Άλλη μια απόλυση

Ήταν ένας τυπικός και σεβαστός στους συναδέλφους του επαγγελματίας. Οπότε η είδηση της απόλυσής του σοκάρε όλους αυτούς που δούλευαν μαζί του. Ίσως και ο ίδιος να αιφνιδιάστηκε, μπορεί και να το περίμενε. Οι λόγοι δεν ήταν ιδιαίτερα ξεκάθαροι, δεν είχαν να κάνουν σίγουρα με τη συνέπειά του και την αφοσίωσή του στο καθήκον του. Άλλωστε παρέμεινε τυπικός ακόμα και  μετά την ανακοίνωση.

Το μέλλον του αβέβαιο, καθώς αυτός ο μισθός του ήταν ο μοναδικός στην οικογένεια του. Στην ηλικία τους επίσης, (45+) η εύρεση νέας δουλειάς είναι ακόμα πιο δύσκολη.

Η παραπάνω ιστορία δυστυχώς δεν είναι μοναδική. Έχει επαναληφθεί δεκάδες χιλιάδες φορές τα τελευταία χρόνια. Κάποιες εταιρίες αναγκάζονται να απολύσουν για να αντέξουν, κάποιες άλλες για να προσλάβουν φθηνότερους, ενώ πάρα - πάρα πολλές δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν και κλείνουν. Κάθε απόλυση είναι ένα δράμα.

Κανείς δεν ασχολείται με αυτές τις απολύσεις, εκτός αν υπάρχουν προσδοκίες για επικοινωνιακά ή πολιτικά οφέλη, Οι κκ Κουβέλης και Βενιζέλος δεν θα ξιφουλκίσουν ενάντια στον κύριο Σαμαρά. Ο κύριος Τσίπρας δεν θα ασχοληθεί με την περίπτωση, ούτε οι κύριοι Καμμένος, Μιχαλολιάκος και Κουτσούμπας. Γιατί δυστυχώς, όλοι οι προαναφερθέντες είτε δεν θέλουν, είτε δεν γνωρίζουν πως να βοηθήσουν τον Ιδιωτικό Τομέα.

Θεωρώ κάθε απόλυση ως ένα δράμα, είτε αν γίνεται στον ΙΤ είτε στο Δημόσιο. Θεωρώ όμως την προνομιακή αντιμετώπιση των συμπολιτών μας που εργάζονται στο Δημόσιο ως μια κατάφορη αδικία εις βάρος όλων των υπολοίπων Ελλήνων....