Αν θέλουμε να έχει μέλλον ο τόπος, πρέπει να κάνουμε θυσίες, ανεξάρτητα το βαθμό προσωπικής ευθύνης. Για το συλλογικό καλό λοιπόν, δέχομαι να χάσω τον 14ο και 13ο μισθό ακόμα και το 12ο με μια βασική προϋπόθεση: Η θυσία μου να πιάσει τόπο. Αλλά και αυτό το μέτρο δεν θα βοηθήσει. Και εξηγώ γιατί.
Αν το επιχείρημα είναι η αύξηση της παραγωγικότητας, δηλαδή δημιουργία νέων εταιρειών ή μεγαλύτερες επενδύσεις από τις υφιστάμενες. Αυτό στη χώρα μας είναι ΑΝΕΦΙΚΤΟ διότι καμία σοβαρή εταιρεία δεν θα επενδύσει σε μια χώρα που:
- Το φορολογικό σύστημα αλλάζει ανά δυο - τρεις μήνες
- Είναι και απίστευτα πολύπλοκο
- Η Δημόσια Διοίκηση είναι αναποτελεσματική και εν γένει εχθρική απέναντι σε κάθε επιχειρηματία, που δεν έχει διασυνδέσεις
- Στη Ελλάδα το κέρδος έχει δαιμονοποιηθεί
- Υπάρχει απίστευτη διαπλοκή και διαφθορά
Αν το ζητούμενο είναι η εσωτερική υποτίμηση, και πάλι δεν θα έχει το επιτυχημένο αποτέλεσμα. Το ζητούμενο είναι οι εργαζόμενοι να έχουν λιγότερα, για να ξοδεύουν λιγότερα, και ως συνέπεια να γίνονται λιγότερες εισαγωγές αλλά και να πέσουν οι τιμές των προϊόντων.
- Αυτοί που φοροδιαφεύγουν, ουσιαστικά δεν έχουν πληγεί, ούτε θα πληγούν, και η αγοραστική τους δύναμη δεν θα επηρεαστεί. Και είναι σημαντικό ποσοστό των συμπολιτών μας
- Τα έσοδα του κράτους θα μειωθούν ακόμα περισσότερο, Άρα νέα μέτρα και νέοι φόροι (μόνο για τα κορόιδα)
- Η ελληνική οικονομία θα πληγεί ακόμα περισσότερο γιατί περιστρέφεται γύρω από το κράτος και τις εισαγωγές. Για να μην γίνει αυτό πρέπει...
- ...η οικονομία να γίνει εξωστρεφής . Πρέπει να δημιουργηθούν νέες εταιρείες προσανατολισμένες στις εξαγωγές, οπότε βλέπε την προηγούμενη παράγραφο
Εκτός από θυσίες, χρειαζόμαστε ανθρώπους ειλικρινείς, με θάρρος, και νέες ιδέες. Δυστυχώς, τέτοιους πολιτικούς ΔΕΝ διαθέτουμε.
Υπενθυμίζω ότι δεν είμαι οικονομολόγος, και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κάνω λάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου