από σχολική εκδρομή, και ο μελλοντικός μου κολλητός φίλος πλησιάζει τον οδηγό με κασέτα, αν και δεν ήταν μέλος της ελίτ. Ξεκινά το πρώτο τραγούδι και διαπιστώνω με ευχαρίστηση ότι υπάρχει στην κασέτα μου! Ξαφνικά γκρεμίζονται όλα! Ακούω τη γνωστή φωνή, του ειδικού από τη γαλαρία. "Ρε παιδιά, αυτά είναι παλιά τραγούδια! Ας αλλάξουμε κασέτα!" Βλέπετε οι επιτυχίες τότε, είχαν χρόνο ζωής κάτω του μήνα... Κατάλαβα λοιπόν, πως η αξία της πολύτιμης κασέτας μου είχε μηδενιστεί...

Λίγους μήνες μετά, αποφάσισα ότι θα ακούω metal, οπότε δεν ξανά είχα θέμα με την ημερομηνία λήξης των τραγουδιών. Το αστείο είναι, ότι τα τραγούδια εκείνης της κασέτας θεωρούνται κλασικά και ξανά ανακαλύφθηκαν τα τελευταία χρόνια. Τελικά είχα μια πραγματικά δυνατή κασέτα!

Υ.Γ. Θεωρώ το κειμενάκι ως ένα είδος φόρου τιμής στον George Michael. Η φωνή του υπήρχε στην κασέτα, ως μέλους των Wham. Τα γούστα μου διαφοροποιήθηκαν δραματικά από τότε. Μπορεί να μην μου άρεσαν οι δουλειές του, αλλά θα ήμουν εντελώς άσχετος αν δεν αναγνώριζα την αξία του, αλλά και την εκτίμηση που του έχουν εκατομμύρια άνθρωποι. Θα ζει και αυτός για πάντα, μέσα από τη μουσική του...