Το δίκιο των κατοίκων

Την περασμένη Δευτέρα (25/11) έγινε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας των κατοίκων της περιοχής του Αγίου Παντελεήμωνα, για την εγκληματικότητα στην περιοχή αλλά και εν γένει για το προβλήματα που προκύπτουν από τον μεγάλο αριθμό μεταναστών στην περιοχή.

Βέβαια, κάποιο αντιρατσιστές διοργάνωσαν αντισυγκέντρωση, την ίδια ώρα στον ίδιο τόπο, με προφανή σκοπό να παρεμποδίσουν την συγκέντρωση των κατοίκων. Αυτό προκάλλεσε με τη σειρά του, την "επέμβαση"μελών της Χρυσής Αυγής, και όπως ήταν αναμενόμενο, αρκετά επεισόδια.Η διαμαρτυρία των κατοίκων πήγε περίπατο...

Έχοντας μεγαλώσει στη συγκεκριμένη περιοχή, νομίζω ότι έχω το δικαίωμα, να εκφέρω άποψη για το θέμα. Τα Πατήσια, τα τελευταία χρόνια έχουν μεταβληθεί σε μια από τις πλέον υποβαθμισμένες συνοικίες της Αττικής. Τα παλιά σπίτια, συνεπάγονται φθηνά ενοίκια, κάτι που ελκύει τεράστιο αριθμό φτωχών μεταναστών, η οποίοι προέρχονται από πολλές εθνωτικές και θρησκευτικές ομάδες.

Οι φτώχεια δυστυχώς προκαλλεί εγκληματικότητα, η οποία όταν συνδυαστεί με τις δυσκολίες στην επικοινωνία ανάμεσα στις διάφορες ομάδες, κάνουν την ζωή δύσκολη έως αφόρητη στη περιοχή. Όσοι μπορούν φεύγουν, ενώ οι οικονομικά ασθενέστεροι που δεν έχουν τη δυνατότητα να φύγουν, βλέπουν την ποιότητα ζωής τους, να φθίνει μέρα με την ημέρα.

Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν καθώς δεν είναι υπεύθυνοι για το χάλι της περιοχής. Οι ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής, σε μια χώρα, που πλέον ο ένας στους πέντε είναι μετανάστης, είναι ολέθρια τόσο για τους γηγενής όσοι και για τους αλλοδαπούς.

Η παρέμβαση των αντιρατσιστών όπως αυτοαποκαλούν,με σκοπό να εμποδίσουν τη διαμαρτυρία κάθε άλλο παρά θεμιτή είναι. Στερούν το λόγο σε μέρος της κοινωνίας, καθώς θεωρούν πως τα αιτήματά τους δεν είναι πολιτικώς ορθά. Ο ανώνυμος λαός, ούτε έχει φιλικές γραφίδες και μικρόφωνα, αλλά ούτε και τις συμπάθειες στην Βουλή, που αυτοί, οι αυτεπάγγελτοι προστάτες του πολυπολιτισμού και της προόδου διαθέτουν. Θεωρούν μόνο αυτοί κατέχουν την αλήθεια και οι απόψεις που εναντιώνονται στις θεωρίες τους είναι βλάσφημες και καταδικαστέες.

Αν όντως όλοι αυτοί ενδιαφέρονται για την αρμονική συμβίωση των ελλήνων με τους μετανάστες, καλό είναι να ακούσουν και τους πρώτους. Μπορεί να κάνουν λάθος ακόμα και να έχουν προκαταλήψεις. Αυτό όμως ξεπερνιέται με το διάλογο και όχι με τη φίμωση και την αφ' υψηλού αντιμετώπιση. Ακούστε τους κατοίκους, πριν τους καταδικάσετε.

Απεργία στο Μετρό

Είμαι βέβαιος πως τα αιτήματα των απεργών, εργαζομένων στο Μετρό είναι δίκαια. Βέβαια, δεν υπογράφουν την συλλογική σύμβαση εργασίας, που υπέγραψαν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ (Μέσα Μαζικής Μεταφοράς), ίσως να πιστεύουν πως αξίζουν κάτι παραπάνω. Γενικά, πιστεύω πως ο εργαζόμενος πρέπει να έχει τις καλύτερες δυνατές απολαβές και πρέπει να προσπαθεί συνεχώς να τις αυξάνει. Η απεργία είναι ένα θεμιτό μέσο, αλλά υπάρχει πάντα και ο αντίλογος.

Για δυο ημέρες, η Αθήνα θα είναι ένα τεράστιο πάρκινγκ, καθώς η κίνηση θα είναι τέτοια, που δεν θα τσουλά τίποτα. Και ποιοι θα ταλαιπωρηθούν; οι βουλευτές μας; τα μεγαλοστελέχη του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα; Όχι βέβαια, κυρίως οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, θα στοιβαχτούν στα λεωφορεία, θα πληρώσουν σεβαστά ποσά σε ταξί ή θα βασανιστούν στα ΙΧ τους. Που με τη σειρά τους, έχουν και αυτοί δίκαια αιτήματα αλλά δεν έχουν την ασφάλεια του δημοσίου τομέα και να τα διεκδικήσουν εκ του ασφαλούς.

Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι για όλους μας και καλό είναι, να σκεφτόμαστε που και που το κοινωνικό σύνολο, γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει...

UFO πάνω από την Αθήνα;

Απόψε το βράδυ, με φώναξε η γυναίκα μου στο μπαλκόνι, για να μου δείξει κάτι ενδιαφέρων. Ένα "περίεργο" φως που έκανε βόλτες στο νυχτερινό, συνεφιασμένο αττικό ουρανό. Δυστυχώς, δεν ήταν κάποιο όχημα με επισκέπτες από κάποιο άλλο κόσμο, ή κάτι υπερφυσικό: απλά κάποιος έστρεφε τη φωτεινή δέσμη ενός δυνατού προβολέα στα σύνεφα, πιθανότατα από κάποιο club ή κάτι ανάλογο.

Είμαι αρκετά σκεπτικιστής, αλλά θα ήθελα όσο τίποτα άλλο, να δω ή και να βιώσω κάτι που θα είναι έξω από τη λογική, όπως να δω ένα αυθεντικό UFO, αν υπάρχουν τέτοια... Μια δόση υπερφυσικού, θα έκανε τη ζωή μου πολύ περισσότερο ενδιαφέρουσα.

The Twilight Zone

Ένα καλοκαιρινό βραδάκι, προ εικοσαετίας, παρακολούθησα το πρώτο επεισόδιο της θρυλικής σειράς «The Twilight Zone». Η κρατική τηλεόραση, μην έχοντας τότε ανταγωνισμό, έφερε με καθυστέρηση τουλάχιστον είκοσι ετών, τη συγκεκριμένη σειρά. Παρά την ηλικία της, με κέρδισε αμέσως, με την ατμόσφαιρά της, τις πολύ καλές ιστορίες της, με την πάντα αναπάντεχη κατάλληξη.

Πρόσφατα, ξαναπαρακολούθησα μερικά επεισόδια του αυθεντικού πρώτου κύκλου. Με έκπληξη διαπίστωσα, πως θυμόμουν κάποιες ιστορίες, παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα που πέρασε, και τις εκατοντάδες ταινίες που είδα σε αυτό.Και το σημαντικότερο: η μοναδική τους ατμόσφαιρα με κέρδισε και πάλι.

Την εποχή που γυρίστηκε, δεν υπήρχαν τα σημερινά τεχνικά, όμως υπήρχε πληθώρα καταπληκτικών σεναρίων και δημιουργοί με φαντασία και διάθεση για πρωτοτυπία. Δυστυχώς, στις μέρες μας τα συστατικά αυτά σπανίζουν...

Obama or McCain?

Άλλο ένα δήθεν δίλημμα, των ημερών, για όσους τουλάχιστον δεν είναι υπήκοοι των ΗΠΑ. Διότι η συγκεκριμένη επιλογή, θα επιρεάσει μόνο τα εσωτερικά θέματα, της υπερδύναμης. Η εξωτερική της όμως πολιτική θα συνεχίζει να θυμίζει αυτοκρατορία, έστω και αν βαδίζει προς την δύση της...

Οικονομική κρίση και κρίση συνείδησης

Πριν από λίγες ημέρες, διάβασα ένα άρθρο στη διαδικτυακή έκδοση μιας από τις πλέον έγκυρες οικονομικές εφημερίδες, το οποίο με αιφνιδίασε: δεν περίμενα κάτι τόσο μελοδραματικό και ταυτόχρονα εξοργιστικό , σε μια έκδοση που θεωρώ τόσο σοβαρή.

Το άρθρο είχε θέμα τις αλλαγές στο τρόπο σκέψης των στελεχών επιχειρήσεων, που έφερε η οικονομική κρίση. Διαβάστε μερικά χαριτωμένα:
• Η αγορά ακριβών σπορ αυτοκινήτων, πλέον θεωρείται πρόκληση
• Η οικογένεια και οι φίλοι, ανεβαίνουν στη λίστα των προτεραιοτήτων
• Ορισμένοι πλέον, αναζητούν τρόπους, ώστε να ανταποδώσουν στην κοινωνία, κάποια από τα οφέλη που απολάμβαναν έως τώρα
• Το άρθρο πιθανολογούσε, τη στροφή στη θρησκεία (!) καταναλωτικών κοινωνιών όπως η αγγλική!

Διαβάζοντας τα παραπάνω, θα έλεγε κανείς, ότι η κρίση είναι θείο δώρο, αφού έδειξε το σωστό δρόμο, σε πεπλανημένους συνανθρώπους μας.Το άρθρο λοιπόν δίνει την ηθικοπλαστική διάσταση στην καταστροφή, που μπορεί να είναι και ο σκοπός του. Κατά την άποψή μου, δείχνει κάτι χειρότερο.

Οι «αφυπνισμένοι» αυτοί συνάνθρωποί μας, παραδέχονται πως τουλάχιστον έως τώρα, έβαζαν πάνω από όλα την ατομικό τους όφελος και ειδικότερα το κέρδος, αδιαφορόντας ακόμα και για την οικογένειά τους. Έχουν όμως ακόμα, το δυνατότητα να «αλλάξουν» δρόμο...

Τι θα γίνει , όμως με αυτούς που έβλαψαν μέσα από τις επιλογές τους; Στο κυνήγι για επιτυχία, στέρησαν σε κάποιους την δουλειά τους, το σπίτι τους ή τις οικονομίες μιας ζωής,. Άλλες φορές από λάθος και άλλες φορές ως αποτέλεσμα ενός ψυχρού υπολογισμού, στα πλαίσια της αέναης προσπάθειας της μείωσης του κόστους. Μπορούν να επανανορθώσουν;

Η επιδίωξη για επαγγελματική επιτυχία και οικονομική ευμάρεια, είναι θεμιτή κατά την άποψή μου, και θα ήμουν μεγάλος υποκριτής αν έλεγα το αντίθετο. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε, πως είμαστε μέλη της κοινωνίας, που όταν αυτή αποσυντίθεται, τα ατομικά μας κέρδη δεν έχουν καμία αξία.