Στα μέσα της δεκαετίας του 80, ήμουν ένα ψιλόλιγνο και σίγουρα άχαρο παιδάκι. Το ύψος μου ξεχώριζε, και φυσικά, η ερώτηση περί της ενδεχόμενης ενασχόλησής μου με την καλαθόσφαιρα, ήταν μάλλον αναμενόμενη. Οι γονείς μου αποφάσισαν πως πρέπει να απαντώ καταφατικά, και έτσι με έγραψαν στις ακαδημίες, του θρυλικού συλλόγου των ολυμπιονικών, του Πανελληνίου, δύο χρόνια πριν το 87...
Έλα που όμως στο σχολείο αλλά και στις αλάνες της Ιστιαίας (στις διακοπές μου) παίζαμε ποδόσφαιρο. Και για κείνη την ηλικία, το να είσαι καλός ποδοσφαιριστής ήταν σημαντικό,ενώ η ικανότητα στη καλαθόσφαιρα ήταν ελάσσονος σημασίας. Άρχισα και 'γω να μαθαίνω τα μυστικά του αθλήματος, χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Το πρόγραμμα περιλάμβανε εκτός από τα βασικά (μπάσιμο και προσποιήσεις)και αρκετούς κοιλιακούς όπως και 400σάρια. Αυτά τα τελευταία τα μισούσα, και όταν σε μια άσκηση στην προσποίηση έκανα μαζί με άλλα παιδιά 2-3 μαζεμένα, πήρα την απόφαση να τα παρατήσω. Και η ενδεχόμενή επαγγελματική ενασχόληση με το άθλημα έλαβε άδοξο τέλος.
Το μεθεπόμενο καλοκαίρι, ζήσαμε το έπος του 1987, και απέκτησα και εγώ το πάθος με το μπάσκετ. Όλη η Ελλάδα έπαιζε μπάσκετ πλέον, όπως και εγώ. Και από τότε έγινε το αγαπημένο μου άθλημα, μη χάνοντας καμία ευκαιρία να παίξω σε κάποιο τσιμεντένιο γηπεδάκι της Αθήνας. Όμως δεν το διδάχθηκα ποτέ ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα να είμαι πάντα ένας μέτριος παίκτης.
Τι θα γινόταν αν ολοκλήρωνα την μπασκετική μου μόρφωση; Το ύψος μου είναι μόλις 193 εκατοστά, και δεν είμαι ούτε γρήγορος, ούτε αλτικός, οπότε θεωρώ ότι οι πιθανότητες να ασχοληθώ επαγγελματικά με το άθλημα ήταν ελάχιστες. Επιπλέον, ποτέ δεν είχα την απαραίτητη αυτοπειθαρχία που ο αθλητισμός απαιτεί. Οπότε κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι δεν έχασα και τίποτα που τα παράτησα. Λάθος! Θα ήμουν σίγουρα καλύτερος παίκτης, θα διασκέδαζα περισσότερο όλα τα παιχνίδια που έπαιξα στα γήπεδα των Κάτω Πατησίων. Το σημαντικότερο όμως, ήταν ότι η καλύτερη γνώση του αθλήματος, θα με έκανε καλύτερο φίλαθλο και δεν θα χρειαζόμουν να ψάχνω στο wikipedia για να μάθω πως παίζεται η κάθε παραλλαγή της άμυνας ζώνης.
Στη ζωή όμως ποτέ μη λες ποτέ. Πριν από λίγες μέρες, έκανα το ντεμπούτο μου με τη φανέλα των L.A. Lakers! Παίζοντας ως αλλαγή του Pau Gasol, βοήθησα την ομάδα μου, να ξεπεράσει το εμπόδιο των Denver Nuggets, και περάσει στην επόμενη φάση των paly offs του NBA. Ο απολογισμός μου: 26 πόντους, 4 ασσίστ και τρεις τάπες. Όχι άσχημα για ένα πρωτάρη, αν και η ψηφιακή μου έκδοση στο παιχνίδι NBA 2k9 είναι 15 πόντους ψηλότερη, με την τριπλή μυϊκή μάζα και δεν παράτησε τις ακαδημίες του Π.Γ.Σ. επειδή την κούραζαν τα 400άρια...
Αφιερωμένο το κειμενάκι, σε όλα τα παιδιά που έπαιξαν μαζί μου είτε ως συμπαίκτες, είτε ως αντίπαλοι, κυρίως όμως στα παιδιά εκείνα που δεν κάνουν το λάθος που έκανα τότε εγώ...
