Και η πτώση συνεχίζεται...

Τους τελευταίους μήνες, βιώνουμε ένα δράμα, του οποίου την κορύφωση δεν έχουμε δει ακόμα. Κάναμε θυσίες και ακόμα αιματηρότερες μας περιμένουν, χωρίς αυτές να έχουν το ελάχιστο δυνατό αντίκρυσμα, μια υποψία ελπίδας έστω.

Η χώρα χρειάζεται ένα νέο οικονομικό μοντέλο, και πρέπει να απαλλαχθεί από τα δεινά της διαφθοράς και της γραφειοκρατείας. Και πάνω από όλα, μια δραστική αλλαγή της νοοτροπίας του άκρατου ατομισμού, που μας έσυρε ως εδώ. Χρειαζόμαστε ανθρώπους με θάρρος, ευφυΐα και πάνω από όλα ανιδιοτέλεια για να οδηγήσουν έξω από το σκοτάδι.

Ο πολιτικός κόσμος δυστυχώς κάθε μέρα αποδεικνύει την ανεπάρκειά του.Τα δύο πρώην κόμματα εξουσίας, δεμένα χειροπόδαρα από την ΕΕ και τους δανειστές έχουν χάσει τη δυνατότητα για ευρείας κλίμακας ρουσφέτια, και είναι αναγκασμένα να μην πουν μεγάλα ψέμματα.Πως να δώσουν λύση οι πρωταίτιοι του δράματος; Η αντιπολίτευση, δυστυχώς δεν μπορεί να αρθρώσει μια σοβαρή εναλλακτική λύση, λαϊκίζει, κάνοντας χιμαιρικές προτάσεις, όπως την διεκδίκηση κατοχικών αποζημιώσεων, επαναδιαπραγμάτευση των δανείων, ή την επιλογή οικονομικών μοντέλων καθολικά αποτυχημένων. Για τα πραγματικά προβλήματα, που ανέφερα παραπάνω, ούτε νύξη.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα. Στην χειρότερη περίπτωση, η άνοδος θα ακολουθήσει την απόλυτη κατάπτωση. Υπάρχει άραγε ελπίδα να αναστρέψουμε την πορεία αυτή;

Για τις Παρελάσεις

Ως στρατιώτης απεχθανόμουν τις παρελάσεις. Για την ακρίβεια, την προετοιμασία για την παρέλαση, και συγκεκριμένα τις ατελείωτες πρόβες. Και για κάποιο λόγο, όπου η επιλαρχία έβγαζε άγημα, ήμουν μέσα. Μια φορά που ο Ίλαρχος δεν με "δήλωσε" στους συμμετέχοντες, φώναξε ο Διοικητής (καλή ώρα και των δύο): " Ο ψηλός, ο λοχίας που είναι;"

Όταν έφτανε η ώρα της ίδιας της παρέλασης, ανεξάρτητα αν χάναμε καμιά φορά το βήμα, η αγάπη και τα χειροκροτήματα του κόσμου ήταν συγκινητικά... Και ένοιωθα υπερήφανος τόσο για τον κόσμο, όσο και για το γεγονός ότι τιμούσα του ήρωες του έθνους.

Η αυριανή μέρα δεν αρμόζει για χάπενινγκς. Άσε που κάποιοι,με τις σχετικές ιδεεοληψίες, θέτουν ζήτημα κατάργησής τους (ανάμεσά τους και ο κύριος Θεόδωρος...) Αύριο είναι ημέρα μνήμης και υπερηφάνιας...

Κόστος και ποιότητα

"Όσα πολλά κι αν δώσεις για μια καλή δουλειά, είναι λίγα - Όσα λίγα κι αν δώσεις για μια κακή δουλειά, είναι πολλά. . . "

Λες και δεν ήξεραν ότι θα γίνουν επεισόδια

Όσοι ασχολούνται με το ελληνικό ποδόσφαιρο γνώριζαν πως ο Ολυμπιακός προηγούταν το ματς θα διακόπτονταν. Πιστεύω πως γνωρίζουν και ποιοι τα "ενορχηστρώνουν". Οι κάφροι όλων των ομάδων είναι στο απυρόβλητο. Δηλώσεις πολλές θα γίνουν, αλλά στην επόμενη "ευκαιρία" θα γίνουν τα ίδια και χειρότερα. Όλα τα άλλα είναι ανοησίες...

Όλοι μιλούν για ανάπτυξη αλλά...

... κανείς δεν γνωρίζει πως να την πετύχει. Είναι προφανές, πως η οικονομία πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό, να αρχίσουμε να εξάγουμε περισσότερα από όσα εισάγουμε. Αυτό απαιτεί κοσμογονικές αλλαγές, στη δομή της οικονομίας μας, που βασίζεται στις εισαγωγές και στην παροχή υπηρεσιών, και κυρίως περιστρέφεται γύρω από το κράτος. Για να μην αναφέρουμε τη διαφθορά και τη γραφειοκρατεία.

Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό; Τα κόμματα της Αριστεράς, πιστεύουν στην οικονομία που είναι απόλυτα ελεγχόμενη από το κράτος. Τα δύο κόμματα εξουσίας, επένδυσαν στη δημιουργία ενός ελεγχόμενου από αυτά κρατικού μηχανισμού. Δυστυχώς οι προοπτικές είναι εξαιρετικά δυσοίωνες.

Κούτες πάμπερς με χιλιάρικα

Η ζωή κύκλους κάνει. Διαβάζοντας τις ειδήσεις σχετικές με το κύκλωμα απατεώνων στο ΙΚΑ, είδα ότι βρέθηκαν κούτες από πάνες με χαρτονομίσματα. Και γύρισαν οι αναμνήσεις από το σκάνδαλο Κοσκωτά, όπου είχαν γίνει αναφορές σε κούτες με χιλιάρικα, που "πιτσίκαραν" από το βάρος. Αυτά είναι!

Πάντως αηδιαστικές ιστορίες σαν αυτή, όπου με τους έξι συλληφθέντες "συνεργάζονταν" 300 ασφαλισμένοι του ΙΚΑ, δικαιολογούν τον κο Πάγκαλο και τη τη δήλωσή του: "Μαζί τα φάγαμε". Κάτι τέτοια συνέβαλαν να φτάσουμε στη χρεοκοπία με βούλα.

Την πατάτα της χρονιάς...

...έκανε το ΚΚΕ. Η αρχική "καταδίκη" της πρωτοβουλίας των πολιτών, πρέπει να είναι ένα από τα μεγαλύτερα επικοινωνιακά λάθη της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας.

Βέβαια, η στάση αυτή όσο και αν είναι επιζήμια, είναι ειλικρινής. Το οικονομικό μοντέλο του κομμουνισμού, είναι αυτό της κεντρικής διαχείρισης, όπου χώρος για πρωτοβουλίες ιδιωτών δεν υπάρχει. Βέβαια, δεν παριστάνω τον ειδικό επί του θέματος, οπότε όποιος φίλος/φίλη πιστεύει ότι κάνω λάθος, θα του είμαι υπόχρεος αν με διορθώσει.

Δεν ξέρω και ούτε με ενδιαφέρει,αν αυτό το κίνημα είναι υποκινούμενο, αλλά είναι στην σωστή κατεύθυνση. Δεν θα λύσει από μόνο του τα προβλήματα της οικονομίας, αλλά είναι μια θετικότατη πρωτοβουλία.Ελπίζω σε ανάλογη συνέχεια.

"Θα χρειαστεί να φυλάμε με τις καραμπίνες..."

1.

Η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς, καθώς σε κάθε περιοχή της χώρας μας ο αριθμός των διαρρήξεων, ληστειών και φόνων αυξάνεται τόσο σε αριθμό αλλά και σε σκληρότητα. Κάθε μέρα μαθαίνω από γείτονες, για κλοπές πορτοφολιών, για "μπουκαδόρους" που μπήκαν σε σπίτια στην γειτονιά μου. Και εννοώ αυτή που μένω τα τελευταία χρόνια και όχι τα πολυπολιτισμικά Κάτω Πατήσια που μεγάλωσα. Η φτώχεια και η ανεργία θα μου πείτε και δεν θα διαφωνήσω. Αλλά και η ανοησία πολλών, που άφησαν να γίνει η χώρα μας τόπος συγκέντρωσης απελπισμένων από όλες τα μέρη του πλανήτη. Βέβαια τότε μιλούσαμε για ευημερία (μούφα αποδείχθηκε) που την οφείλαμε στους μετανάστες, υπουργοί ευχαριστούσαν αυτούς που "επέλεγαν" τη χώρα, και η Αριστερά έβλεπε σε αυτούς μια νέα δεξαμενή ψήφων...

Τι θα γίνει τώρα; Απλά η κατάσταση θα χειροτερεύσει, ενώ κάποια στιγμή θα αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται τα περιστατικά αυτοδικίας. Και όπως άκουσα και ένα γείτονα: "έτσι όπως πάμε θα χρειαστεί να φυλάμε με καραμπίνες"