Ιστορίες με μπαταρίες αυτοκινήτου

Θεωρώ την μπαταρία του αυτοκινήτου ως ένα από τα πιο συναρπαστικά εξαρτήματά του. Γιατί; Επειδή έχουν μια καταπληκτική ιδιότητα: χαλούν συνήθως χωρίς προειδοποίηση. Οι δικές μου, συνήθως με εγκαταλείπουν κάτω από το σπίτι μου, οπότε η μίνι κρίση που προκύπτει είναι εύκολα διαχειρίσιμη! Έλα όμως που με έχει αφήσει μπαταρία, στη μέση του πουθενά (λίγο πριν τη Δαιμονιά κοντά στο Ελαφονήσι) ένα βράδυ του Ιουλίου, να ψάχνω για οδική βοήθεια και να μη βρίσκω.Μπορεί να ταλαιπωρήθηκα, αλλά έχω μια αστεία ιστορία να διηγούμαι! Και όλα αυτά, χάρη σε ένα φαινομενικά συνηθισμένο εξάρτημα. Τη μπαταρία.

Υ.Γ. Πρέπει ΕΠΙΤΕΛΈΣΟΥ να αγοράσω κροκοδειλάκια, και δεν εννοώ μικρά ερπετά...

Σιωπή

Εδώ και περίπου ένα χρόνο, έχω σταματήσει να εκφράζω τις απόψεις μου για τα θέματα της επικαιρότητας. Να πω την αμαρτία μου, ασχολούμαι πλέον λιγότερο με αυτή. Μπορεί να κουράστηκα από το πολεμικό κλίμα των τελευταίων ετών, ή απλά να διαπίστωσα πως δεν έχω κάτι ξεχωριστώ να πω. Αποφάσισα να μιλώ λιγότερο και να σκέπτομαι περισσότερο. Διάλεξα τη σιωπή, για να ακούω πιο καθαρά τις σκέψεις μου.

Να κάνω τη μέρα μου λίγο πιο όμορφη...

Τα τελευταία χρόνια έχω επινοήσει διάφορα τεχνάσματα για να κάνω την καθημερινότητά μου, λίγο καλύτερη. Ένα από αυτά άρχισα να εφαρμόζω αυτή την εβδομάδα. Εδώ και λίγο καιρό, δουλεύω στην περιοχή του Συντάγματος. Αντί λοιπόν να κατέβω στο Σταθμό Αττικής και να πάρω το Μετρό για Σύνταγμα, συνέχισα με τον Ηλεκτρικό μέχρι το Μοναστηράκι. Οπότε έκανα η διαδρομή προς το γραφείο έμοιαζε με ένα όμορφο πρωϊνό περίπατο. Τέτοιες μικρές αλλαγές, έξυπνα τεχνάσματα ψάχνω, για να κάνω τη μέρα μου λίγο πιο όμορφη...