Τελικά, η Εθνική μας δεν τα κατάφερε, και χάνοντας από την Ρωσία, αποκλείστηκε, και δεν θα συνεχίσει στο ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Αν και τα θαύματα, συμβαίνουν μόνο μια φορά και δεν επαναλαμβάνονται σχεδόν ποτέ, όλοι οι έλληνες, έλπιζαν σε μια καλή πορεία, η οποία τελικά δεν ήρθε.Ως συνήθως, μετά την αποτυχία, η ομάδα και ο προπονητής, που τόσο εξυμνήθηκαν, πριν τέσσερα χρόνια, θα κατακεραυνωθούν από ειδικούς και μη.
Η ιστορία της ομάδας αυτής, με κάνει να πιστεύω πως μας αρέσει πάρα πολύ να γκρεμίζουμε τους ήρωές μας. Ίσως να προτιμούμε το στάδιο της πτώσης των ηρώων μας, παρά αυτό της ανόδου. Γενικά, σε όλη τις περιόδους της ιστορία μας, πάντα φθονούσαμε, όσους συμπατριώτες μας ξεχώριζαν.
Η ποδοσφαιρικά ανύπαρκτη Ελλάδα, με μόλις μια συμμετοχή σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και μάλιστα χωρίς ούτε μια νίκη σε αυτό, κάνει μια τρομερή υπέρβαση, τρελαίνοντας τη χώρα και την υφήλιο, κατακτά το τρόπαιο το 2004. Δεν καταφέρνει να δώσει το παρών στο μουντιάλ, αλλά εξασφαλίζει με θεαματικό τρόπο τη συμμετοχής της στο επόμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, μια επιτυχία χωρίς προηγούμενο για το ποδόσφαιρό μας. Με λίγα λόγια η προσφορά ομάδας αυτής στον αθλητισμό της χώρας είναι απλά τεράστια, και δεν μπορεί να μειωθεί από την πρόσφατη «αποτυχία».
Πάντα κατά την άποψή μου, αντί να βάζουμε στο στόχαστρο τον προπονητή και τους παίκτες, καλό είναι να εξετάσουμε, αν οι υπευθυνοι του ποδοσφαίρου μας, εκμεταλεύτηκαν την επιτυχία του 2004, για να θέσουν τα θεμέλια για νέες επιτυχίες. Αν ακολούθησαν το παράδειγμα του μπάσκετ, που η επιτυχία του 1987, επαναλήφθηκε αλλά και ξεπεράστηκε. Πολύ φοβάμαι πως κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Ας αναλογιστούμε την τύχη μας, που ζήσαμε το μαγικό καλοκαίρι του 2004, και ας αφήσουμε την ομάδα στην ηρεμία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου