Από μικρό παιδί, μου άρεσε να παρατηρώ τον νυχτερινό ουρανό, κάνοντας όνειρα, φιλοσοφώντας, ή απλά σκεπτόμενος το μέλλον μου. Βέβαια, αυτό μπορώ να το κάνω μόνο στην Ιστιαία ή κάπου αλλού στην επαρχία, καθώς τα φώτα της Αθήνας και των άλλων πόλεων, δυστυχώς, κρύβουν τα άστρα.
Μια ευχάριστη έκπληξη, με περίμενε, όταν το πρώτο βράδυ στο Μυλοπόταμο, βγήκαμε στο μπαλκόνι, του δωματίου που μέναμε. Πάνω από το Αιγαίο, ήταν ο ομορφότερος ουρανός που είδα στην ζωή μου. Κάθε βράδυ λοιπόν είχαμε την ευκαιρία να κοιτούμε τα άστρα (με την γυναίκα μου), και να ψάχνουμε για διάττοντες αστέρες (κάνοντας και τις σχετικές ευχές), μιας και τον Αύγουστο η συχνότητα εμφάνισής τους είναι η μεγαλύτερη. Λέτε οι ευχές μας να πιάσουν;
Μια ευχάριστη έκπληξη, με περίμενε, όταν το πρώτο βράδυ στο Μυλοπόταμο, βγήκαμε στο μπαλκόνι, του δωματίου που μέναμε. Πάνω από το Αιγαίο, ήταν ο ομορφότερος ουρανός που είδα στην ζωή μου. Κάθε βράδυ λοιπόν είχαμε την ευκαιρία να κοιτούμε τα άστρα (με την γυναίκα μου), και να ψάχνουμε για διάττοντες αστέρες (κάνοντας και τις σχετικές ευχές), μιας και τον Αύγουστο η συχνότητα εμφάνισής τους είναι η μεγαλύτερη. Λέτε οι ευχές μας να πιάσουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου