Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Βεγγαλικά και βαρελότα...

Πέθανε ο μικρούλης, που μπροστά στα μάτια των γονιών του, τραυματίστηκε από ναυτική φωτοβολίδα(!) το βράδυ της Ανάστασης. Δράστης ένας 25χρονος, που με μια τεράστια ανοησία, κατάφερε και έκλεισε δυο σπίτια, την μέρα της μεγαλύτερης γιορτής... Άλλοι δυο νέοι άνθρωποι χάθηκαν ,39 και 30 χρονών, όταν έσκασε το βαρελότο που ετοίμαζαν, διαμελίζοντας τους. Σαν να μην έφταναν αυτές οι τραγωδίες, σε όλη την Ελλάδα (αλλά και Κύπρο), νέοι άνθρωποι έχασαν μάτια και χέρια, από κροτίδες. Ανάλογα περιστατικά έχουμε κάθε χρονιά, και θα έχουμε και στα χρόνια που θα έρθουν,αποδεικνύοντας ότι ως λαός δεν μαθαίνουμε. Αναρωτιέμαι αν του χρόνου, οι κάτοικοι της Δροσιάς, εκεί που σκοτώθηκε ο μικρούλης, θα έχουν την ελάχιστη ευαισθησία, να μην ρίξουν κροτίδες και φωτοβολίδες κατά την λειτουργία της Ανάστασης....

Η ρίψη βεγγαλικών είναι πλέον ευρύτατα διαδεδομένη στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, άλλο ένα σημάδι της απόλυτης πνευματικής παρακμής μας. Παλαιότερα, που η χρήση τους ήταν σπάνια , αποτελούσαν ένα ασυνήθιστο και αξιόλογο θέαμα. Τώρα, δεν υπάρχει γάμος ή κρεβάτι, χωρίς να πέσουν τα ανάλογα βεγγαλικά. Η απόλυτη κακογουστιά είναι η χρήση τους κατά την Αναστάσιμη Λειτουργία. Οι "πιστοί" αντί να παρακολουθούν το ιερέα, γυρνούν την πλάτη τους,για να απολαύσουν το... θέαμα. Πως τώρα μπορεί να ταιριάξει η κατάνυξη που πρέπει να νοιώθει ένας Χριστιανός, με μια επίδειξη βλαχογκλαμουριάς, δεν πιστεύω ότι απασχολεί κανένα...

Δυστυχώς αγαπητοί φίλοι αυτοί είμαστε και αν μας αρέσει, έχει καλώς. Διαφορετικά...

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Καλή Ανάσταση!

Ας γιορτάσουμε την μεγαλύτερη και ομορφότερη γιορτή της Ορθοδοξίας, παράλληλα με την αέναη ανάσταση της φύσης, την Άνοιξη. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά η ράτσα μας έχει περάσει και δυσκολότερα. Υπάρχουν όμως οι χρυσές εφεδρείες, και είναι στο χέρι μας να της χρησιμοποιήσουμε. Οι παραδόσεις μας που κρατούν χιλιάδες χρόνια, και το μυαλό μας. Ας ατονήσουμε πίσω μας, και μέσα μας, για να φύγουμε μπροστά.

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Τα Πατήσια 100 χρόνια πριν



Δύο φωτογραφίες από τα Πατήσια των αρχών του 20ου αιώνα. Εξαιρετικά αφιερωμένο στους φίλους Πατησιώτες, που είτε ζουν ακόμα στη γειτονιά είτε έφυγαν όπως εγώ.

Θεϊκή ατάκα οπαδού!

"Αγαπώ τον Απόλλωνα (Αθηνών), με αυτή την ομάδα έχω πάει παντού! Το αποκορύφωμα ήταν στη Λιβαδειά!"

Δεν θέλω να προσβάλλω το φίλο, αλλά ακούγεται κάπως... αστείο.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

H Ελλάδα απέναντι σε μια ανερχόμενη υπερδύναμη, την Τουρκία

Άρχισα να διαβάζω , "Τα επόμενα 100 χρόνια" του George Friedman , που όπως ο τίτλος αποκαλύπτει, περιέχει τις προβλέψεις του συγγραφέα για τις μελλοντικές εξελίξεις το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Μπορεί να γίνουν αξιόπιστες προβλέψεις, και μάλιστα σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου; Σε καμία περίπτωση, καθώς οι παράγοντες που ρυθμίζουν την πορεία των γεγονότων είναι άπειροι, καταδικάζοντας σε αποτυχία ανάλογες προσπάθειες, ακόμα και για μικρότερο χρονικό ορίζοντα (π.χ. πενταετία). Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό δεν είναι τα συμπεράσματα στα οποία ο συγγραφέας θα καταλήξει, όσο η μέθοδος που θα ακολουθήσει.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον για τον Έλληνα αναγνώστη, είναι η εκτίμηση του συγγραφέα, για την μετεξέλιξη της Τουρκίας σε υπερδύναμη στο μέλλον, η οποία θα έρθει σε σύγκρουση και με τις ΗΠΑ!. Δεν γνωρίζω αν η πρόβλεψη αυτή θα επαληθευτεί, όμως συμπίπτει με το σχεδιασμό της πολιτικής ηγεσίας της γειτονικής χώρα, για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πρεσβευτής αυτή της μεγάλης ιδέας, δεν είναι άλλος από τον κύριο Νταβούτογλου. Περιμένω να διαβάσω, τις σκέψεις του συγγραφέα για το αν τελικά το όραμα αυτό θα πάρει σάρκα και οστά...

Τα οράματα αυτά, εξηγούν και τις απαξιωτικές δηλώσεις του Τούρκου Αντιπροέδρου, που μας χαρακτήρισε ζητιάνους. Από την μα πλευρά του Αιγαίου. μια χώρα με αυτοκρατορικές φιλοδοξίες, ισχυρή παίκτρια στη παγκόσμια σκακιέρα, και από την άλλη, ένα πρακτικά χρεοκοπημένο κράτος, όχι μόνο οικονομικά, αλλά πνευματικά και ηθικά.

Τι είδους σχέσεις μπορούν να έχουν τα δύο κράτη. Σίγουρα η Τουρκία δεν θεωρεί την χώρα ως ισότιμή της. Δεν υποχωρεί στις διεκδικίσεις της, εγείρει μάλιστα και καινούργιες, δοκιμάζοντας τις αντιδράσεις μας. Από την πλευρά μας προσπαθούμε να ακολουθήσουμε κατευναστική πολιτική, φτάνοντας ακόμα και δε σημείο να αναθεωρούμε την Ιστορία μας...

Θα έλεγα, ότι η ήρθε η ώρα να χαράξουμε διαφορετική εξωτερική πολιτική απέναντι στη γείτονα χώρα, στο στόχο πάντα τη δημιουργία ειλικρινών και ειρηνικών διακρατικών σχέσεων. Να γίνουμε σκληρότεροι διαπραγματευτές, στα πλαίσια των δυντοτήτων μας, πάντα. Αν υποθέσουμε βέβαια, ότι η ηγεσία του τόπου αυτού, ακολουθεί κάποια πολιτική, και δεν ακολουθεί απλά, ασθμαίνοντας τις τοπικές και παγκόσμιες εξελίξεις...

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Καραϊσκάκης...


Μπράβο στον στιχουργό Νίκο Καλογερόπουλο και στον ερμηνευτή Βασιλή Παπακωνσταντίνου। Χρειαζόμαστε έστω και λίγο από το θάρρος των "αμόρφωτων" προγόνων μας.

Ταιριάζει και με την προηγούμενη ανάρτηση, αυτό πιστεύω και ας με βρίσετε...

Μήνυμα αγάπης, με... Darkthrone

Είμαι εν γένει ευγενής, και έχω μαρτύρους να το αποδείξουν. Αλλά όταν ακούω αφ' υψηλού κριτικές, από "φίλους" και "γείτονες", απαντώ με τραγουδάκια. Άλλοι θα προτιμούσαν Ρέμο και Χατζηγιάννη, εγώ είμαι γεροκάγκουρας και γουστάρω τους μουρλούς, συνομήλικους Darkthrone!


Τα γνωρίζουμε τα χάλια μας γειτονάκι, εσύ τα δικά σου, τα γνωρίζεις;

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Ανεκπλήρωτη επιθυμία: Ford Mustang

Από πολύ μικρός είμαι "ερωτευμένος" με το συγκεκριμένο τύπο αυτοκινήτου, τόσο με τα μοντέλα του 60 και του 70, αλλά και με αυτά του 21 αιώνα. Γνωρίζω, ότι η απόκτηση ενός τέτοιου αυτοκινήτου είναι όνειρο θερινής νυκτός, καθώς το κόστος απόκτησής του να μην είναι μεν απαγορευτικό, αλλά η κατανάλωσή και η φορολογία που συνεπάγονται τα 4.000 κυβικά είναι και παρά είναι.

Μπορώ τουλάχιστον να χαζεύω κλεφτά, το λευκό mustang που βρίσκεται σε μια μάντρα μεταχειρισμένων κοντά στη δουλεία μου,και να φαντάζομαι διάφορα. Τα όνειρα είναι πάντα δωρεάν...