Να καταργήθει η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών;

Δεν είχα καλές σχέσεις με το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών. Μια αληθοφανής δικαιολογία, είναι ότι από μικρός ήμουν καλός στις Θετικές Επιστήμες και ειδικότερα στα Μαθηματικά. Η πραγματικότητα είναι ότι σταμάτησα να διαβάζω από το τρίτο τρίμηνο της Α Λυκείου. Τα φόρτωσα στον κόκκορα σε τέτοιο βαθμό, που στο τέλος του πρώτου τριμήνου του Β Λυκείου, πήρα τη φανέλα με το νούμερο 9 στο σπίτι!

Μισούσα τις ώρες του διδασκαλίας του συγκεκριμένου μαθήματος. Ο απίστευτος καταιγισμός με γραμματικούς κανόνες, σε συνδυασμό με τα κενά που είχα, έκαναν εκείνες τις ώρες απίστευτα πληκτικές.Καθώς κανένας στην παρέα δεν είχε ιδιαίτερα καλές σχέσεις, διαμαρτυρόμασταν συνέχεια για το πόσο άχρηστο είναι το μάθημα αυτό, και πως πρέπει να καταργηθεί.

Πέρασαν μερικά χρονάκια, και άρχισα να φλερτάρω δειλά - δειλά με τη φιλοσοφία... Άρχισα να αγοράζω, βιβλία των εκδόσεων Κάκτος, όπου στη μια σελίδα ήταν το πρωτότυπο κείμενο, και η νέο ελληνική του απόδοση στη διπλανή. Σε αρκετές περιπτώσεις, προσπάθησα με μικρή επιτυχία να διαβάσω από το πρωτότυπο. Που να με έβλεπε η φιλόλογος που είχε την ατυχία να με έχει μαθητή στη Δευτέρα...

Και ερχόμαστε στην επικαιρότητα. Είναι νεκρή γλώσσα τα Αρχαία Ελληνικά; Να γίνουν μάθημα επιλογής όπως προτείνει η κυρία Ρεπούση; Να καταργηθούν εντελώς όπως ζητούσαμε εμείς στα εφηβικά μας χρόνια;

Ανεξάρτητα από την ιδεολογική τοποθέτηση του κάθε ενός, η γλώσσα που χρησιμοποιούμε είναι μια απλοποιημένη  και ίσως εκφυλισμένη,παραλλαγή της Αρχαίας Ελληνικής. Μέσω της διδασκαλίας των Αρχαίων, μαθαίνει την εννοιολογική προέλευση των περισσότερων σημερινών λέξεων, και αυτομάτως κατανοεί και χειρίζεται αρτιότερα την καθομιλουμένη.

Δεν είναι κρίμα να μην μπορούμε να διαβάσουμε κείμενα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και του Επίκουρου από το πρωτότυπο; Να κατανοούμε την Αγία Γραφή; Έχουμε φτάσει να μην μπορούμε να διαβάσουμε Παπαδιαμάντη!

Πως τα φέρνει ο χρόνος... Υποστηρίζω χωρίς κανένα ενδιασμό τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών. Όχι όμως με την σημερινή τους μορφή. Η γνώση της Γραμματικής είναι απαραίτητη μεν αλλά πρέπει να δοθεί έμφαση στη δυνατότητα κατανόησης της γλώσας. Να έρθουν οι μαθητές, σε επαφή με την σοφία των προγόνων μας, να τους μάθουν και να τους αγαπήσουν. Να μάθουν από τα λάθη τους, όπως αυτό της Σικελικής εκστρατείας που τους οδήγησε ο λαϊκιστής Αλκιβιάδης (δεν είναι επίκαιρο;)

Στον επίλογο του κειμένου μου, θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στην κυρία Ρεπούση. Ομολογώ πως είμαι αρνητικά προκατειλημένος απέναντί της. Επίσης, τα ΜΜΕ απομονώνονουν φράσεις της, για να προσελκύσουν όλους εμάς που δεν την συμπαθούμε. Ίσως και αυτή να επιδιώκει να σοκάρει, κάτι που είναι οφέλιμο πολιτικά, καθώς τις έχει αποφέρει λίγους μεν, αλλά πιστούς ψηφοφόρους. Μπορεί να μας χωρίζει ιδεολογική άβυσος, αλλά θα προσπαθώ να μην απορίπτω αυτά που λέει πριν τα ακούσω. Αλλά τολμώ να τις προτείνω, να μην θυσιάζει την ουσία του μηνύματός της, απλά για να σοκάρει...